Σε μια εποχή που η ρευστότητα του φύλου συζητιέται ολοένα και πιο πολύ, είναι ανάγκη να μπορέσουμε να δούμε ότι ανάμεσα στο δίπολο του ροζ και του μπλε, υπάρχουν δεκάδες άλλες αποχρώσεις. Άνθρωποι σαν τον Θέμη μάς το υπενθυμίζουν με τον καλύτερο τρόπο.
Ο Θέμης Θεοχάρογλου, η Holly Grace. Ο ηθοποιός, ο σκηνοθέτης, η drag artista. Στοιχεία μιας πολυσχιδούς καλλιτεχνικής οντότητας, που λειτουργεί σαν ένα καλειδοσκοπικό όλον, δίνοντας κάθε φορά βήμα έκφρασης σε ένα διαφορετικό κομμάτι του συνόλου. Στην ουσία όμως δεν πρόκειται παρά για τον ίδιο άνθρωπο.
Με αφορμή τη σκηνοθεσία της παράστασης «Πράγα» του Χαβιέρ δε Διός, ο Θέμης Θεοχάρογλου μας μίλησε για το έργο, τη σημασία της διαφορετικότητας, την ανάγκη προσέγγισης της οικογένειας μέσα από μία πιο συμπεριληπτική ματιά, αλλά και τα πράγματα που τον γεμίζουν ενέργεια.
Η «Πράγα» στη Θεσσαλονίκη. Στο βάθος του φουαγιέ της ΕΜΣ. ο Λευκός Πύργος. Στη σκηνή, ποιος και τι; Μίλησέ μας για την παράσταση. Ένα ζευγάρι, ο Χάρης και ο Μπένι, ετοιμάζονται να υποδεχτούν τη φίλη τους, Σουζάνα, η οποία βρίσκεται στην πόλη μετά από αρκετό καιρό. Το δείπνο που οργανώνεται για το βράδυ της επανένωσής τους θα αποδειχθεί ένα roller coaster αποκαλύψεων μυστικών. Αλήθειες βγαίνουν στο φως και οι φόβοι τριών ανθρώπων, που κάνουν αγώνα να απεμπλακούν από τη μοναξιά τους, βγαίνουν στην επιφάνεια.
Ποια ζητήματα θίγει η παράσταση και ποιο μήνυμα επιχειρεί να περάσει; Το έργο αγγίζει διάφορα ζητήματα στο φάσμα της ανθρώπινης ύπαρξης, τη σπουδαιότητα του «τώρα» και τη νοσταλγία του «τότε». Η ομόφυλη καθώς και η μονογονεϊκή τεκνοθεσία/τεκνοποίηση είναι σίγουρα ένα από τα κεντρικά θέματα που θίγονται, όμως η δυναμική του έργου δεν εξαντλείται εκεί. Αυτό γίνεται αφετηρία για περαιτέρω προβληματισμούς γύρω από το βίωμα της μοναξιάς, τη δυσκολία στην ανθρώπινη επικοινωνία, την πολυπλοκότητα των σχέσεων των ανθρώπων. Επίσης, αναδεικνύεται η σπουδαιότητα του να έχεις κάτι σημαντικό να αναπολείς, όπως ακριβώς οι ήρωές μας αναπολούν την επίσκεψή τους στην πρωτεύουσα της Τσεχίας, διερωτώμενοι ξανά και ξανά, με έντονα νοσταλγική διάθεση: «Πότε πήγαμε στην Πράγα».
Ηθοποιός, drag artista, σκηνοθέτης. Σε ποιον «ρόλο» νιώθεις περισσότερο ο εαυτός σου; Και στους τρεις. Θα το περιέγραφα ως μια ζυγαριά στην οποία με κάποιο τρόπο και οι τρεις ιδιότητες ισορροπούν και όμως πάντα, ανάλογα με την περίσταση και το project με το οποίο καταπιάνομαι, κάποια υπερισχύει. Παρόλα αυτά, με έναν μαγικό τρόπο όλα τελικά συνδέονται και η δυναμική της χημείας που αναπτύσσεται μεταξύ αυτών των διαφορετικών «ρόλων», συχνά με ξαφνιάζει και εμένα τον ίδιο.
