Όταν η ζωή σε ακραίες συνθήκες γίνεται καθημερινότητα

Οι ραγδαίες εξελίξεις της τεχνολογίας, η συνεχής υπερπληροφόρηση, αλλά και οι ακρότητες στις κοινωνικοπολιτικές, θρησκευτικές, καθώς και καιρικές συνθήκες, έχουν οδηγήσει τον σύγχρονο κόσμο σε μια αέναη προσπάθεια επιβίωσης σε ακραίες συνθήκες.

Παρατηρώντας τη γενικευμένη έκρυθμη κατάσταση στον πλανήτη μας, με πολέμους, φυσικές καταστροφές, φρικτές δολοφονίες στο όνομα μιας θρησκείας, μιας ομάδας, ακόμα και της «αγάπης», εξωφρενική ακρίβεια σε αγαθά πρώτης ανάγκης, οικονομική ανασφάλεια, δεν είναι παράλογο να διαπιστώνουμε τον θυμό, την απογοήτευση και την αγανάκτηση του κόσμου, που τις περισσότερες φορές διατυπώνονται με ακραίες αντιδράσεις και απόψεις.

Social media και άλλα (κακόβουλα) σχόλια

Καθημερινό φαινόμενο οι χυδαίες εκφράσεις, οι βωμολοχίες σε σχόλια των social media, από τα πιο ασήμαντα θέματα μέχρι τα πιο ουσιώδη. Η ζωή μας ξεκάθαρα σε έναν μεγάλο βαθμό έχει μεταφερθεί στη μικρή μας οθόνη, προέκταση της καθημερινότητας και ίσως του εαυτού μας. Έφηβοι και ενήλικες, ίσως ακόμη και παιδιά, εγκλωβισμένοι σε ένα συνονθύλευμα διαστρεβλωμένης πραγματικότητας και επιθετικών απόψεων που μοιάζουν να έρχονται κατά πάνω μας από κάθε άκρο. Η Δέσποινα Πολυχρονίδου, δημοσιογράφος και social media moderator, ανέφερε συγκεκριμένα: «Είναι σύνηθες στον χώρο του διαδικτύου να έχεις καθημερινά να αντιμετωπίσεις κακόβουλα σχόλια από ανθρώπους που ακόμη κι αν δεν έχουν γνώσεις σχετικά, έχουν άποψη την οποία πολλές φορές εκφράζουν με τον χειρότερο τρόπο. Δεν είναι πάντοτε εύκολο να αποφασίσεις ποιο σχόλιο θα αφήσεις και ποιο σχόλιο θα διαγράψεις».

Στα γήπεδα

Ο Γιάννης Παπαδόπουλος, παρουσιαστής αθλητικής εκπομπής με καλεσμένους μπασκετμπολίστες, αναφέρει: «Έχω προλάβει γήπεδα με φιλάθλους και των δύο ομάδων που κάθονταν σε απόσταση αναπνοής, χωρίς να συμβαίνει το παραμικρό και με λυπεί βαθιά ότι πλέον το γήπεδο έχει γίνει τόπος εκτόνωσης και βίας. Μικρή, αλλά όχι αμελητέα, μερίδα οπαδών, με πρόσχημα μια φανέλα, σχηματίζει ομάδες με σκοπό να βρίσουν, να εκφοβίσουν και να βιαιοπραγήσουν. Ο αθλητισμός σε καμία των περιπτώσεων δεν προωθεί τη βία, είναι μια στρεβλή πραγματικότητα που ανέχτηκαν οι παράγοντες των ομάδων και τώρα που αυτό διογκώθηκε, είναι εκτός ελέγχου. Αυτό παρατηρώ και ως παρουσιαστής: Τα σχόλια των θεατών είναι υποτιμητικά και υβριστικά και έχουν ένα κοινό παράγοντα: δεν αφορούν το περιεχόμενο της συνέντευξης, αλλά μόνο την ομάδα την οποία αγωνίστηκαν οι αθλητές. Το ανησυχητικό είναι ότι ανάμεσα στη βία και τον εκφοβισμό συναντάει κανείς μικρές ηλικίες».

Η αυτοφροντίδα

Ρωτώντας τον ψυχίατρο και ψυχιατροδικαστή στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης, Παύλο Άγγο, τι θα μπορούσε να προξενήσει στον άνθρωπο η ζωή σε ακραίες συνθήκες, απάντησε πως «μας επηρεάζει άμεσα, πυροδοτώντας ψυχολογικές και σωματικές αντιδράσεις, αυξημένο ψυχικό και σωματικό στρες, καθώς και χρόνιο άγχος». Πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί αυτή η συνολική κρίση και ανισορροπία που επιφέρουν οι ακραίες συνθήκες; Απλές λύσεις, κατά τον κ. Άγγο, είναι η διατήρηση μιας καθημερινής ρουτίνας που παρέχει μια αίσθηση κανονικότητας και ελέγχου, η αυτοφροντίδα μέσα από την άσκηση, τη διατροφή και τον καλό ύπνο, η συμμετοχή σε κοινοτικές δραστηριότητες, όπως ο εθελοντισμός, αλλά και η ανταλλαγή εμπειριών και συναισθημάτων με φίλους, οικογένεια ή ομάδες υποστήριξης, μπορούν να αποδειχτούν σωτήριες και θεραπευτικές ενέργειες.

ΓΡΑΦΕΙ: Δάφνη Τσάρτσαρου

*Αναδημοσίευση από το εξαμηνιαίο freepress περιοδικό του ΚΘΒΕ «ΠΡΑΞΗ»