Η Λυδία Αντωνία Τρακατέλλη είναι αρχαιολόγος, κάτοχος διδακτορικού διπλώματος, με ενεργή δράση στον χώρο του Πολιτισμού και επιστημονική συνεργάτης στο Μουσείο της Ακρόπολης από το 2014. Είναι Θεσσαλονικιά και ζει τα τελευταία χρόνια στην Αθήνα. Είναι μητέρα δύο παιδιών και πολιτεύεται για πρώτη φορά. Στις Ευρωεκλογές του Ιουνίου θα είναι υποψήφια με τη Ν.Δ.
Η ίδια μίλησε στο praximag για την απόφασή της να κατέβει στις εκλογές, καθώς και για το πού σκοπεύει να εστιάσει εφόσον εκλεγεί, χρησιμοποιώντας τις γνώσεις της και τη μεγάλη της εμπειρία στον χώρο του Πολιτισμού.
Γεννήθηκες και μεγάλωσες στη Θεσσαλονίκη. Θες να μας πεις λίγα λόγια για την πορεία σου μέχρι σήμερα, που είσαι υποψήφια Ευρωβουλευτής;
Ναι, είμαι γέννημα θρέμμα Θεσσαλονικιά. Εδώ μεγάλωσα και πήγα σχολείο και εν συνεχεία πανεπιστήμιο. Σπούδασα Αρχαιολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, όπου και έκανα το μεταπτυχιακό αλλά και το διδακτορικό μου. Συμμετείχα, ήδη από τα φοιτητικά μου χρόνια το 1997, στην πανεπιστημιακή ανασκαφή της Βεργίνας και αργότερα στην πανεπιστημιακή ανασκαφή στο Καστρί Γρεβενών. Η πόλη μου ήταν και είναι η Θεσσαλονίκη. Εδώ παντρεύτηκα και γέννησα τα παιδιά μου. Στην Αθήνα βρέθηκα ακολουθώντας τον σύζυγό μου, που είναι επίσης Θεσσαλονικιός, ο οποίος κατέβηκε για επαγγελματικούς λόγους και τώρα συμπληρώνω 12 χρόνια παραμονής. Τα τελευταία 10 από αυτά εργάζομαι με σύμβαση ως επιστημονικός συνεργάτης στο Μουσείο της Ακρόπολης.
Ποια είναι τα κύρια κίνητρά σου για να αναλάβεις θέση ευρωβουλευτή και ποια θεωρείς ότι θα μπορούσε να είναι η προσωπική σου αποστολή στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο;
Δεν νομίζω ότι η ενασχόληση με την ΕΕ και το ευρωκοινοβούλιο ήταν μέσα στον προγραμματισμό και στις επαγγελματικές μου φιλοδοξίες εξαρχής. Αλλά είναι μεγάλη τιμή να συμπεριληφθώ στο ευρωψηφοδέλτιο της Ν.Δ. και θεωρώ ότι μπορώ να προσφέρω στον τομέα του πολιτισμού και να υποστηρίξω την χώρα μου επάξια σ’ ένα ευρωπαϊκό επίπεδο. Προσωπική μου αποστολή θα ήταν να προωθήσω και να ενισχύσω τον πολιτισμό της χώρας μας και να διασφαλίσω ότι οι άνθρωποι που απασχολούνται στον τομέα αυτό, και γενικά στους σύγχρονους τομείς δημιουργίας, έχουν την ίδια θέση και αξία που δίνεται στα υπόλοιπα κράτη-μέλη. Θα ήθελα ακόμα να συμμετέχω στη χάραξη της ευρωπαϊκής νομοθεσίας στον τομέα του ερασιτεχνικού αθλητισμού και να στηρίξω φυσικά τον γυναικείο αθλητισμό. Και κάτι ακόμα που θεωρώ μέγιστης σημασίας είναι το περιβάλλον, το οποίο είναι αλληλένδετο με τον πολιτισμό. Πιστεύω ότι ο πολιτισμός μπορεί να αποτελέσει βασικό άξονα για την καταπολέμηση της κλιματικής κρίσης και να καλλιεργήσει ένα βαθύτερο αίσθημα σεβασμού για το περιβάλλον.
Σε ποια συγκεκριμένα θέματα ή προβλήματα στην Ελλάδα προτίθεσαι να εστιάσεις και να προωθήσεις στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο;
Αρχικά, κάθε άνθρωπος του πολιτισμού δεν μπορεί παρά να διεκδικεί συστηματικά την επιστροφή των αρχιτεκτονικών γλυπτών του Παρθενώνα. Επίσης, ως Θεσσαλονικά θα ήθελα να προωθήσω τον ελληνιστικό πολιτισμό, αλλά και τον βυζαντινό. Ειδικά στη Βόρεια Ελλάδα έχουμε ιδιαίτερη πολιτιστική ιστορία λόγω Βυζαντίου και πρέπει να τη διατηρήσουμε ζωντανή. Παράλληλα, θα εστιάσω στην προώθηση της λεγόμενης πολιτιστικής «βιομηχανίας» – με ξενίζει τόσο πολύ αυτός ο όρος! – και των επαγγελμάτων του δημιουργικού τομέα. Η Ελλάδα μπορεί να είναι πρωτοπόρος και μάλιστα να «εξάγει» πολιτισμό και πολιτιστικά αγαθά. Επιπλέον, επικεντρώνομαι στην ενίσχυση του κοινωνικού αθλητισμού που συμβάλει στην αντιμετώπιση ευρύτερων κοινωνικών ζητημάτων, όπως ο ρατσισμός, ο κοινωνικός αποκλεισμός, η βία, και η ανισότητα των φύλων. Τέλος, φυσικά και με θέματα που αφορούν στην Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία η οποία έχει ως στόχο να διασφαλίσει ότι οι πολιτικές της ΕΕ θα καταστήσουν την Ευρώπη την πρώτη κλιματικά ουδέτερη ήπειρο στον κόσμο.
Πώς θα αξιολογούσες την παρούσα κατάσταση των γυναικών στην Ελλάδα και ποιες προκλήσεις πιστεύεις ότι αντιμετωπίζουν οι γυναίκες σήμερα, ειδικά όσον αφορά την πολιτική σφαίρα και την εκπροσώπησή τους;
Πιστεύω ότι ο ρόλος της γυναίκας γενικά έχει επιβαρυνθεί τρομερά. Καλούμαστε να είμαστε καλές επαγγελματίες, σύζυγοι και μητέρες. Παραμένουμε σε μεγάλο βαθμό ο default γονέας στο σπίτι και η οικογενειακή καθημερινότητα είναι κυρίως υπό των έλεγχο των γυναικών. Ίσως για αυτό και ως ένα βαθμό, για να το θέσω απλά, οι γυναίκες αποφεύγουν να συμμετέχουν και στην πολιτική σκηνή. Αυτό βέβαια σημαίνει ότι η εκπροσώπηση τους υστερεί. Και αυτό είναι ένα αφήγημα που πρέπει να αλλάξει. Οφείλουμε να διεκδικήσουμε πολιτικό λόγο και επιτέλους να εξισώσουμε τις διαφορές που ακόμα υπάρχουν στην αντιμετώπιση των φύλων. Στο κάτω-κάτω έχουμε αποδείξει επανειλημμένα ότι είμαστε ικανότατες στη διαχείριση πολλαπλών και ετερόκλητων καταστάσεων!
Συνέντευξη στην Ελένη Ομήρου
