Ο Γιώργος Χατζόπουλος έχει σπουδάσει παιδαγωγικά, κοινωνιολογία, λογοτεχνία και εργάζεται ως δάσκαλος. Έχει γράψει τρία θεατρικά έργα και μια νουβέλα, δύο από τα οποία έχουν δραματοποιηθεί από την Πειραματική Σκηνή Τέχνης Θεσσαλονίκης και το Θέατρο Αυλαία αντίστοιχα. Το νέο του συγγραφικό παιδί φέρει τον τίτλο “Νι Πι ο τελευταίος πειρατής του Αιγαίου και το νερό της ζωής” και είναι ένα παραμύθι με φανταστικά στοιχεία, δράκους, σειρήνες, πειρατές και απίστευτες θαλασσινές περιπέτειες εξαιρετικά μπλεγμένες με υπαρκτά, ιστορικά πρόσωπα και στοιχεία.
Λίγο πριν την παρουσίαση του βιβλίου του στο πλαίσιο της 6ης Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης, το Σάββατο, 5 Μαΐου, ο συγγραφέας μίλησε στο praximag.gr για την ιστορία και τη φαντασία, αλλά και για τον ρόλο του ως εκπαιδευτικός.
1) Μετά από τη συγγραφή 3 θεατρικών έργων ήρθε ένα παραμύθι! Μιλήστε μας για αυτήν τη συγγραφική πορεία, κατά την οποία απευθυνθήκατε αρχικά στον κόσμο των μεγάλων και στη συνέχεια στον κόσμο των παιδιών. Μιλήστε μας για την έμπνευση μιας ιστορίας που είναι φτιαγμένη για παιδιά. Για το πώς εσείς μπήκατε στον κόσμο των μικρών, αλλά και τις διαφορές του ίδιου του κοινού στο οποίο απευθύνεστε (μεγάλοι-μικροί)
Εδώ και 30 χρόνια ζω με παιδιά, είτε ως γονιός είτε ως δάσκαλος, μου αρέσει πολύ ο κόσμος τους και θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που ζω ανάμεσά τους. Τα παιδιά μπορούν να είναι μία καθημερινή πηγή έμπνευσης λόγω της φαντασίας, της ειλικρίνειας και της αφέλειάς που τα χαρακτηρίζει και του χαρίσματος που έχουν να βλέπουν τα πράγματα «διαφορετικά». Από αυτή τη σχέση μου με τα παιδιά, αλλά και από την αγάπη μου για τη θάλασσα και την ιστορία γεννήθηκε και ο Νι Πι. Κατά τη διάρκεια μιας σχολικής χρονιάς, πριν από τρία χρόνια περίπου, είχα την ιδέα να προσεγγίσουμε την ελληνική επανάσταση του 1821 από μία διαφορετική οπτική γωνία μελετώντας το φαινόμενο της πειρατείας στο Αιγαίο που εκδηλώθηκε πριν, παράλληλα αλλά και μετά την επανάσταση. Κατά τη διάρκεια της χρονιάς διαβάσαμε, μαρτυρίες, επιστολές αλλά και λογοτεχνικά κείμενα που γράφτηκαν για την πειρατεία εκείνη την εποχή, σαν το βιβλίο του Ιούλιου Βερν «Πειρατές του Αιγαίου». Ο ενθουσιασμός ο δικός μου και των παιδιών ήταν τέτοιος που κάποια στιγμή γεννήθηκε η ιδέα της συγγραφής μιας πειρατικής περιπέτειας στο Αιγαίο, όπου τα παιδιά θα γινόντουσαν μάρτυρες πώς γράφεται ένα βιβλίο βήμα βήμα, πώς στήνεται η πλοκή, πώς συγκροτούνται οι χαρακτήρες, πώς και πότε κορυφώνεται η περιπέτεια… και άλλες τέτοιες τεχνικές και μυστικά της συγγραφής. Κεφάλαιο κεφάλαιο το βιβλίο τίθονταν στην κρίση και της εντυπώσεις των παιδιών και αυτός ήταν ο καλύτερος τρόπος για να αποφύγω η ιστορία του Νι Πι να έχει όλα τα «κακά» που χαρακτηρίζουν σήμερα πολλά παιδικά εφηβικά βιβλία, όπως: η έλλειψη χιούμορ, ο διδακτισμός, μη αληθοφανείς χαρακτήρες…
2) Μια από τις πολλές σας ιδιότητες είναι αυτή του δασκάλου. Μιλήστε μας για αυτή, για το σχολείο σήμερα, για τη σχέση παιδιού και δασκάλου στις μέρες μας. Για ποιο πράγμα θα λέγατε ότι προσπαθείτε ως δάσκαλος; Ποιο είναι το πιο σημαντικό;
Θεωρώ πως το επάγγελμα του δασκάλου, μαζί με αλλά δύο, τρία επαγγέλματα, είναι από τα πιο δύσκολα, πιο σημαντικά αλλά και πιο τυχερά επαγγέλματα. Ο δάσκαλος καθημερινά πασχίζει για τέσσερις και πέντε ώρες, όχι μόνο να μεταδώσει στα παιδιά γνώσεις και να καλλιεργήσει την κριτική σκέψη, αλλά κυρίως συμπεριφορές και αξίες. Ανθρωπιστικές αξίες! Είναι προτεραιότητα να μάθουν τα παιδιά να σέβονται τον Άλλο, να μάθουν να απαιτούν ίσες ευκαιρίες, να εθιστούν στις δημοκρατικές διαδικασίες, να εκτιμούν την αξία της ανθρώπινης ζωής. Και αυτή η προσπάθεια είναι συνεχής, καθημερινή και αδιάλειπτη. Και δεν αρκούν τα λόγια. Ένας δάσκαλος για να πείσει τα παιδιά πρέπει να συμπεριφέρεται και ο ίδιος με αυτόν τον τρόπο. Και όχι μόνο στο μάθημα, αλλά και στις κουβέντες στα διαλείμματα, στις επισκέψεις… Η ευθύνη αυτή απέναντι στα παιδιά και η συναισθηματική εμπλοκή που συνεπάγεται κάνει τη δουλειά μας δύσκολη και ψυχοφθόρα. Η αγάπη όμως και η ευγνωμοσύνη που παίρνουμε από παιδιά και γονείς δεν συγκρίνεται με κανένα άλλο αντίτιμο.
