Μας φέρνει όλες τις μεγάλες επιτυχίες των 50 ετών της καλλιτεχνικής του πορείας κι εμείς θα γίνουμε συνοδοιπόροι στο ταξίδι αυτό την Παρασκευή 4 Νοεμβρίου στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης στην Αίθουσα Φίλων Μουσικής Μ1. Ο Μανώλης Μητσιάς κάνει στάση στους σημαντικότερους σταθμούς της μουσικής του πορείας. Όπως ακριβώς τις ζωγράφισε ο ίδιος με το εκπληκτικό και μοναδικό ηχόχρωμά του. Ο σπουδαίος καλλιτέχνης θα μοιραστεί μαζί μας της δικής του «Γης το χρυσάφι». Θα μας τραγουδήσει για τη «μικρή Ραλλού», για τον «Γιάννη τον φονιά» και θα μας πάει «Ελευσίνα» και «Μ’ ένα παράπονο» θα μας ερμηνεύσει «Μη χτυπάς», «Αυτά τα χέρια», «Ποτέ», «Σου ‘χω έτοιμη συγγνώμη», «Ερωτικό» και πολλά ακόμη. «50 χρόνια χρυσάφι» λοιπόν κι ακόμα παραπέρα γεμάτα ερμηνείες που σφράγισαν με τις συνθέσεις τους οι Μίκης Θεοδωράκης, Μάνος Χατζιδάκις, Σταύρος Ξαρχάκος, Δήμος Μούτσης, Μάνος Λοΐζος, Λουκιανός Κηλαηδόνης, Γιάννης Σπανός, Θάνος Μικρούτσικος, Διονύσης Σαββόπουλος, Σταμάτης Κραουνάκης, Άκης Πάνου, Ηλίας Ανδριόπουλος, Γιώργος Χατζηνάσιος, Χρήστος Λεοντής και πολλών άλλων μουσικών, στιχουργών και ποιητών.
«Συγκινημένος θα έρθω. Θα θυμηθώ πράγματα που δεν τα τραγουδώ συχνά»
Ο Μανώλης Μητσιάς θυμάται και μοιράζεται με το Praximag όμορφες στιγμές από τα περασμένα χρόνια, αλλά και συναισθήματα για την επερχόμενη συναυλία του. «Συγκινημένος θα έρθω. Θα θυμηθώ πράγματα που δεν τα τραγουδώ συχνά. Από το ξεκίνημά μου, από το πώς έφτασα στην Αθήνα… μέχρι σήμερα. Θα απολογηθώ στους φίλους μου για όλα όσα έκανα τόσα χρόνια. Θα πω τραγούδια που τραγουδούσα μικρός, θα αυτοσχεδιάσω και λίγο» εξηγεί ο σπουδαίος ερμηνευτής που θα βρεθεί μόνος στην σκηνή του Μεγάρου με τους μουσικούς του. Ανατρέχοντας στις απαρχές του δύο είναι οι στιγμές που τον έχουν σημαδέψει: Όταν έκανε δοκιμαστικό στη Θεσσαλονίκη το 1969 για το τραγούδι «η πέτρα» και άκουσε για πρώτη φορά τη φωνή του σε δισκάκι κι όταν πήγε φαντάρος στην Κόρινθο και άκουσε στη διαφήμιση της Κολούμπια την «Ελευσίνα». «Ήταν μεσημέρι θυμάμαι και με συγκίνησε πολύ. Ήμουν μόλις 20 χρονών. Δεν ξεχνώ βέβαια και πριν το 2000 που κάναμε την περιοδεία στην Αμερική με τον Μίκη Θεοδωράκη. Πήγαμε στα μεγαλύτερα θέατρα του κόσμου με χιλιάδες θεατές. Η αποθέωση στον Μίκη περνούσε και σε μένα. Αυτές είναι στιγμές που δεν τις ζει κανείς εύκολα» εξομολογείται. Ο ίδιος νιώθει ευσυγκίνητος αναφορικά με τα τραγούδια του, με τους ανθρώπους που γνώρισε και την αγάπη που του έδειξαν. «Οι φίλοι μου παραμένουν ίδιοι σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Είναι η ασφάλειά μου μέσα στα χρόνια» επισημαίνει.
