Ήρθε με φορά στο «Summer in the city festival» στην Πλαζ Αρετσούς, στην Καλαμαριά την περασμένη Τετάρτη 12 Ιουλίου και τώρα ετοιμάζεται για τα Γρεβενά, από όπου κατάγεται. Με αφορμή την μουσική της βόλτα στα βόρεια της χώρας, η πολύ ξεχωριστή ερμηνεύτρια, Μαρία Παπαγεωργίου, μιλάει στο praximag και παραδέχεται συναισθήματα για τη μουσική και τη δουλειά της. Δηλώνει πως νιώθει καλά με τα λάθη της, πως είναι σημαντικές οι καλές συνεργασίες, πως οι άνθρωποι θα βασανιζόμαστε προσπαθώντας να ανακαλύψουμε τι τελικά θέλουμε, πως μετά το καλοκαίρι θα ασχοληθεί εκτενώς με το έργο του Θάνου Μικρούτσικου, πως με τον ελληνικό βορρά έχει μια συγκινητική συγγένεια.
Να έχεις προσωπική δισκογραφία, να αγαπάς αυτό που κάνεις, να αγαπιέσαι από το κοινό… πόσα όμορφα συναισθήματα και πόσους φόβους μπορεί να κρύβουν όλα αυτά;
Νιώθω πράγματι ότι ανήκω σε ένα μικρό στατιστικό δείγμα, όπου καταφέρνω να εργάζομαι πάνω στο αντικείμενο που αγαπώ, είτε κάνοντας δισκογραφία, είτε συναυλίες, άλλοτε παιδικές παραστάσεις, άλλοτε διδασκαλίες και εργαστήρια. Είμαι πραγματικά τυχερή, ωστόσο αυτό χτίζεται με καθημερινές θυσίες που πολλές φορές δεν είναι ορατές στους άλλους. Με έλλειψη ωραρίου, με πολλή ανασφάλεια ως προς τα εργασιακά, με έμπνευση που πρέπει κάπως να βρίσκεις χρόνο για να παράγεις. Φοβάμαι μόνο όταν χάνω αυτές τις ισορροπίες. Επίσης όλα καταναλώνονται πια πολύ γρήγορα και προσπαθώ να μην πέφτω στην παγίδα της γρήγορης και σίγουρης κατανάλωσης της τέχνης μου, από φόβο να την συντηρήσω ή από ανάγκη να είμαι αρεστή.
Είναι η Μαρία Παπαγεωργίου πιο ώριμη από ποτέ μουσικά; Ή κρύβει μέσα της ακόμα το παιδί που θέλει να μάθει κι άλλα, να δώσει κι άλλα, να κάνει και τα λάθη του;
Νομίζω η ωριμότητα είναι να νιώθεις καλά με το να κάνεις λάθη, βασικά να τα θεωρείς απαραίτητα για την εξέλιξή σου, να αγαπάς το παιδί μέσα σου και να μην το τιμωρείς όταν θέλει να παίξει. Έτσι νιώθω πια, ελπίζω αυτό να καθρεφτίζεται και στις μουσικές μου.
Τι πονάει πιο πολύ στο τέλος της ημέρας; Το να είσαι όμορφος ή το να είσαι ηττημένος;
Το να παλεύεις να σταθείς όμορφος μέσα στη ήττα σου.
Και ερμηνεύτρια και δασκάλα. Πού πρέπει να βάλεις περισσότερη φωνή και που περισσότερη ψυχή; Τι μαθαίνετε από τους νεότερους ανθρώπους; Τι τους συμβουλεύετε;
Πίστεψέ με, τόσα χρόνια δεν μπορώ να απαντήσω τι αγαπώ πιο πολύ ή σε τι βάζω περισσότερη ψυχή. Στην πρώτη περίπτωση πρέπει να βρεις έναν τρόπο να ανοίξεις τα χέρια σου σε μια τεράστια αγκαλιά, χωρίς σύνορα, να μπουν μέσα όλοι όσοι καλοδέχονται τη φωνή σου. Στη δεύτερη περίπτωση ανοίγεις την αγκαλιά σου και μπαίνει μέσα ένας μόνο άνθρωπος, όμως είναι τέτοιο το άγγιγμα που πρέπει να νιώσεις τα πάντα, να είσαι προσεκτικός, να κάνεις το καλύτερο που μπορείς, να γίνει το καλύτερο που μπορεί. Δε σταματάω και εγώ να μαθαίνω από όσους διδάσκω, βλέπω μέσα από τα μάτια τους πώς αλλάζει ο κόσμος, τι νιώθουν και πώς νιώθουν οι πιο νέοι άνθρωποι. Αλλά και οι πιο μεγάλοι. Διδάσκω σε όλο το ηλικιακό φάσμα. Και προσπαθώ να μην συμβουλεύω, αλλά να μοιράζομαι όσα ξέρω.
