Η Σεμέλη είναι νεράιδα σε έναν κόσμο μαγικό. Αγαπά τη μουσική και φτιάχνει όμορφα τραγούδια. Μόνο που κανείς δεν την άκουσε ποτέ να τραγουδά. Βλέπετε η νεράιδα αυτή έχει ένα μικρό “προβληματάκι”…
«Το τραγούδι της Σεμέλης» είναι ένα παραμύθι για όσους γεννήθηκαν διαφορετικοί κι έπρεπε να μάθουν να αγαπούν και να πιστεύουν στον εαυτό τους. Είναι ένα παραμύθι για τη μοναδικότητα του κάθε ανθρώπου που βοηθά την παιδική ψυχή να ανθίσει. Κυρίως όμως βοηθά κάθε παιδί να ψάξει και να ανακαλύψει τα δικά του ταλέντα. Να πιστέψει στο όνειρο και να παλέψει να κάνει τα «αδύνατα» δυνατά!
Λίγο πριν τη συμμετοχή της στη 15η Διεθνή Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης (3-6 Μαΐου), η συγγραφέας του παραμυθιού, Στεύη Τσούτση, μίλησε στο praximag για όλα εκείνα που φτιάχνουν μια συγγραφέα, μια ιστορία, ένα παραμύθι, και για την υπέροχη πεποίθησή της ότι “όλα αυτά που θεωρούμε αδύνατα μπορούν να γίνουν δυνατά”.
1. Πώς γεννήθηκε η ιδέα της Σέμελης;
Εδώ κι ένα περίπου χρόνο γυρόφερνε στο νου μου η Σεμέλη. Ήξερα το όνομά της πριν φτιάξω τον χαρακτήρα της. Ήξερα πως θα έχει κόκκινα μαλλιά και θα είναι νεράιδα. Τις αγαπώ τις νεράιδες για κάποιο λόγο. Και ήξερα επίσης, πως όμοια με μένα, δε θα της είχαν έρθει όλα εύκολα στη ζωή της. Τα υπόλοιπα, η ιστορία δηλαδή που φτιάχτηκε για τη Σεμέλη, χτίστηκε σιγά σιγά στο μυαλό μου. Το καλοκαίρι που μας πέρασε, στον Αυλαίμωνα των Κυθήρων, ένα μέρος αληθινά παραμυθένιο, έδεσε μέσα μου το πώς την ήθελα. Η φίλη ψυχολόγος Σταματίνα Σταθάκη, που έμελλε να γίνει και η επιστημονική επιμελήτρια του παραμυθιού μου, ήταν αυτή που επιβεβαίωσε πως όσα σκεφτόμουν είχαν βάση στην επιστήμη της. Κι αυτό ήταν το αληθινό σημείο της εκκίνησης για μένα. Βλέπετε, δεν ήθελα να γράψω κάτι μόνο και μόνο για να το γράψω. Ήθελα να θίξω το θέμα μου σωστά κι όχι με αερολογίες. Ήθελα να μιλήσω για εκείνους που είναι διαφορετικοί και δεν αγαπούν τον εαυτό τους. Δεν πιστεύουν σε αυτόν και νιώθουν πως όλα τα κάνουν λάθος. Μα δεν είναι έτσι. Και η Σεμέλη αυτό ήρθε να το φωνάξει. Ή καλύτερα, να το τραγουδήσει.
2. Γιατί αποφάσισες να γράψεις παραμύθι; Γιατί όχι μια ιστορία για μεγάλους;
Εδώ και χρόνια δουλεύω με παιδιά. Αγαπώ να βρίσκομαι μαζί τους, να μοιράζομαι τις χαρές, τις λύπες, τις επιτυχίες και τα ζόρια τους. Συνεπώς ήταν μονόδρομος το να γράψω ένα βιβλίο για παιδιά. Γιατί όμως παραμύθι; Σαν άνθρωπος πιστεύω ότι ακόμη κι αυτά που θεωρούμε αδύνατα, μπορούν να γίνουν δυνατά. Αρκεί να πιστέψουμε σε αυτά και να παλέψουμε. Πώς λοιπόν θα μπορούσα να απαρνηθώ τη φαντασία που τόσο σοφά μπορεί να τα χτίσει όλα; Τα παραμύθια περιγράφουν κόσμους που μπορεί να μας φαίνονται αλλιώτικοι, αλλά έχουν μέσα τους κάτι λίγο -μη σας πω και πολύ- από τον δικό μας κόσμο. Στα παραμύθια υπάρχει ομορφιά, οι δυσκολίες περνάνε, το happy end είναι μονόδρομος και φυσικά ο ήρωας βλέπει τα όνειρά του να βρίσκουν τον δρόμο τους. Έγραψα παραμύθι, λοιπόν, ελπίζοντας σε ένα θαύμα και στον δικό μας κόσμο: Αυτά τα αδύνατά μας, να μπορέσουν κάποια στιγμή να γίνουν δυνατά! Και για να είμαστε ακριβείς, “Το τραγούδι της Σεμέλης” είναι ένα παραμύθι για μικρούς και μεγάλους. Απευθύνεται σε κάθε άνθρωπο που θα θελήσει, μέσα από τον κόσμο των παραμυθιών, να αντιμετωπίσει μεγάλες αλήθειες της ζωής.