3) Το παραμύθι “Νι Πι ο τελευταίος πειρατής του Αιγαίου και το νερό της ζωής” έχει μέσα περιπέτειες, φουρτούνες, προδοσίες, δολοπλοκίες. Είναι όμως ταυτόχρονα τοποθετημένο σε ένα πλαίσιο με ιστορικά δεδομένα που παρέχουν και γνώση στους μικρούς αναγνώστες. Μήπως σε αυτές τις ιστορίες που πηγάζουν από τη φαντασία έχει καλύτερη εφαρμογή και βρίσκει ενδιαφέρον η γνώση στα παιδιά;
Είναι πολύ καλή η ερώτησή σας και πολύ εύστοχη παιδαγωγικά. Θα σας απαντήσω με μία φράση που μου αρέσει πάρα πολύ. Είναι μία φράση που είχα διαβάσει κάποτε σ’ ένα κείμενο του Θανάση Βαλτινού τον οποίο θαυμάζω απεριόριστα για το έργο του. Έλεγε λοιπόν ο Βαλτινός πως εκείνο που μας λείπει για να διδαχτούμε από την ιστορία (διακαής πόθος όλων) είναι όχι η γνώση της Ιστορίας, αλλά η «αίσθησή» της. Αυτήν την αίσθηση παλαιότερα μας τη μετέδιδε η προφορική ιστορία που διαδίδονταν από στόμα σε στόμα. Σήμερα πιστεύω μας την χαρίζει η λογοτεχνία και το θέατρο. Γι’ αυτό και είναι δύο τρόποι που χρησιμοποιώ πολύ ως εκπαιδευτικός για να την προσεγγίσω στην Ιστορία με κεφαλαίο, ώστε να αποκτήσουν τα παιδιά μία αίσθηση του παρελθόντος. Ας μην ξεχνάμε πως στο παρελθόν και στη μνήμη του παρελθόντος κρύβεται το μέλλον.
«Νι Πι, ο τελευταίος πειρατής του Αιγαίου» – Γιώργος Χατζόπουλος
Αντέχεις τα κύματα, τις φουρτούνες, τις ναυμαχίες, τις μονομαχίες, τις δολοπλοκίες και τις προδοσίες; Θέλεις να δεις πειρατές σαν τον Νι Πι και τον Βαρθολομαίο να μάχονται με Έλληνες αξιωματικούς και Γάλλους φιλέλληνες, με Σειρήνες και δράκοντες; Θέλεις να δεις όμορφες και σκληρές δεσποσύνες σαν την Μαντμαζέλ Ελέν και τη Θεανώ να τα βάζουν με δαίμονες σαν τον Χασάν Μπαρμπαρόσα και να θυσιάζονται για την αγάπη τους; Αν ναι, έλα σε αυτή τη δραματοποιημένη παρουσίαση του βιβλίου «ο Νι Πι, ο τελευταίος πειρατής του Αιγαίου και το νερό της ζωής».
Παρουσίαση βιβλίου στη ΔΕΘΒ: Σάββατο 5 Μαΐου, 20.00 – ΑΙΘΟΥΣΑ 2 – ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ 14
ΟΡΓΑΝΩΣΗ: ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΑΤΑΚΗ
Στη δραματοποιημένη παρουσίαση του βιβλίου στην ΔΕΒΘ συμμετέχουν οι ηθοποιοί: Ελευθερία Τέτουλα, Βαγγέλης Μπόλλας, Βασίλης Ίσσόπουλος, Νατάσσα Δαλιάκα και ο μουσικός Θανάσης Παύλου.
Περισσότερες πληροφορίες εδώ
Συνέντευξη στην Ελένη Ομήρου