Μέσα στην αναταραχή της ρωσικής επανάστασης, μία νεαρή κοπέλα αναζητά να ανακαλύψει το παρελθόν της και ξεκινά ένα ταξίδι ζωής για να μάθει ποια είναι πραγματικά. Η συγκινητική ιστορία της Αναστασίας Ρομανόφ ζωντανεύει μέσα από έναν πολυμελή θίασο ηθοποιών, χορευτών και τραγουδιστών, σε ένα musical που θα κλέψει τις καρδιές μικρών και μεγάλων. Στο υπερθέαμα αυτό συμμετέχει και ο Θανάσης Τσαλταμπάσης, ο οποίος μίλησε στο praximag.gr μεταξύ άλλων για τον ρόλο του στην παράσταση, τη σχέση του με την κωμωδία, αλλά και για τη μαγεία των παραμυθιών.
Η παράσταση “ANASTASIA THE MUSICAL” είναι εμπνευσμένη από την πολυαγαπημένη ταινία κινουμένων σχεδίων του 1997 και σημειώνει τεράστια επιτυχία στο εξωτερικό. Ποια χαρακτηριστικά πιστεύετε ότι αγγίζουν το ελληνικό κοινό;
Τα ωραία κείμενα είναι παγκόσμια, αγγίζουν το κοινό κάθε χώρας και καταπιάνονται με τα συναισθήματα των ανθρώπων. Μπορεί να έχουμε διαφορετικές γλώσσες και εθνικότητες, αλλά η καρδιά μας μιλά την ίδια γλώσσα. Άρα αν ένα κείμενο μιλήσει στην καρδιά τότε είναι ωραίο. Θεωρώ πως αυτό ισχύει και για την “ANASTASIA”, γιατί ο θεατής βλέποντας την παράσταση συγκινείται, γελάει και απολαμβάνει ένα μουσικοχορευτικό υπερθέαμα που έχει όλα τα στοιχεία για να αρέσει στο κοινό. Και το συγκεκριμένο έργο καταφέρνει να περιλαμβάνει τα πάντα με μια απίστευτη ισορροπία που κερδίζει τις εντυπώσεις. Ουσιαστικά, ένα έργο είναι λόγια γραμμένα σε χαρτί, οπότε το πώς ζωντανεύουν αυτά επαφίεται στους ηθοποιούς και στον σκηνοθέτη μιας παράστασης. Στη δική μας περίπτωση, νομίζω ότι κάναμε πολύ καλή δουλειά με τη σκηνοθέτιδά μας, τη Θέμιδα Μαρσέλλου, είμαστε όλοι πολύ ταιριαστοί στους ρόλους μας, και πάνω στη σκηνή όλοι βρισκόμαστε με ένα κοινό όραμα: να προσφέρουμε ωραία ψυχαγωγία στο κοινό, κάτι που θεωρώ ότι το πετυχαίνουμε.
Εσείς υποδύεστε τον Βλαντ Πόποφ, έναν πρώην Ρώσο αριστοκράτη. Μιλήστε μας λίγο για τον ρόλο αυτό.
Ο Βλαντ μας συστήνεται ως πρώην αριστοκράτης. Ωστόσο, επειδή το κείμενο μου το αφήνει και λίγο ελεύθερο, τον έχω φανταστεί στο μυαλό μου σαν κάποιον που μάλλον δούλευε σε αριστοκρατικά παλάτια και τώρα θέλει να προσποιηθεί ότι κάποτε ήταν και ο ίδιος αριστοκράτης. Αμέσως, αυτή η συνθήκη δημιουργεί μια ωραία κωμικότητα στον ρόλο και προσφέρει μία αντίστοιχη νότα στην παράσταση. Επιπλέον, είναι φίλος του Ντιμίτρι, που είναι και αυτός φτωχός στο ξεκίνημα του έργου, και μαζί προσπαθούν να ζήσουν το όνειρό τους κερδίζοντας λίγα χρήματα από την αναζήτηση της χαμένης πριγκίπισσας Αναστασίας. Θυμίζω ότι, σύμφωνα με τον μύθο, ήταν η μόνη που δεν βρέθηκε στα θύματα της οικογένειας Ρομανόφ, οπότε η γιαγιά της την αναζητά και δίνει αμοιβή σε όποιον φέρει πίσω την πραγματική Αναστασία. Έτσι, λοιπόν, με λίγο… λαμογίστικη διάθεση προσπαθούμε να χρησιμοποιήσουμε την Άνια για να την παρουσιάσουμε ως Αναστασία, και από εκεί και πέρα αρχίζουν όλα αυτά τα ωραία και αισιόδοξα που συμβαίνουν στο έργο!