Δανείζεσαι στοιχεία από τη θηλυκή οπτική της Holly Grace στον τρόπο που σκηνοθετείς; Σίγουρα ναι. Σε κάθε δουλειά που εμπλέκομαι, επιθυμία μου είναι να εμπνέομαι από όλες τις οπτικές που διαθέτω –και όχι μόνο. Μπορεί να εμπνευστώ ακόμα και από οπτικές που δεν διαθέτω, αλλά με ενδιαφέρει να αποκτήσω. Είναι βέβαιο πάντως πως η φωνή της Holly υπάρχει παντού. Και ίσως κάπου, κάπως, να έχει τρυπώσει και στην ιστορία της «Πράγας»…
Πόσο έτοιμη είναι η θρυλική «ελληνική οικογένεια» να εντάξει διαφορετικότητες στο αφήγημά της; Αν ανοίξουμε τα μάτια μας και κοιτάξουμε προσεκτικά γύρω μας, δίχως απλώς να βλέπουμε… Αν κοιτάξουμε πιο ουσιαστικά, πιο διεισδυτικά, ίσως καταφέρουμε να διακρίνουμε πως ο όρος «ελληνική οικογένεια» ήδη εμπεριέχει οικογένειες διαφορετικές… Υπάρχουν εκεί έξω οικογένειες με δυο μπαμπάδες, με δυο μαμάδες, οικογένειες μονογονεϊκές, ενώ πλέον έχει αρχίσει και ένας διάλογος γύρω από την τρανς γονεϊκότητα. Είναι πολύ σημαντικό να δούμε, να εντοπίσουμε τις ιστορίες αυτές, που φωτίζουν το ζήτημα της γονεϊκότητας και το προσεγγίζουν εκ νέου, μέσα από μια πιο συμπεριληπτική ματιά.
Το κοινό της Θεσσαλονίκης θα το χαρακτήριζες προοδευτικό ή συντηρητικό; Το κοινό της Θεσσαλονίκης, όπως άλλωστε και κάθε κοινό, μπορεί να βρει ή να μη βρει «γοητευτική» μια ιστορία που του προτείνεις και αυτό είναι απολύτως αποδεκτό. Προσωπικά πάντως κρίνω ότι πρόκειται για ένα κοινό σε γενικές γραμμές ανοιχτό σε νέες προτάσεις, που αποδέχεται τις προκλήσεις.
Ποια είναι η δική σου προσέγγιση στη γονεϊκότητα; Θα ήθελες κάποτε να αποκτήσεις παιδί; Θα ήθελα κάποια στιγμή να δημιουργήσω κι εγώ «οικογένεια». Αλλά δεν βιάζομαι. Κάθε πράγμα στην ώρα του. Η υγεία προέχει!
Το τεύχος μας είναι αφιερωμένο στην πιο επίκαιρη από ποτέ έννοια της ενέργειας. Εσένα τι σου κλέβει την ενέργεια; Και τι γεμίζει τα αποθέματά σου; Θα έλεγα πως οτιδήποτε μπορεί να μου ξυπνήσει όμορφα συναισθήματα με γεμίζει ενέργεια. Ξεκινώντας από τη μουσική, συνεχίζοντας με το αναγκαίο χιούμορ στην αντιμετώπιση της καθημερινότητας, τα χαμόγελα που εισπράττω και προσφέρω γύρω μου, τη θετικότητα στον τρόπο που βλέπω τη ζωή. Από την άλλη, αισθάνομαι πως ο αρνητισμός και η τοξικότητα μου στερούν ενέργεια, για αυτό όσο περνάει από το χέρι μου, τα αποφεύγω!
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: Μαρία Παντελίδου
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Γιάννης Αμοιρίδης
*Αναδημοσίευση από το εξαμηνιαίο freepress περιοδικό του ΚΘΒΕ «ΠΡΑΞΗ» (ΧΕΙΜΩΝΑΣ 2022 – ΑΝΟΙΞΗ 2023)