«Η δεκαετία του ‘60 και του ‘70 ήταν για την μουσική μια επανάσταση»
Και οι εμπειρίες του και οι ιστορίες του δεν έχουν τέλος. Ειδικά εκείνες που αφορούν στις ηχογραφήσεις με τους μεγάλους συνθέτες. «Οι ηχογραφήσεις ήταν πολύ διαφορετικές τότε. Όταν πήγα να δοκιμαστώ για τραγούδι του Δήμου Μούτση στο στούντιο ήταν ο Κώστας Παπαδόπουλος, ο Λάκης Καρνέζης, τα μπουζούκια του Μίκη Θεοδωράκη. Ένιωσα ένα δέος που τους άκουγα. Όταν ηχογραφούσα με τον Μάνο Χατζιδάκι ήταν μια ιεροτελεστία. Υπήρχε πάντα μια μουσική ανάλυση, και μια συμφωνία και μια διαφωνία. Είχε μαζί του σπουδαίους μουσικούς, αλλά πάντα είχαν μια διαφωνία για τα ακόρντα του τραγουδιού. Όταν τραγούδησα τον «Γιάννη τον φονιά» – ένα από τα πιο σημαντικά μου τραγούδια- μου έδειξε με τι θεατρικό τρόπο έπρεπε να το τραγουδήσω, πώς να δίνω έμφαση σε κάθε λέξη. Έπαιρνε όμως ότι ήθελε με ένα χαμόγελο. Ήταν τελειομανής. Κι εγώ ήμουν. Άλλωστε δεν μπορούσαμε να κάνουμε διαφορετικά. Τον τελευταίο λόγο τον είχαν οι δημιουργοί. Κάποιοι φυσικά επιβάλλονταν αυθόρμητα. Ο Μίκης είχε άλλο στυλ στο στούντιο. Ήταν τόσο παρορμητικός όταν ήθελε κάτι πολύ. Στις συναυλίες ήταν μαγικός. Γινόμασταν ένα με το χρώμα του, με το ύφος του, με τον ηρωισμό του. Ο Τσιτσάνης ήταν πολύ επιμελής. Παίζαμε στο θέατρο για τα 40 του χρόνια και πήγε από νωρίς να κουρντίσει, να προβάρει. Ήθελε να είναι τέλειος» αναφέρει ο Μανώλης Μητσιάς και αναπολεί την ομορφιά του χθες. «Μου λείπει το στούντιο, οι παρέες, τα καλαμπούρια με τον Λουκιανό, η παρέα του Φλόκα με τον Ελύτη και τον Ξαρχάκο παρόντες. Ήταν αλλιώς ο κόσμος. Η δεκαετία του ‘60 και του ‘70 ήταν για την μουσική μια επανάσταση. Είχαν οι άνθρωποι πράγματα να μοιραστούν, να ανακαλύψουν, να διορθώσουν. Ήταν περισσότερο της μόδας οι διαφωνίες στα τραπέζια. Για τον Χατζηδάκη το καφενείο ήταν ένα κέντρο πολιτισμού. Τώρα δεν τα βλέπω καλά τα πράγματα» επιμένει ο γνωστός τραγουδιστής, ο οποίος πιστεύει πως αν δεν πάρεις από το χθες δεν μπορείς να προχωρήσεις στο αύριο. «Να υπάρχει μια σύνδεση με το παρελθόν. Άλλωστε οι ταλαντούχοι πάντα γεφυρώνουν το χάσμα. Λαός που δεν έχει παράδοση δεν έχει μέλλον έλεγε ο Σεφέρης».
Οι μουσικές που του αρέσουν και ο James Brown!
Ο ίδιος ακούει ραδιόφωνο και δίσκους. Του αρέσει η δημοτική μουσική, η βυζαντινή μουσική, οι Beatles και όχι μόνο. «Κάτι καλό πάντα ξεχωρίζει. Θυμάμαι το 1973 που είχα πάει στον Καναδά είχα δει τον James Brown… είχα μαγευτεί από την τεχνική στην φωνή, αλλά κι από την ίδια τη διοργάνωση. Υπήρχε μαέστρος για την ορχήστρα και μαέστρος για τους τεχνικούς» λέει και κουβαλά με περηφάνια τις μνήμες του. Όσο για τα λάθη; Εκείνα παίζουν το δικό τους ρόλο για τον Μανώλη Μητσιά: «Απέρριψα πολλά τραγούδια και συνεργασίες. Αν δεν κάνεις λάθη όμως δεν διορθώνεσαι».
Παίζουν οι μουσικοί:
Νεοκλής Νεοφυτίδης, πιάνο
Ηρακλής Ζάκκας, μπουζούκι
Γιώτης Σαμαράς, ακουστική κιθάρα
Τίνα Ντουφεξιάδου, βιολοντσέλο
Σταύρος Καβαλιεράτος, ηλεκτρικό μπάσο
Γιώργος Τσιατσούλης, ακορντεόν
Σπύρος Παναγιωτόπουλος, τύμπανα
Ηχοληψία:
Δημήτρης Μπουρμπούλης, Γιώργος Κολεβέντης
Συμπαραγωγή: Ο.Ο.Μ.Θ-CRICOS PRODUCTIONS
Info:
Μανώλης Μητσιάς – «50 χρόνια χρυσάφι»
Παρασκευή 4 Νοεμβρίου
Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης – Αίθουσα Φίλων Μουσικής Μ1
Έναρξη στις 21:00
Εισιτήρια από 10 ευρώ στο https://www.viva.gr/tickets/music/manolis-mitsias-megaro-mousikis-thessaloniki/
& στο ταμείο του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης
Συνέντευξη στην Ελένη Σκάρπου
