Το Everything Everywhere All at Once, γραμμένο και σκηνοθετημένο από τους Dan Kwan και Daniel Scheinert, γνωστούς ως “Daniels”, είναι μια ταινία που δεν μπορεί να καταταχθεί σε μια κατηγορία. Είναι ταινία επιστημονικής φαντασίας, θρίλερ, κωμωδία, action; Ας πούμε όλα αυτά μαζί. Την είδαμε και δεν μας άφησε ήσυχους λεπτό!
Σαρώνοντας τις Χρυσές Σφαίρες, το Everything Everywhere All at Once μας έδειξε με τον πιο αλλόκοτο τρόπο, πώς ο σημερινός άνθρωπος βιώνει την πολυπλοκότητα της καθημερινότητάς του. Όλο το σενάριο είναι στημένο στη αντικανονικότητα, σε κάθε τι περίεργο που μπορεί να συμβεί, «παντού πάντα την ίδια ακριβώς στιγμή».
Οι σκηνοθέτες τοποθετούν την Evelyn, την ηρωίδα τους, μια Ασιάτισσα μετανάστρια και την οικογένειά της, στον αμερικανικό σύγχρονο κόσμο. Στην έναρξη της ιστορίας, η μητέρα, κόρη, σύζυγος και εργαζόμενη προσπαθεί να διαχειριστεί την επιχείρηση της, να πληρώσει τους φόρους της στην εφοριακή υπάλληλο Deirdre (Jamie Lee Curtis), ζώντας με τον γλυκό και αγαθό σύζυγο της (Ke Huy Quan) παράλληλα με τον επικριτικό πατέρα της (τον θρυλικό James Hong) και την έφηβη κόρη της (Stephanie Hsu) που προσπαθεί να κερδίσει την αποδοχή της, βιώνει ένα καθημερινό Multitasking.. Και ξαφνικά “what happens”?? ανακαλύπτει ότι μπορεί να μεταφέρεται μέσα στο σύμπαν και να ζει άπειρες ζωές. Ταυτόχρονα! Είδαμε πινιάτες, πέτρες και αντικείμενα που κινούνται σαν να έχουν ανθρώπινη υπόσταση, παράλληλα σύμπαντα όπου οι άνθρωποι έχουν hot dog για δάχτυλα, μαγικά ντίλντο, ασταμάτητες μάχες και ένα donut που συμβολίζει τις διακλαδώσεις στο άπειρο σύμπαν!
Με συμπαντικά άλματα και μετάβαση από τον ένα κόσμο στο άλλον ταυτόχρονα, οι “Daniels” έστησαν μια ιστορία στο Multiverse (Πολυσύμπαν), όπου όλοι ζούμε σε άπειρα διαφορετικά, αλλά αντιλαμβανόμαστε μόνο το δικό μας σύμπαν, όπου ζούμε την καθημερινότητά μας. Μηδενισμός και παραλογισμός, ένα ολοκληρωτικό χάος και χίμαιρα αντιδράσεων σε συνδυασμό με βία αλλά και μάχες που δίνονται στο πολυσύμπαν. Οι σκηνοθέτες με πρόσχημα τα καθημερινά προβλήματα μιας οικογένειας, κατά κύριο λόγο παρουσιάζουν (με ένα αλλοπρόσαλλο τρόπο) τα υπαρξιακά ζητήματα της σύγχρονης ζωής. Η Μισέλ Γεό καταφέρνει να αποδώσει όλους τους ρόλους με απίστευτη πιστότητα και να εξηγήσει πως η έννοια του multiverse, εδώ έχει λόγο ύπαρξης, και χρησιμοποιείται πιο πρακτικά, με κάθε σύμπαν που βρίσκεται η Evelyn να έχει να χαρίσει κάτι στην ίδια αλλά και στην ευρύτερη αφήγηση της ταινίας.
Και σκέφτομαι, άραγε μπορεί να έχουμε μια μόνο προσωπικότητα ή τελικά είμαστε πολυσύνθετες οντότητες? Πόσες προσωπικότητες κρύβει ο καθένας μας και πόσα ανεκπλήρωτα όνειρα στην ακατάπαυστη καθημερινότητα που βιώνουμε και τελικά ποιος από όλους τους ρόλους που καλούμαστε να παίξουμε υπερισχύει?
Ίσως και όλοι…
Δείτε και… παρανοείστε με την ησυχία σας!
Γράφει η Βασιλική Κουφού