Έχετε κάνει αρκετές συνεργασίες; Είναι η τέχνη ομαδική διαδικασία τελικά ή ο καθένας πορεύεται μόνος κι απλά διασταυρώνεται με ό,τι του κάνει κλικ;
Συνεργασία δεν είναι μόνο μεταξύ δύο καλλιτεχνών, η βαθύτερη έννοια της συνεργασίας – που για να είμαι και ειλικρινής με απασχολεί και πιο πολύ – είναι να έχεις καλούς συνεργάτες πάνω στη σκηνή καθώς και πίσω από αυτή. Να χαίρονται οι μουσικοί να παίζουν μαζί σου, ένα καλό γραφείο παραγωγής, συνθέτες να σου γράφουν τραγούδια, παραγωγοί ήχου, κινηματογραφιστές, φωτογράφοι, γραφίστες. Όσο περνούν τα χρόνια, νιώθω πολύ τυχερή στο πώς αυτά τα κομμάτια του παζλ συμπληρώνονται αργά και σταθερά.
Με ποιο τραγούδι σας θα «χρωματίζατε» αυτό το καλοκαίρι που διανύουμε;
Με το “Καλοκαιρινό” των Λάμδα. Και την αντίφαση που έχει, όπως και ο κόσμος μας.
Όλοι έχουμε μια «χαραμάδα πανικού» και μπαίνουμε και βγαίνουμε και τελειωμό δεν έχει. Είναι σημάδι των καιρών ή είναι η φτιαξιά μας τέτοια που δεν αντέχουμε άλλο όσα μας συμβαίνουν;
Νομίζω είναι αυτό που πολύ εύστοχα έβαλε για κατακλείδα στο βιβλίο του “Sapiens” ο Harari: Κάποτε ο άνθρωπος αναρωτιόταν “Τι θέλει να γίνει”. Τώρα που όλα έχουν εξελιχθεί πέραν της φαντασίας του, θα αναρωτιέται “Τι θέλει να θέλει” και θα βασανίζεται όσο θα συνεχίζει να κτηνωδεί.
Τι είναι πιο σημαντικό για εσάς όταν ετοιμάζεστε για μια περιοδεία;
Να γνωρίσω καινούριους ανθρώπους και να συναντήσω τους παλιούς.
Θεσσαλονίκη. Ένας τόπος που επισκέπτεστε συχνά για εμφανίσεις. Πού σας πηγαίνει κάθε επαφή με το κοινό της; Τι εισπράττετε;
Δεν ξέρω αν φταίει η καταγωγή μου από τα Γρεβενά, αλλά με τους ανθρώπους από το Βορρά νιώθω μια άλλη συγκίνηση, νιώθω μια συγγένεια. Όταν ήρθα στον Μύλο πριν λίγους μήνες, αλήθεια στο λέω, στο πρώτο χειροκρότημα ήθελα να βάλω τα κλάματα, δεν ένιωθα ότι χειροκροτούσαν εμένα, ένιωσα πως με αφορμή εμένα χειροκροτούσαμε όλοι μαζί για να φτιάξουμε έναν ισχυρό κρότο, μια ισχυρή δόνηση, να πάρουμε όλοι δύναμη. Νομίζω δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Ήρθα με πολύ χαρά στο «Summer in the city festival» και ετοιμάζομαι για τα Γρεβενά στις 21 Ιουλίου.
Πού θα σας συναντήσουμε μετά το καλοκαίρι και τι σχέδια κάνετε;
Αμέσως μετά την περιοδεία, επιστρέφω στην Αθήνα για να μελετήσω το έργο του Θάνου Μικρούτσικου. Μου έγινε μια τιμητική πρόσκληση από την οικογένειά του να φτιάξω μια παράσταση με τα τραγούδια του και στις 25 Νοεμβρίου θα παιχτεί στη σκηνή του θεάτρου Ολύμπια στην Αθήνα. Θα έρθουμε σίγουρα και στην Θεσσαλονίκη καθώς και σε άλλες πόλεις-σταθμούς.
INFO
Μαρία Παπαγεωργίου Παρασκευή 21 Ιουλίου
2ο Portitsa Festival, Σπήλαιο Γρεβενών Ώρα προσέλευσης : 20:00 Ώρα έναρξης : 21:00
Τιμή εισιτηρίων : Γενική είσοδος : 15 ευρώ Δωρεάν είσοδος για παιδιά κάτω των 12 ετών με συνοδεία κηδεμόνα Προπώληση εισιτηρίων: viva.gr Πληροφορίες : portitsafestival.gr
Παίζουν επί σκηνής : Ευριπίδης Ζεμενίδης | ηλεκτρική κιθάρα Θάνος Μιχαηλίδης | τύμπανα Γιώργος Ντάνης | κοντραμπάσο Werra Kijewska | τσέλο Ειρήνη Ζούτσου | φωνητικά Βασιλική Κωνσταντέλλου | φωνητικά Σχεδιασμός ήχου: Σωτήρης Παπάκος Αrtwork : Κωνσταντίνος Γεωργαντάς / flowcreative.gr Φωτογραφίες: Βάσια Αναγνωστοπούλου
Συνέντευξη στην Ελένη Σκάρπου
