Μίμης Νικολόπουλος: “Aκούγοντας έναν δίσκο του Santana άρχισε ο έρωτας με τη μουσική”

Ο Μίμης είναι ένας νέος συνθέτης που πρέπει να ακούσεις. Αξίζει να τον αναζητήσεις στο ίντερνετ και να τον ψάξεις στο youtube. Οι ήχοι του θυμίζουν Yann Tiersen, Rene Aubry, αλλά και τους δικούς μας, Ευανθία Ρεμπούτσικα και Your Hand In Mine. Κάτι σαν ταξίδι με πλοίο και road trip μαζί. Διαδρομές και εικόνες γεμάτες νότες – αυτό φτιάχνει ο Μίμης. Και κάπου ανάμεσα στα “ταξίδια” του αυτά, ο 30χρονος συνθέτης από τη Βέροια μίλησε στο praximag για τη μουσική του, για το άλμπουμ του “Deviation”, για την έμπνευση και τα όνειρα…

1) Πως ξεκίνησε η ενασχόλησή σου με τη μουσική;

Ξεκίνησα ακούγοντας μουσική από πολύ μικρή ηλικία. Είχα την τύχη να έχω πρόσβαση σε μια μεγάλη μουσική βιβλιοθήκη, σε μια εποχή που οι περισσότεροι της γενιάς μου δεν είχαν. Οι γονείς μου είχαν ένα μπαρ στο κέντρο της Βέροιας, εκεί υπήρχαν τα decks – το πόστο του Dj που λέμε, όπου εν απουσία του, πήγαινα, διάλεγα έναν δίσκο, από το εξώφυλλο φυσικά, φορούσα τα ακουστικά και ταξίδευα…Προσπαθούσα να καταλάβω και να ερμηνεύσω τους ήχους… Ακούγοντας έναν δίσκο του Santana, αλλά και κάποιον του οποίου θυμάμαι μόνο το εξώφυλλο, άρχισε ο έρωτας με τη μουσική. Λίγα χρόνια μετά, ο πατέρας μου με έγραψε στο ωδείο και ξεκίνησα μαθήματα κλασικής κιθάρας…

2) Το πρώτο ολοκληρωμένο άλμπουμ σου κυκλοφόρησε πριν λίγους μήνες. Ποιες είναι οι προσδοκίες σου από αυτό;

Καταρχάς, να φτάσει σε αυτιά ανθρώπων που αναζητούν να ακούσουν μια τέτοια μουσική και να βιώσουν τα συναισθήματα τα οποία θέλησα να περιγράψω. Έπειτα, να γίνει κάλεσμα για σύμπραξη με άλλους καλλιτέχνες, μουσικούς και μη. Το οικονομικό είναι ένα ζήτημα, αλλά προφανώς δεν μπορείς να περιμένεις να αλλάξει η ζωή σου από τις πωλήσεις δίσκων σε αυτό το στάδιο…

3) Γιατί επέλεξες να είναι το άλμπουμ καθαρά ορχηστρικό;

Νομίζω πως δεν τέθηκε ποτέ θέμα επιλογής για το συγκεκριμένο άλμπουμ. Αυτά τα κομμάτια έτσι γεννήθηκαν και έτσι μεγάλωσαν… Για να “τραγουδήθουν” από μουσικά όργανα.

4) Τι αποτελεί για εσένα πηγή έμπνευσης και σύνθεσης;

Οτιδήποτε. Μια σκέψη, μια εικόνα, μια ανάμνηση, ένα βιβλίο, μια ταινία, μια ιστορία, μια κουβέντα κάποιου…

5) Ποια θεωρείς ότι είναι η μεγαλύτερη κατάκτησή σου, μέχρι τώρα;

Το γεγονός ότι έρχονται σε επαφή μαζί μου άνθρωποι τους οποίους δεν γνωρίζω προσωπικά, μόνο και μόνο επειδή άκουσαν τη μουσική και ένιωσαν την ανάγκη να το κάνουν.

6) Εσύ τι μουσική ακούς; Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σου καλλιτέχνες;

Προσπαθώ να ακούω όσα περισσότερα πράγματα μπορώ. Ανά περιόδους, περνάω από την κινηματογραφική μουσική στο φλαμένκο, από εκεί στη βαλκανική, στη Jazz και πίσω απ’ την αρχή. Λόγω συνθηκών, πολλές φορές, ακούω και αρκετή μουσική που ιδανικά δεν θα επέλεγα ν’ ακούσω, αλλά τελικά πιστεύω πως και από αυτό κάτι παίρνω. Πάντα δυσκολευόμουν να φτιάξω λίστα αγαπημένων στο οτιδήποτε. Αυτή την περίοδο λατρεύω να ακούω τον Alberto Iglesias, τον Paco de Lucia, τον Ibrahim Maalouf, τους Orchestra Baobab.

7) Εκτός από το χώρο της μουσικής, ασχολείσαι και με κάτι άλλο;

Ναι, είμαι παράλληλα και ιδιοκτήτης ενός καφέ-μπαρ.

8) Κάποια σχέδια και όνειρα για το μέλλον…;

Στα άμεσα σχέδια, είναι η περιοδεία -εντός και εκτός συνόρων- με την μπάντα που έχουμε φτιάξει, στο πλαίσιο της κυκλοφορίας του πρόσφατου άλμπουμ. Ένα μακρινό όνειρο, είναι η μουσική μου να αποτελέσει έναυσμα για κάποιον νέο άνθρωπο να ασχοληθεί με αυτή.

Συνέντευξη στη Δάφνη Τσάρτσαρου