Φαίνεται ότι η μόδα περνά μια «ήσυχη» φάση, φέρνει στο φως το ατόφιο σχέδιο και αποφεύγει τα άκρα και τους περιττούς εντυπωσιασμούς.
Κάνοντας κανείς μια έρευνα στην ιστορία της μόδας από τα ‘90s έως τα ‘00s και τα early ‘10s, θα προσέξει το επιτηδευμένο glamour και την over-the-top αισθητική που επικρατούσε στις επιδείξεις μόδας. Τότε, οι καλλιτεχνικοί διευθυντές προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να γίνουν talk-of-the-town, βασισμένοι, όχι μόνο στα ρούχα που παρουσίαζαν στο κοινό τους, αλλά και στο ποια supermodels περπατούσαν στις πασαρέλες τους, ποιοι κάθονταν στα front rows και πόσο εντυπωσιακό θα ήταν το σκηνικό.
Από την εποχή των super καλλίγραμμων supermodels και των λαμπερών εξώφυλλων, έως τη γέννηση των social media influencers και την καθιέρωση της λέξης «viral», η μόδα μπορεί να μην ήταν πάντα μαξιμαλιστική -και να ικανοποιούσε το γούστο των minimal lovers με συλλογές των Calvin Klein, Helmut Lang και της Phoebe Philo για τους οίκους Céline και Chloé, μεταξύ άλλων-, σίγουρα όμως ήταν σε μια μόνιμη αναζήτηση αυτού του κάτι που θα κάνει buzz.
Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια, ίσως από τη χρονιά του κορωνοϊού και μετά, φαίνεται ότι η μόδα έκανε μια στροφή και (έως ένα μεγάλο ποσοστό τουλάχιστον) έπαψε να προσπαθεί να μοιάζει ακραία. Πλέον, κάνει focus σε αυτό που ούτως ή άλλως αποτελεί τη φύση της: δηλαδή στο σχέδιο, την αισθητική και το ρούχο.
Quiet luxury
Ο όρος «quiet luxury» που γεννήθηκε πριν από μερικούς μήνες και συνεχίζει ακόμα να δείχνει την επιρροή του στις συλλογές των διασημότερων οίκων στον κόσμο, ουσιαστικά περιγράφει ιδανικά αυτήν την αλλαγή. Το ρούχο πια δεν κρίνεται από τα περιττά διακοσμητικά, το ποιες celebrities το φορούν και ένα viral design, αλλά από τις καθαρές γραμμές, τη χρωματική παλέτα και την ποιότητά του.
Ναι, το μίνιμαλ πλέον θεωρείται trend -ή μάλλον αναγνωρίζεται πια η αξία του. Άλλωστε, διάσημα brands, όπως το The Row των διδύμων Olsen, αλλά και τα Loro Piana και Brunello Cucinelli, από την αρχή ακόμα της δημιουργίας τους απέδειξαν ότι ένα ρούχο μπορεί να κοστίζει χιλιάδες ευρώ και να δείχνει πάναπλο. Γιατί; Γιατί έχει φτιαχτεί με προσοχή στη λεπτομέρεια και υλικά ύψιστης ποιότητας -μιλάμε για εξαιρετικά μαλακό κασμίρ, σπάνιο μετάξι και βιολογικό βαμβάκι διαλεγμένο στο χέρι- και είναι κυριολεκτικά αψεγάδιαστο.
Μια σχεδιάστρια που κατάφερε να αναδείξει την απλότητα σε πολυτέλεια είναι και η Miuccia Prada. Η πρόσφατη επίδειξή της στο Μιλάνο για τη σεζόν Άνοιξη/ Καλοκαίρι 2024 ήταν κατά γενική ομολογία μια από τις καλύτερες που είδαμε τα τελευταία χρόνια και άξιο δείγμα άριστης τεχνοτροπίας και αισθητικής. Μια συλλογή που ύμνησε τα καθαρά σχέδια και την αέρινη φινέτσα, με την ίδια να μην καταφεύγει σε μάρκετινγκ κινήσεις ώστε να «σπρώξει» τις καλεσμένες της να «ποστάρουν» στα social media, αλλά έκανε αυτό που ξέρει να κάνει καλύτερα. Η συλλογή της με τον Raf Simons έβαλε σε πρώτο πλάνο τα ρούχα -ναι, τόσο απλά-, ενώ η μεταξένια γάζα που ήταν σαν να αιωρούνταν πάνω από τα μοντέλα της αρκούσε για να δώσει το απαραίτητο wow factor.
Φανατικές του no fuss trend οι Σκανδιναβές, που τα τελευταία χρόνια έχουν κερδίσει την προσοχή και αναδεικνύονται σε στιλιστική έμπνευση, «κλέβοντας» λίγη από τη δόξα των Ιταλίδων και των Παριζιάνων. Οι ίδιες ανέκαθεν λάτρευαν τον μινιμαλισμό, με τις επιλογές τους να αποδεικνύουν ότι με μερικά βασικά fashion staples στην ντουλάπα σου μπορείς να δείχνεις απόλυτα στιλάτη και κομψή, χωρίς να υπεροπροσπαθείς.
Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει ότι δεν είδαμε και μερικά στοιχεία υπερβολής, απλώς όχι σε βαθμό που τα βλέπαμε στο παρελθόν. Πλέον, οι οίκοι αρκούνται σε ένα ή δύο statement κομμάτια -όπως τα slingbacks με τα περίεργα διακοσμητικά της Prada ή η τσάντα με το χερούλι-σαρδέλα του οίκου Bottega Veneta- κρατώντας το υπόλοιπο look κομψό και καθαρό.
Στροφή, λοιπόν, στην ποιότητα χωρίς «φλυαρία». Αυτή είναι η φιλοσοφία που υιοθετεί η μόδα, τουλάχιστον προς το παρόν. Άλλωστε μας έχει αποδείξει ότι κάνει κύκλους. Οπότε, μην αποχωριστείτε ακόμα τις παγέτες σας. You never know.
ΓΡΑΦΕΙ: Άρης Σπηλιωτόπουλος
*Αναδημοσίευση από το εξαμηνιαίο freepress περιοδικό του ΚΘΒΕ «ΠΡΑΞΗ»