Βασικό στοιχείο για την εξέλιξη της πλοκής αποτελεί ο μύθος της πριγκίπισσας Αναστασίας, της χαμένης απογόνου των Ρομανόφ. Γιατί πιστεύετε ότι ανάγκη έχουμε στη ζωή μας τη μαγεία των παραμυθιών;
Νομίζω πως είναι κάτι που υπάρχει στη φύση του ανθρώπου. Σκεφτείτε ότι ακόμα και οι πρωτόγονοι ζωγράφιζαν στις σπηλιές για να δημιουργήσουν ιστορίες και να φύγουν λίγο από τα συνηθισμένα. Ίσως αυτό το φθαρτό της ύπαρξής μας μάς κάνει να σκεφτόμαστε πως στον αντίποδα υπάρχει η μαγεία και το παραμύθι και όχι μόνο η στεγνή λογική προσέγγιση της ζωής. Κάπως έτσι το βλέπω, γιατί φαίνεται πως, σε όλες αυτές τις χιλιετίες που ζει ο άνθρωπος, πάντα έχει την ανάγκη να λέει και να ακούει ιστορίες.
Παρόλο που είναι η πρώτη σας συμμετοχή σε musical ως ενήλικας, ως παιδί είχατε λάβει μέρος στη “Μελωδία της Ευτυχίας” στο πλευρό της Αλίκης Βουγιουκλάκη. Τι αναμνήσεις έχετε από τη συνεργασία αυτή και πώς επηρέασε τον Θανάση του σήμερα;
Μπορώ να πω με σιγουριά πως οι αναμνήσεις μου είναι παραμυθένιες. Όλο αυτό συνέβη όταν ήμουν στην ευαίσθητη ηλικία των 14 χρονών, οπότε ήταν και παραμένει πολύ μεγεθυμένο στο κεφάλι μου. Μόνο θετικά και ωραία πράγματα έχω να θυμάμαι! Αρχικά, μόνο που έβλεπα από κοντά την Αλίκη Βουγιουκλάκη ήταν μαγικό, ειδικά για κάποιον σαν και εμένα που η γενιά μου μεγάλωσε με τις ταινίες του παλιού ελληνικού κινηματογράφου. Έπειτα, ήμουν σε μία υπερπαραγωγή, και ζούσα ένα παραμύθι κάθε φορά που ανέβαινα στη σκηνή και έπαιζα με άλλους. Η εμπειρία αυτή σίγουρα με επηρέασε, όμως θεωρώ πως είχα καταλάβει ήδη από τα 9 μου – μπορεί και από τότε που γεννήθηκα – πως θέλω να γίνω ηθοποιός. Είμαι από τους τυχερούς που εντόπισαν την κλίση τους από πολύ νωρίς, αλλά η συμμετοχή μου στη Μελωδία της Ευτυχίας με έκανε να μαγευτώ κι άλλο με αυτή τη δουλειά.
