“If you start me up, I’ll never stop”… λένε οι Rolling Stones και σίγουρα κάτι θα ξέρουν. Κανένα γρανάζι δεν γυρίζει μόνο του και κανένα φως δεν ανάβει αν δεν πατήσεις τον διακόπτη. Κανέας ήλιος δεν μπαίνει στον χώρο αν δεν ανοίξεις το παραθυρόφυλλο και καμία πόρτα δεν μένει ανοιχτή για να διαβείς αν δεν την σπρώξεις με δύναμη. Κι εμείς που θέλουμε να διώξουμε έναν χειμώνα, δεν το κάνουμε από απέχθεια ή από βίτσιο… απλά είναι η Άνοιξη που θα μας ενεργοποιήσει, που θα μας βγάλει από το καβούκι μας, από τις επώδυνες σκέψεις ή από την δική μας προσωπική δυσκολία να βλέπουμε την ζωή με αισιόδοξο βλέμμα. “I can’t get not satisfaction”… συνεχίζουν οι ίδιοι, και μάρτυς μου το σύμπαν, είχαν κατά νου -μεταξύ άλλων- το αχόρταγο, το άπληστο, το ανικανοποίητο της ανθρώπινης φύσης. Είναι που προσπαθούμε και προσπαθούμε και προσπαθούμε… για πράγματα που χορταίνουν τα μάτια, το στομάχι, την τσέπη, την ματαιοδοξία μας, αλλά σε καμία περίπτωση δεν χορταίνουν την ψυχή. Ή μήπως τελικά δεν “φτιάχτηκε” για να χορταίνει; Ή μήπως τελικά αν ικανοποιηθεί όλα θα χάσουν το νόημα τους πάνω στην Γη; Ή μήπως τελικά αν νιώσει γεμάτη δεν θα έχουν λόγο ύπαρξης οι φόβοι μας; Ωραία θα ήταν να ξεφύγουμε από δαύτους, αλλά είναι συνεχώς πλάι μας, μέσα μας, γύρω μας και ντύνονται συχνά με ρούχα δανεικά. Πότε “φορώντας” την ταμπέλα της ανάγκης ή της απώλειας και πότε την ταμπέλα της ευρύτερης κοινωνικής συνθήκης. Κι άντε να βρούμε καταφύγιο μετά! “War, children! It’s just a shot away. Rape, murder! It’s just a shot away. The flood is threatening my very life today. Gimme, gimme shelter”! Ευτυχώς για μας όμως… υπάρχει ο έρωτας. Εκείνος ο αγνός, με λίγη δόση από πλατωνικότητα και με μπόλικη δόση από κανονικότητα. Εκείνος που δεν σκέφτεται την διάρκεια, μα την στιγμή. Εκείνος που σε ρουφάει, χωρίς να σε εξαφανίζει. Ναι, εκείνος ο έρωτας… που μοιάζει με την Άνοιξη, που ανθίζει λες και είναι Άνοιξη, που δεν γνωρίζει τίποτε άλλο εκτός από τα χρώματα της Άνοιξης. “She comes in colors everywhere. She combs her hair. She’s like a rainbow”! Ευτυχώς για μας θα υπάρχει πάντα αυτό το διπλό κίνητρο, ο έρωτας και η Άνοιξη, για να γινόμαστε καλύτεροι, ανθεκτικότεροι, σοφότεροι, εντονότεροι, ομορφότεροι άνθρωποι… ανάμεσα στις πράξεις που δεν μας τιμούν, δεν μας ταιριάζουν, δεν μας αξίζουν. Αλλά όπως λένε και οι Rolling Stones… “it’s only rock ‘n roll”! Εκείνοι για τους δικούς τους λόγους κι εγώ για τους δικούς μου.
“If I could stick my pen in my heart, and spill it all over the stage
would it satisfy, would it slide on by,
would you think the boy is strange? Ain’t he strange?
If I could win, if I could sing… a love song so divine
would it be enough for your cheating heart
If I broke down and cried? If I cried?
I said I know it’s only rock ‘n roll but I like it”
#Art_onomy
Ελένη Σκάρπου
