Η συγγραφέας που ξεχώρισε με τα «Έθιμα Ταφής» επιστρέφει με το δεύτερο και καθηλωτικό μυθιστόρημά της με φόντο ένα ιρλανδικό χωριό του 19ου αιώνα
Από τις πρώτες κιόλας σελίδες του νέου μυθιστορήματος της Χάνα Κεντ ο αναγνώστης μοιάζει να εισχωρεί σε ένα ολισθηρό έδαφος όπου ακυρώνεται το «λογικό». Το δεύτερο μυθιστόρημά της ταλαντούχας, νεαρής αυστραλέζας, το οποίο έχει πολλές ομοιότητες με το πρώτο και γεννήθηκε σχεδόν την ίδια περίοδο με τα «Έθιμα Ταφής», ξεχωρίζει με το σκοτεινό του θέμα το οποίο μάλιστα απαιτεί και ειδικές δεξιότητες για να αναπτυχθεί και να υποστηριχθεί. Η Χάνα Κεντ ωστόσο κινείται με μεγάλη αυτοπεποίθηση διαμορφώνοντας μια πυκνή πλοκή με όχημα το σκότος της μαγικής σκέψης.
Αδιάφορη από την αρχή για μια «κοινωνική» προσέγγιση με την στενή έννοια, πρόθυμη να βυθιστεί στο «εξωλογικό», μέσα σε ένα σχεδόν μεσαιωνικό σκηνικό η Χάνα Κεντ αφηγείται την ιστορία ενός φόνου, ενός φόνου που διαπράττουν τρείς γυναίκες της Κομητείας του Κέρι , οι οποίες δεν αναγνωρίζουν στο πρόσωπο του ανυπεράσπιστου θύματός τους έναν άνθρωπο αλλά ένα τελώνιο, δηλαδή έναν δαίμονα υπεύθυνο για τις κακοτυχίες που βρίσκουν ανθρώπους της περιοχής.
Μέσα σε ατέλειωτες ομίχλες, λάσπες, μια αδιανόητα σκληρή και φτωχική ζωή, με το κρύο να φτάνει σχεδόν μέχρι τον αναγνώστη, η συγγραφέας φτιάχνει έναν κόσμο με δικούς του κανόνες, δικά του έθιμα, τελετουργίες και φόβους. Για να τον κατανοήσει κανείς, να συμπορευτεί μαζί του χρειάζεται να αφήσει πίσω την ηθική του και να βυθιστεί στη σκοτεινή ατμόσφαιρα. Ο τρόπος εξάλλου με τον οποίο εξελίσσεται το μυθιστόρημα τον βοηθά στο να κάνει αυτό το βήμα ώστε να συναντήσει τις τρεις βασικές της ηρωίδες: τη Νόρα, που χήρεψε πρόσφατα, τη Νανς που μοιάζει να είναι ένα είδος μάγισσας της περιοχής και τη Μαίρη, μια νεαρή γυναίκα που έχει κληθεί για να τις βοηθήσει τη Νόρα στις καθημερινές ασχολίες της. Μαζί τους εισχωρεί στις λεπτομέρειες μιας αδιανόητης πράξης όπου δοκιμάζονται οι αξίες και οι τρέχουσες αντιλήψεις του.
Η Χάνα Κεντ αλλάζει σε αυτό το μυθιστόρημα το ύφος και το πρόσωπο της αφήγησης σε σχέση με το πρώτο της βιβλίο. Η αφήγηση γίνεται τριτοπρόσωπη χωρίς «προτίμηση» σε κάποια από τις ηρωίδες. Για μια ακόμη φορά σκάβει σε ανοίκειο έδαφος ανασύροντας ένα αληθινό περιστατικό θυμίζοντας μας πως ακόμη κι αν έχουμε προχωρήσει, ακόμη κι αν αφήσαμε πίσω δεισιδαιμονίες και προλήψεις, κάτι από το σκοτάδι της μαγικής σκέψης μας ακολουθεί προβάλλοντας σε αυτό τους πιο μύχιους φόβους μας.
Xάνα Κεντ
Οι καλοί
Μετ. Μαρία Αγγελίδου
Εκδ. Ίκαρος
Γράφει η Εύη Καρκίτη