Το κοινό σας έχει συνδέσει κυρίως με το είδος της κωμωδίας. Ποιες είναι οι απαιτήσεις που αντιμετωπίζει ένας κωμικός ηθοποιός;
Θεωρώ ότι την έννοια του “κωμικού” την αντιλαμβάνονται περισσότερο οι άλλοι σε σένα και έπειτα σε αποκαλούν έτσι. Εγώ ηθοποιός ήθελα να γίνω, όμως χαίρομαι και καμαρώνω για την ύπαρξη μιας κωμικής φλέβας – η οποία αντιλαμβάνομαι με τα χρόνια ότι είναι δυσεύρετη. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι επιλέγω δουλειές και η σκέψη μου λειτουργεί μόνο μέσα στο πλαίσιο της κωμωδίας. Σίγουρα τη λατρεύω, έχω μία τάση προς τα εκεί, ξέρω ότι είναι το ατού μου, αλλά έχω κάνει πράγματα διαφορετικά και είμαι πάντα ανοιχτός σε ωραία έργα, ρόλους και συνεργασίες, άσχετα αν είναι κωμικά ή δραματικά. Όσον αφορά στις απαιτήσεις, θα ακουστεί παράξενο που το λέω αλλά σίγουρα έχετε ακούσει τη φράση “η κωμωδία είναι δύσκολη”. Πολλοί που ασχολούνται με το επάγγελμα του ηθοποιού δεν καταλαβαίνουν τη δυσκολία της κωμωδίας και τη συνειδητοποιούν μόλις ασχοληθούν μαζί της. Και πάντα μιλάω για την καλή κωμωδία: αυτή θέλει απίστευτη πειθαρχία, δύναμη μυαλού και σώματος, αλλά και ανοιχτές κεραίες, γιατί τα πάντα είναι timing και αν φύγει το δέκατο του δευτερολέπτου μπορεί να χαθεί το αστείο. Οπότε, ενώ το αποτέλεσμα φαίνεται απλό και χαλαρό για να γελάσει ο θεατής, από πίσω ο ηθοποιός δημιουργεί μια παρτιτούρα σχεδόν σαν αυτή που έχει μια ορχήστρα μουσικής. Είναι ένα δύσκολο είδος με ιδιαίτερες προκλήσεις, και γι’ αυτό μου αρέσει κιόλας.
Στην εποχή του cancel και της πολιτικής ορθότητας, πώς νιώθετε ότι έχει αλλάξει η αίσθηση του χιούμορ;
Νιώθω ότι γενικότερα τα πράγματα αλλάζουν και ότι, ακόμα κι αν δεν υπήρχαν αυτά, θα υπήρχε κάτι άλλο, αφού η κοινωνία πάντα μετατοπίζεται και διαφοροποιείται. Προσωπικά, μου αρέσει να βρίσκω διεξόδους όταν υπάρχουν δυσκολίες γιατί έτσι έχω μάθει. Δεν το έχω δει σαν πρόβλημα – ίσα ίσα είναι μια καλή άσκηση στο να πάμε τα πράγματα παρακάτω. Ακόμα και πριν από αυτή την κουλτούρα, κάπως έτσι αντιμετώπιζα τους ρόλους και τα κείμενά μου. Ποτέ δεν ήθελα να βγάζω αστεία μέσα από την χλεύη κάποιου άλλου, ασχέτως αν ανήκει σε διαφορετική κοινωνική ομάδα, αν έχει περισσότερα κιλά, αν δεν είναι ψηλός ή οτιδήποτε άλλο. Μπορεί να υπάρχουν στιγμές που εγώ ο ίδιος αυτοσαρκάζομαι ή λέω κάτι για τον εαυτό μου, αλλά ποτέ μα ποτέ δεν λέω κάτι για κάποιον άλλο. Άρα για μένα δεν άλλαξε και πολύ ο τρόπος που παίζω. Θεωρώ ότι η κωμωδία μπορεί να βγει από παντού, και δεν βρίσκεται μόνο σε μία ατάκα ή στην κοροϊδία των άλλων – αυτό δεν θα το έκανα ποτέ.
Πρόσφατα γίνατε πατέρας για πρώτη φορά. Πώς έχει αλλάξει η ζωή σας;
Η αλήθεια είναι ότι αισθάνομαι σαν να έχει ανοίξει ένα νέο κεφάλαιο και προσπαθώ ακόμα να το συνειδητοποιήσω. Η κόρη μου είναι μόλις ενός μηνός, και είμαι σε αυτό το μεταβατικό στάδιο που είμαι λιγάκι τρελαμένος από τη χαρά μου, και παράλληλα θολωμένος με το νέο τοπίο που απλώνεται μπροστά μου. Έτυχε να έχω πάρα πολλή δουλειά από τότε που γεννήθηκε το κοριτσάκι μου – είμαι ήδη μια εβδομάδα μακριά της και μου έχει λείψει πολύ!