3. Ασχολείσαι χρόνια με τη συγγραφή, προερχόμενη όμως από εντελώς διαφορετικό κλάδο. Μίλησέ μας για αυτή την επιλογή/στροφή που έκανες;
Σπούδασα Μηχανολόγος Μηχανικός στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Και η αλήθεια είναι ότι για ένα μεγάλο διάστημα αφιέρωσα τη ζωή μου στο τεχνοκρατικό κομμάτι μου. Ποτέ όμως δεν απαρνήθηκα την καλλιτεχνική μου φύση. Στο σημείο μηδέν μου, αυτό που για πολλούς -και για μένα το ίδιο- σηματοδοτείται από ένα συμβάν που μας σημαδεύει, άλλαξα ρότα. Πάντα έγραφα. Αρθρογραφούσα και αρθρογραφώ στο διαδίκτυο, πλέον δουλεύω ως επιμελήτρια εκδόσεων, ενίοτε αρχισυντακτώ κιόλας. Τις αγαπώ τις λέξεις. Είναι η ψυχοθεραπεία μου, ο τρόπος να βγάζω από μέσα μου το κάθε ανάθεμα, τον κάθε πόνο, τα παράπονα, τους νταλκάδες, τα πάντα μου. Πάνω από όλα, όμως, είναι ο τρόπος μου να ταξιδεύω. Σε εκείνο το σημείο “0” λοιπόν, αποφάσισα πως ήθελα να κυνηγήσω τις λέξεις. Να ζήσω μαζί τους. Κι αυτές, όμοια με τη μηχανική, χτίζουν. Πλάθουν σχέσεις, δημιουργούν συναισθήματα, σφυρηλατούν χαρακτήρες και καταστάσεις. Κάπως έτσι βρέθηκα στο σήμερα. Να φοράω το βραχιόλι του μηχανικού, όπως αρέσει στον μπαμπά μου να λέει, και τα φτερά που μου δίνουν οι λέξεις. Και είναι ωραία η θέα από ψηλά, πιστέψτε με!
4. Μελλοντικά σχέδια, βιβλία, ιστορίες;
Πάντα έκανα όνειρα, δεν τα τσιγκουνεύομαι. Θέλω η Σεμέλη να διαβαστεί από κάθε άνθρωπο που δεν πιστεύει στον εαυτό του και τη δική του “τελειότητα”. Θα ήθελα το τραγούδι της να βοηθήσει κάθε έναν που προτιμά ή εξαναγκάζεται στη μοναξιά εξαιτίας της όποιας διαφορετικότητάς του. Ιστορίες γράφω κάθε τόσο, δε σταματώ ποτέ. Όταν πρωτοβγήκε η Σεμέλη, δεν περίμενα ότι θα άρεσε σε άλλον πέρα από μένα, τον εικονογράφο και τον εκδότη μου. Δεν το πίστευα ούτε για τους πιο δικούς μου ανθρώπους. Όσο περνάει ο καιρός όμως, βλέπω πως η Σεμέλη, με το νεραϊδένιο της άγγιγμα, συγκινεί τους ανθρώπους που τη διαβάζουν. Τους κάνει να σκεφτούν για τον εαυτό τους και τους γύρω τους. Ελπίζω να συνεχίσει για πολύ πολύ καιρό να το κάνει. Τώρα το αν θα αποκτήσει “αδέρφια”, δεν το ξέρω. Πολύ πιθανό πως ναι. Είναι όμορφο να μοιράζεσαι κι εγώ αυτή την ομορφιά λέω να μην την απαρνηθώ ποτέ.
Λίγα λόγια για τη συγγραφέα:
Η Στεύη Τσούτση είναι διπλωματούχος Mηχανολόγος Mηχανικός Ε.Μ.Π.
Για χρόνια εργάστηκε ως Project Manager, αλλά τελικά επικράτησε η καλλιτεχνική της φύση. Πλέον ασχολείται ενεργά με τη λαογραφία διδάσκοντας παραδοσιακούς χορούς σε παιδιά κι ενηλίκους, αρθρογραφεί και αρχισυντακτεί σε δημοφιλείς σελίδες στο διαδίκτυο και εργάζεται ως επιμελήτρια εκδόσεων. Το «Τραγούδι της Σεμέλης» είναι το πρώτο της βιβλίο.
Το τραγούδι της Σεμέλης
Στεύη Γ. Τσούτση
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΝΙΚΑ
Εικονογράφηση: Γιώργος Σκουρλής
Συνέντευξη στην Ελένη Ομήρου
