Αχ, αυτό το έρηµο το ζωντανό, ο σκύλος! Το χαρακτηριστικό του, να είναι το πλέον δηµοφιλές κατοικίδιο για εµάς τους ανθρώπους, είναι ταυτόχρονα και η καταδίκη του.
Η θέση του σκύλου στην κοινωνία µας δεν είναι ποτέ ξεκάθαρη, ενώ η πρόσβασή του σε χώρους µε φύση (πάρκα, κήποι, παραλίες) υπόκειται πάντα σε κάποιου είδους περιορισµό. Είµαι σίγουρη πως αν ήταν στο χέρι µας, θα απαγορεύαµε στα µυρµήγκια να κάνουν βόλτες στην παιδική χαρά, στις µύγες να πετάνε στον αέρα και στους γλάρους να κόβουν βόλτες γύρω από τα λιµάνια!
Εντούτοις, όσον αφορά στους ιδιόκτητους σκύλους, ο νόµος, δικαίως ή αδίκως, απαγορεύει ρητά και συγκεκριµένα το κολύµπι τους σε οργανωµένες παραλίες, ενώ το επιτρέπει στις ελεύθερες, δεδοµένου ότι δεν υπάρχουν άλλοι λουόµενοι ή τουλάχιστον δεν ενοχλούνται αυτοί που υπάρχουν. Ωστόσο, επιτρέπεται η παρουσία σκύλων συντροφιάς σε όλες τις παραλίες, αρκεί να είναι συνοδευόµενοι µε λουρί και βιβλιάριο υγείας.
Το ζητούµενο όµως δεν είναι το κολύµπι στη θάλασσα και το αν επιτρέπεται ή όχι, αλλά το κατά πόσο οι οργανωµένες πλαζ είναι το κατάλληλο µέρος για να πάρουµε, εµείς οι σκυλογονείς το ζωάκι µας. Στην περίπτωση που το κάνουµε λοιπόν, πώς πρέπει να συµπεριφερθούµε, έτσι ώστε να περνάµε καλά, χωρίς να υποφέρει το ζωάκι µας και βεβαίως χωρίς να ενοχλούνται και οι γύρω µας;
Ας εστιάσουµε στις οργανωµένες παραλίες, όπου το να πάρουµε µαζί µας τον σκύλο µας ίσως δεν είναι η καλύτερη ιδέα.
Εκεί οι ξαπλώστρες είναι πακτωµένες στη σειρά και ο παραµικρός χώρος δίπλα µας καταλαµβάνεται, από τσάντες, σαγιονάρες, κουβαδάκια, σνακ και άλλα καλούδια. Ο κόσµος περνάει διαρκώς ανάµεσα προκειµένου να βουτήξει στη θάλασσα, αλλά και να επιστρέψει από αυτήν πολλές φορές τη µέρα! Γύρω από αυτές τις ξαπλώστρες, οι ρακέτες και τα µπαλάκια έχουν την τιµητική τους, καθώς µπροστά στο κύµα οι µικροί µας φίλοι, δίνουν τη δική τους παράσταση µε κάθε λογής σωσίβιο, µπρατσάκια και φουσκωτές µπάλες.
Άντε να στριµωχτεί εκεί το δόλιο το pit bull, το παιχνιδιάρικο και ενθουσιώδες labrador, αλλά και οποιαδήποτε άλλο ζώο άνω των 15 κιλών! Εµείς τι απαιτήσεις µπορούµε να έχουµε αλήθεια από το ίδιο όσον αφορά στη συµπεριφορά του, δεδοµένων τούτων των συνθηκών; Πόσους ανθρώπους οφείλει να ανεχτεί να περάσουν ξυστά από δίπλα του ή ακόµα και από πάνω του προκειµένου να φτάσουν στον προορισµό τους; Πόσα σνακ αντέχει να µυρίσει χωρίς να πρέπει να τα ακουµπήσει; Πόση ώρα πρέπει µε αυτές τις συνθήκες να µένει ακίνητο το ζωντανό εκεί που θα του ζητηθεί έτσι ώστε να µη σκάψει τη γούβα που έχει ανάγκη για να βολευτεί, και ενοχλήσει τους γύρω µε την άµµο που λογικά θα πετάξει;
Αλλά και τα µικρότερα, αυτά που η θέση τους είναι πάνω στην ξαπλώστρα και τα βλέπουν όλα σε πρώτο πλάνο, τα µπαλάκια που πηγαίνουν πέρα δώθε, τα παιδάκια που έρχονται κατά πάνω τους για να τα χαϊδέψουν, σε πόσα ερεθίσµατα πρέπει να µην αντιδράσουν γαβγίζοντας, πόσα µπαλάκια πρέπει να αγνοήσουν και πόσα παιδικά χεράκια πρέπει να ανεχθούν χωρίς να τα δαγκώσουν;
Χώρια η πολύ δυνατή µουσική, την οποία ο σκύλος µας ακούει ακόµα πιο δυνατά, αλλά και η σταδιακή κατανάλωση του αλκοόλ, από εµάς ή τους γύρω µας, ή οποία αν µη τη άλλο επηρεάζει την ανθρώπινη συµπεριφορά προς διάφορες κατευθύνσεις.