Γεννηθήκατε και μεγαλώσατε στη Θεσσαλονίκη. Ποιες γειτονιές φροντίζετε να επισκέπτεστε όταν επιστρέφετε στην πόλη μας;
Σίγουρα θα επισκεφτώ τη γειτονιά μου, δηλαδή την περιοχή της Άνω Πόλης – Κάστρα, το Γεντί Κουλέ και τις Συκιές. Μετά θα περάσω από την Παραλία και θα επισκεφτώ τους φίλους μου στην Καλαμαριά, την Τούμπα, την Πολίχνη και τον Εύοσμο. Προσπαθώ να πηγαίνω παντού γιατί από παντού έχω αναμνήσεις. Πάντα ήμουν πολύ… γυριστρούλης και όπου κι αν πάω στην πόλη, σίγουρα έχω μνήμες από εκεί.
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ ANASTASIA THE MUSICAL
Εμπνευσμένο από την κινηματογραφική ταινία της Twentieth Century Fox Motion Pictures σε ειδική συμφωνία με την Buena Vista Theatrical
Βασισμένο στο θεατρικό έργο της Marcelle Maurette σε διασκευή του Guy Bolton
Πρωταγωνιστούν:
Demy, Θανάσης Τσαλταμπάσης, Ίαν Στρατής, Φωτεινή Μπαξεβάνη, Κατερίνα Σούσουλα, Βασίλης Αξιώτης, Πάρις Παρασκευάδης
Παίζουν (με αλφαβητική σειρά):
Θοδωρής Γιαννόπουλος, Ντόρα Γκέγκα, Μαρία Κοσμάτου, Πάνος Μαλακός, Κοσμάς Μεταξόπουλος, Άνθια Ξυδά, Στέργιος Περτσινίδης, Δανάη Τσούμου και η Θέμις Μαρσέλλου
Στο ρόλο της μικρής Αναστασίας: Αριάδνη Δρόσου & Αναστασία Τζουλάκη Χριστοδούλου
Ορχήστρα
Διεύθυνση ορχήστρας, πιάνο, πλήκτρα: Νικόλας Γουάστωρ
Φλάουτο, σαξόφωνο, κλαρινέτο: Λεωνίδας Σαραντόπουλος
Σαξόφωνο, κλαρινέτο: Γιώργος Κάστανος
Βιολί: Γεννάδιος Μπίκοφ
Πιάνο, πλήκτρα: Αιμιλιανός Σταυρίνος
Μπάσο, κοντραμπάσο: Γιώργος Κωστόπουλος
Ντραμς, κρουστά: Ιάσονας Γουάστωρ
Τρομπέτα: Διονύσης ΚοκόληςΤσέλο: Βαγγέλης Μπάκαλος
Τσέλο: Βαγγέλης Μπάκαλος
Σκηνοθεσία- απόδοση κειμένου- στίχων: Θέμις Μαρσέλλου
Μουσική διεύθυνση- Διδασκαλία Ορχήστρας: Νικόλας Γουάστωρ
Χορογραφίες: Άννα Αθανασιάδη
Σκηνικά: Μανόλης Παντελιδάκης
Κοστούμια: Παναγιώτα Κοκκορού
Φωτισμοί: Στέλλα Κάλτσου
Φωνητική διδασκαλία – συνοδεία πιάνου: Βασίλης Αλεβίζος
Σχεδιασμός video: Βικτώρια Βελλοπούλου
Βοηθός σκηνοθέτη: Μαρία Βασιλάτου
Βοηθός ενδυματολόγου: Σοφία Κοζανίτη
Φωτογραφίες: Διονύσης Κούτσης
Διεύθυνση παραγωγής: Τάκης Γεώργας
Οργάνωση παραγωγής: Χρυσαντίνα Κούλουμπου
Πού: RADIO CITY THEATRE (Βασ.Όλγας 11 Παρασκευοπούλου 9)
Ημέρες και ώρες παραστάσεων:
Παρασκευή : 8.00 μμ
Σάββατο : 4.00 μμ & 8.00 μμ
Κυριακή : 12.30 μμ & 5.00 μμ
Συνέντευξη στη Λία Κατσανά
