“Είμαστε δύο γλυκά γλυκά γλυκά κορίτσια που μπορούν να ξινίσουν όταν πρέπει. Δραστηριοποιούμαστε στην ευρύτερη αγορά της διαφήμισης και μας αρέσουν πολύ τα γλυκά, οι εκδρομές και να μην κάνουμε ούτε ένα ορθογραφικό λάθος.” Έτσι περιγράφουν τον εαυτό τους δύο κορίτσια που διαβάζονται μανιωδώς στο facebook, μέσα από τη σελίδα τους με τίτλο «να του πάρουμε μια πάστα.»
Το concept απλό και απολαυστικό, σα σιρόπι σε γλυκό: γράφεις την ιστορία σου, την ατυχία σου, την αδικία σου, τη σχέση σου που έληξε άδοξα και τη στέλνεις στη σελίδα. Αναλαμβάνουν οι “cakers” και τη στρώνουν σοκολάτα, τη στολίζουν κερασάκια και την πασπαλίζουν με το χιούμορ τους. Εσύ ξεθυμαίνεις, ο άλλος κερδίζει τη δικτυακή παστούλα του και όλοι μαζί ξορκίζουμε τις ιστορίες μας και τις ανάλογες εμπειρίες μας, μέσα από πολύ γέλιο και χιούμορ.
Τις βρήκαμε, τις διαβάσαμε, τις ρωτήσαμε:
70000 ακόλουθοι στο facebook σε λιγότερο από ένα χρόνο, σωστά; Πώς γεννήθηκε η αρχική ιδέα της σελίδας σας «να του πάρουμε μια πάστα.»; Πώς από ιδέα γιγαντώθηκε και έγινε αυτό που είναι σήμερα;
Όλα ξεκίνησαν από μία πάστα της Caker 1. Δυο χρόνια πριν. Έγραφε, αποφάσισε να ξεσπάσει έτσι, το διασκέδασε έτσι, έμεινε εκτός φυλακής, όλα κομπλέ. Η σελίδα ανενεργή. Δυο χρόνια μετά, το σωτήριον έτος 2017 η Caker 1 ξαναπαστώθηκε, βρήκε πάλι τη διέξοδό της, αλλά αυτή τη φορά ταξίδεψε με την Caker 2 και όλα άλλαξαν με όπλα τα μίξερ και γαρνιτούρα ψυχραμία και σαντιγί. Περνούσαν ωραία τόσο που τις ζήλευαν γκιόσσες και κονιόρδοι και αυτό έβγαινε προς τα έξω. Έγραφαν, ξεσπούσαν έτσι, το διασκέδασαν πολύ, έμειναν εκτός φυλακής – προς το παρόν- και ζήσαν αυτοί καλύτερα. Τίποτα δε θα ήταν έτσι, αν δεν είχε γίνει έτσι.
Πόσες ιστορίες λαμβάνετε καθημερινά;
Ανάλογα τη μέρα. Σίγουρα 10-20! Παράπονο δεν έχουμε.
Τι κάνει κάποιον να στείλει την ιστορία του για δημοσίευση στο διαδίκτυο πιστεύετε;
Εσάς τι θα σας έκανε να στείλετε την ιστορία σας; Πιστεύουμε πως φταίει πως δεν κλαίμε(πχια) με τις αξιόπαστες ιστορίες. Αντιθέτως γελάμε γιατί αυτό πρέπει να κάνουμε με αυτά τα θέματα. Να τα ξεπερνάμε κάνοντας τα μακρινές αστείες αναμνήσεις. Α. Και η ανωνυμία σίγουρα έχει βάλει το λιθαράκι της γιατί είναι απελευθερωτικό νa μην ξέρει κανείς ότι μοιράζεσαι τα μυστικά σου. Μετά, γίνεται πάστα, μετά ο κόσμος ταυτίζεται, πορώνεται, σχολιάζει. Μετά, νιώθεις καλύτερα, έστω και παροδικά.
Είναι κυρίως άντρες ή γυναίκες και γιατί λέτε;
Είναι και τα δύο γιατί η πάστα δεν έχει φύλο, χρώμα, σύνορα και φυλή.
Ποιο είναι το κριτήριο για να πάρει κανείς πάστα;
Η ατάκα. Το μπακστόρι. Οι διάλογοι. Η αντίδραση. Όλα παίζουν ρόλο ή το καθένα μόνο του. Καμία ιστορία δεν είναι ίδια με καμία άλλη, ποτέ..
Είναι αληθινές όλες οι ιστορίες;
Είναι αληθινότατες. Βεβαίως, βεβαίως.
Είναι αυτό δουλειά για εσάς; Θα μπορούσε να γίνει;
Δεν είναι δουλειά και δεν ξέρουμε καθόλου τι θα μπορούσε να γίνει. Σίγουρα είναι πάρα πολύ απαιτητικό προτζεκτάκι αλλά το αγαπάμε όσο τα μικρά σοκολατένια ποντικάκια με σοκολάτα γάλακτος που έχουν γύρω γύρω τρούφα.
Σοκολάτα ή κρέμα; Τι είναι πιο… θανατηφόρο;
Σοκολάτα. Πάντα και παντού.
Σώζεται η σχέση μετά την πάστα ή δεν υπάρχει ελπίδα;
Εμ, τώρα! Ανάλογα την πάστα, την σχέση, την ιστορία, την αντοχή και κυρίως τι λέει η περδικούλα του καθενός.
Όλοι έχουμε φερθεί ενίοτε περισσότερο ή λιγότερο άσχημα σε σχέση μας. Εσείς αλήθεια έχετε δώσει παστούλα στον εαυτό σας ποτέ;
Βεβαίως. Και πάντα τις λαμβάνουμε υπόψη μας ως παστωμένες και επασταστάτριες γιατί αν θες να αγιάσεις πρέπει να αμαρτήσεις και δεν υπάρχει άνθρωπος που να έδωσε πάστα και να μην άξιζε τουλάχιστον μία και ο ίδιος.
Δώστε μας τη συνταγή της καλύτερης πάστας και τη συνταγή της καλύτερης σχέσης.
Για τη συνταγή της καλύτερης πάστας ξέρουμε σίγουρα τα υλικά. Έκπληξη, ταχυκαρδία, έλλειψη κοινής λογικής. Για την καλύτερη σχέση, τα δύο μέρη της να είναι εν γνώσει τους εκεί που είναι, να καρδιοχτυπούν συχνά (γιατί ξέρουμε, κάθε μέρα δεν γίνεται,) να έχουν μαζί τους όλη τους την αλήθεια και διάθεση, όρεξη και νεύρο για να αποφεύγεται η βαρεμάρα και οι πάρα πάρα πάρα πολλοί συμβιβασμοί. Α! και να πρυτανεύει η κοινή λογική! Λίγο, έστω.
Να κλείσουμε με μια γλυκιά παστο–ευχή για το 2018;
Λιγότερα θέματα, αρκετός ρομαντισμός, περισσότερο σαβουάρ βίβρ, νανογραμμάρια κοινής λογικής, παιδγιά. Θα μας κάψετε.
Συνέντευξη στην Ελένη Ομήρου