Συνεπώς, σε τέτοιες παραλίες είναι καλύτερα να πηγαίνουµε µόνοι µας, να απολαµβάνουµε τον ήλιο χωρίς την έγνοια του σκύλου µας, τους περιορισµούς και τους πειρασµούς που τον καταπιέζουν τόσο και βεβαίως χωρίς να ενοχλούµε…
Αντίστοιχα, οι οργανωµένες παραλίες στις οποίες µπορούµε πιο εύκολα να πάρουµε τον σκύλο µας είναι αυτές στις οποίες όλα τα παραπάνω συναντώνται σε πολύ µικρότερο βαθµό. ∆ηλαδή λιγότερες ξαπλώστρες, λιγότερος κόσµος και ξένα αντικείµενα τριγύρω, λιγότερες έως και καθόλου ρακέτες, πιο χαµηλή, χαλαρή µουσική και περισσότερος χώρος ώστε να µπορεί να κινηθεί ο σκύλος, έστω σε µια µικρή ακτίνα γύρω από τον εαυτό του.
Εάν ο σκύλος µας είναι µεσαίος ή µεγαλόσωµος καθόµαστε σε ακριανές ξαπλώστρες, τοποθετώντας τον σκύλο από τη µεριά όπου βρίσκεται ο πιο µακρινός λουόµενος. Εάν ο σκύλος είναι µικρόσωµος, µια καλή λύση είναι να συνοδεύεται µε το κλουβάκι µεταφοράς του ή έστω µια πτυσσόµενη σκηνή για σκύλους, µε ανοιχτό το πορτάκι, πράγµα που του παρέχει σκιά, δροσιά, αλλά και προστασία από τα παιδάκια (εξυπακούεται ότι το κλουβάκι/σκηνή θα είνα υπό σκιά και ακόµα καλύτερα µισοσκεπασµένο µε ένα βρεγµένο πανί ή πετσέτα για περισσότερη δροσιά).
Πριν και µετά το καταµεσήµερο καλό είναι να πραγµατοποιούνται βόλτες µακριά από τις ξαπλώστρες και τον κόσµο προκειµένου να ξεµουδιάσει, να ουρήσει, να σκάψει και να πετάξει άµµο, γιατί είναι σκύλος και πρέπει κι αυτός να απολαύσει τη φύση µε τον δικό του τρόπο. Σε καµία περίπτωση δε σκεπάζουµε τα περιττώµατα του ζώου µας, διότι είναι εστία µόλυνσης.
Τέλος, σηµαντικό είναι να αντιλαµβανόµαστε κατά πόσο το ζωάκι µας είναι κατάλληλο για την παραλία, δεδοµένης της ράτσας του, αλλά και της ιδιοσυγκρασίας του. ∆ηλαδή, άν το σκυλί γαβγίζει γενικά σε διάφορα ερεθίσµατα, είναι νευρικό, στρεσάρεται µε την παρουσία ανθρώπων κτλ.
Με απλά λόγια, η αποδοχή των σκύλων µας από τους άλλους σε δηµόσιους χώρους ξεκινάει από εµάς, τους συνοδούς. Ας είµαστε λοιπόν ευγενικοί, διακριτικοί και ας απολαύσουµε τον σκύλο µας υπεύθυνα! Καλό µας καλοκαίρι!
Γράφει η Λενιώ Πατιερίδη
Κυναγωγός, Ολιστική Διαχείριση Σκύλων Συντροφιάς
*Αναδημοσίευση απο το εξαμηνιαίο freepress περιοδικό του ΚΘΒΕ «ΠΡΑΞΗ» (Καλοκαίρι-Φθινόπωρο 2019)
