Ο χρόνος τρέχει, πριν το καταλάβεις το σήμερα έχει γίνει χθες, το αύριο ένα ολοζώντανο τώρα. Κλείνεις τα μάτια, τα ανοίγεις ξανά και είσαι ήδη μερικές δεκαετίες μετά. Άραγε τι μας επιφυλάσσει το μέλλον; Θα έρθει η στιγμή που θα πούμε ότι τα sci-fi σενάρια ήταν τελικά και αυτά βγαλμένα από τη ζωή;
Πάμε μια βόλτα στο φεγγάρι
Εμπρός, στον δρόμο που χάραξε ο Τζεφ Μπέζος. Τι και αν ακούγεται ότι η τιμή για ένα εισιτήριο με τη Virgin Galactic θα αγγίζει αστρονομικές τιμές, ξεπερνώντας τα 130.000 δολάρια; Κάποιες εκατοντάδες συνάνθρωποί μας έχουν ήδη καταβάλει το παχυλό αντίτιμο, αγοράζοντας προκαταβολικά το εισιτήριό τους, ενώ δεν είναι λίγο//ι αυτοί που έχουν δώσει προκαταβολή. Σε κάθε περίπτωση, στο μακρινό (ή και κοντινότερο) μέλλον μπορεί να μην χρειάζεται να είναι κανείς στο λόμπι των πλουσιότερων και πιο ισχυρών ανθρώπων του πλανήτη για να πάρει γεύση διαστημικού τουρισμού. Βέβαια, κατά πάσα πιθανότητα, όποιος πάρει τη μεγάλη απόφαση, θα κληθεί να δηλώσει γραπτώς ότι αναλαμβάνει την ευθύνη για τυχόν ατυχήματα, μιας και μέχρι σήμερα η συγκεκριμένη βιομηχανία μοιάζει να έχει εστιάσει στην απόδοση, έναντι της ασφάλειας. Μα όποιος νιώθει… παλικάρι, μπορεί να διώξει τη λύπη, να αψηφήσει το όποιο ρίσκο και ν’ αρπάξει την ευκαιρία να κάνει μια βόλτα στο φεγγάρι. Ή γιατί όχι στον κοντινό μας Άρη, για να θαυμάσει από κοντά τον εκεί Όλυμπο, το ψηλότερο βουνό του ηλιακού μας συστήματος. 21.229 μέτρα! Σαν να λέμε τρεις φορές το Έβερεστ! Το λες και αξιοθέατο.
Δρόμο παίρνω, δρόμο αφήνω…
Τα οδικά ταξίδια του μέλλοντος δεν θα έχουν ούτε φρένο, ούτε γκάζι. Για την ακρίβεια, ούτε οδηγό. Η νέα γενιά smart cars που είναι ήδη στον δρόμο, δεν αναφέρεται στο γνωστό brand δημοφιλούς αυτοκινητοβιομηχανίας, αλλά σε πανέξυπνα, αυτόνομα οχήματα που αναμένεται να αλλάξουν τις αστικές και υπεραστικές μετακινήσεις μας, μέσα στα επόμενα δέκα με είκοσι χρόνια. Με εγχειρήματα όπως το πρώτο λεωφορείο με τηλεκοντρόλ, να είναι ήδη σε λειτουργία, στο Schaffhausen της Ελβετίας, το οποίο διαθέτει απομακρυσμένο χειριστή αντί για οδηγό, με τις αυτοκινητοβιομηχανίες να εργάζονται πυρετωδώς προς την ανάπτυξη των νέων self-driving τεχνολογιών, αλλά και τη Google να ετοιμάζει τη δική της εκδοχή του έξυπνου αυτοκινήτου πόλης, φαίνεται πως το ταξίδι για το road trip του μέλλοντος έχει ήδη αρχίσει. Και μεταξύ άλλων, υπόσχεται να φέρει μαζί του λιγότερη ρύπανση, λιγότερα τροχαία και λιγότερο μποτιλιάρισμα. Περισσότερα, προσεχώς στον δρόμο…
Εδώ είναι το ταξίδι…
Καλά τα ταξίδια, αλλά ποιος τρέχει τώρα; Κανείς! Αρκεί να τρέχει καλά η σύνδεσή σου στο διαδίκτυο. Το virtual traveling είναι ήδη τάση, που κέρδισε μεγάλο έδαφος κατά την επιβεβλημένη ακινησία της καραντίνας. Εφαρμογές όπως το window swap ή το drive and listen, δίνουν ήδη μια μικρή γεύση του πώς πλέον είναι εφικτό να ταξιδέψεις στην υφήλιο, δίχως να το κουνήσεις ρούπι. Στο πρώτο, μπορεί κανείς να ανοίξει κυριολεκτικά ένα παράθυρο στον κόσμο, θαυμάζοντας τη θέα από τα παράθυρα εκατοντάδων χρηστών σε όλο τον πλανήτη, ενώ στο δεύτερο να βρεθεί σε διάφορες μητροπόλεις, σε μια virtual εμπειρία οδικού ταξιδιού, ακούγοντας ταυτόχρονα κάποιον τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό. Και αν αυτά συμβαίνουν ήδη, κανείς δεν ξέρει πού θα φτάσει το concept του εικονικού ταξιδιού στο μέλλον. Με τις τεχνολογίες virtual reality να αναπτύσσονται ταχέως, μπορεί κάποια χρόνια μετά ένα αληθινό ταξίδι στη Νέα Υόρκη από την άνεση του καναπέ σου, να είναι το ίδιο τετριμμένο με το να βλέπεις σε επανάληψη για εκατομμυριοστή φορά τα Φιλαράκια.
Καβάλα στη… χρονομηχανή
Αν πάλι κάποια ανύποπτη στιγμή, εκεί στο μακρινό 2050, σε πιάσει νοσταλγία για τις παλιές καλές ταξιδιωτικές εποχές, το ταξίδι στον χρόνο θα είναι πάντα στη διάθεσή σου. Με ένα σάλτο στη γνωστή χρονοκάψουλα, θα μπορείς να γυρίσεις πίσω, σε μια ξεχασμένη κουκίδα του χρόνου, όπου σε κάποιο ρετρό νησιώτικο σκηνικό, γραφικές γιαγιάδες με ταμπελίτσα «ρουμς του λετ» ετοιμάζονται να κονταροχτυπηθούν για την καρδιά ενός τουρίστα. Και όσο μια old school αναγγελία στο άρτι αγκυροβολημένο πλοίο θα ενημερώνει ότι «δε σιπ ιζ ρέντι φορ ντεμπαρκέισο», εσύ θα σκέφτεσαι ότι κάποιες φορές στο ταξίδι σημασία δεν έχει το πού, αλλά το πότε.
Γράφει η Μαρία Παντελίδου
*Αναδημοσίευση από το εξαμηνιαίο freepress περιοδικό του ΚΘΒΕ «ΠΡΑΞΗ» (ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ- ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ 2022)
