Ο Θανάσης Κάτσικας από το θέατρο Αμαλία υπογράφει την παρακάτω δημόσια επιστολή, εκφράζοντας την αγωνία του για τον επερχόμενο θεατρικό χειμώνα:
Αξιότιμοι Κυρίες, Κύριοι,
Γράφω γιατί αισθάνομαι εγκλωβισμένος! ‘Έχουμε φτάσει στις 21-22 Σεπτεμβρίου και το τοπίο όσον αφορά το θεατρικό χειμώνα δεν είναι απλά θολό,δεν υπάρχει! Έχουμε στη Θεσσαλονίκη το θέατρο ΑΜΑΛΙΑ, το οποίο νοικιάζουμε. Από τις 12 Μαρτίου το θέατρο είναι κλειστό και αναγκαζόμαστε να πληρώνουμε το 60% του ενοικίου, που είναι σοβαρό ποσό και μια σειρά πάγια που δεν έχουν δυστυχώς πάψει να υφίστανται! Κανείς δεν μπορεί να μας ενημερώσει για το τι μέλλει γενέσθαι απ εδώ και πέρα! Αξίζει τον κόπο να συνεχίσουμε την προσπάθεια που σημαίνει ενοικίαση και πάγια για ένα αδιευκρίνιστο χρονικά διάστημα?. Υπάρχει άραγε αύριο για το θέατρο. Εκ των πραγμάτων, η όποια επιστρεπτέα δεν μπορεί να αποτελεί πανάκεια, πως στο διάολο θα επιστραφούν τα όποια χρήματα θα έρθουν, ποια θα είναι εκείνη η μελλοντική διαδικασία λειτουργίας που θα μπορέσει σε ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα να εξασφαλίσει την όποια βιωσιμότητα, έχοντας τη “δαμόκλειο σπάθη” εξόδων καθημερινότητας, παλαιότερων ρυθμίσεων και νέων οφειλών που θα προκύπτουν από την επιστροφή της “επιστρεπτέας”. Πέρα τούτου και λάβετέ το σοβαρά υπόψη, στη κυριολεξία βρισκόμαστε όλοι, όσοι εμπλεκόμαστε με αυτό το κομμάτι του πολιτιστικού γίγνεσθαι, βρισκόμαστε στα όρια της κατάθλιψης. Και οι συνέπειες αυτής της πραγματικότητας θα είναι σοβαρότατες εκτιμώ στο εγγύς μέλλον.
Σέβομαι απόλυτα την προτεραιότητα της δημόσιας υγείας. Δεν μπορώ να σεβαστώ ότι ο πολιτισμός στο σύνολό του και το θέατρο ειδικότερα, σε όλη αυτή τη περίοδο χρησιμοποιούνται σαν εξιλαστήρια θύματα και το εξιλαστήρια είναι μια συγκαταβατική και κομψευόμενη έκφραση. Η έκφραση που ταιριάζει στη προκειμένη περίπτωση και επί το λαϊκότερο είναι ότι ο πολιτισμός για τους διαχειριστές της εξουσίας είναι “η τελευταία τρύπα του ζουρνά” . Τελειώνει ο Σεπτέμβρης πια, έρχεται ο Οκτώβρης, η εστίαση λειτουργεί ή υπολειτουργεί, τα σχολεία λειτουργούν, όπως λειτουργούν, τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς επίσης, οι εκκλησίες, τα καζίνο, οι τράπεζες, τα πολυκαταστήματα, οι λαϊκές αγορές, τα εργοστάσια κτλ.Με πρωτόκολλα ασφαλείας βεβαίως ! Ή με υποτυπώδη πρωτόκολλα ασφαλείας, όπως π.χ στα μέσα συγκοινωνίας, αλλά ας το αφήσουμε αυτό, δε βγάζει πουθενά να ξύσουμε άλλες πληγές. Το θέατρο ρε γαμώτο,το θέατρο, η μουσική ο πολιτισμός γενικότερα, είναι τελικά ο ξενιστής αυτής της καταραμένης αρρώστιας? Αυτή είναι η διαπίστωση? Γιατί στη κυριολεξία έτσι αντιμετωπίζεται αρμοδίως! Σα ξενιστής!!
Δεν μπορούν αλήθεια να υπάρξουν και για εμάς κάποια πρωτόκολλα λειτουργίας, έστω κι αν αυτά είναι τόσο αυστηρά που η λειτουργία των θεάτρων να φαίνεται ατελέσφορη. Έστω κι έτσι όμως να ξανανοιώσουμε ότι υπάρχουμε.Γιατί υπάρχουμε!!
Το θέατρο ΑΜΑΛΙΑ είναι στη Θεσσαλονίκη, όπως και άλλα 4-5 χειμερινά θέατρα σε όλη τη πόλη. Όπως υπάρχουν χειμερινά θέατρα και στην υπόλοιπη περιφέρεια,σε πόλεις της ηπειρωτικής και νησιωτικής Ελλάδας που τα μέτρα για τον κορωνοιο βρίσκονται στη τυπική τους φάση εξαιτίας του περιορισμένου αριθμού κρουσμάτων. Δεν πρέπει γι αυτά να υπάρξει μια διαφορετική προσέγγιση, αν υποθέσουμε ότι η Αττική βιώνει μια αύξηση κρουσμάτων που επέβαλε μια σειρά νέων περιοριστικών μέτρων σ αυτή τη φάση.? Αν υποθέσουμε ότι είναι έτσι! Ή τελικά δεν πρόκειται να ανοίξουν τα θέατρα και στις υπόλοιπες περιοχές της χώρας, είτε έχουν κρούσματα είτε όχι μέχρι να απαλλαγεί απ αυτά και η Αττική?Και αυτή η προσέγγιση σε τίποτα δεν έχει να κάνει με μικροπολιτικές και στενόμυαλες αντιλήψεις, μακριά από εμένα όλο αυτό! Αλλά ειλικρινά περίμενα μέρα με την ημέρα μια ανακοίνωση σχετικά με τον χρόνο έναρξης και τα πρωτόκολλα λειτουργίας αυτής και ξαφνικά όλα πάλι ανατρέπονται και ξαναμπαίνουμε στο σκοτεινό τούνελ της αναμονής και της αβεβαιότητας. Και χωρίς υποτυπώδη προγραμματισμό,όλα φαίνονται τόσο γκρίζα…………..
Δεν μπορούν αλήθεια να υπάρξουν και για εμάς κάποια πρωτόκολλα λειτουργίας, έστω κι αν αυτά είναι τόσο αυστηρά που η λειτουργία των θεάτρων να φαίνεται ατελέσφορη. Έστω κι έτσι όμως να ξανανοιώσουμε ότι υπάρχουμε.Γιατί υπάρχουμε!!
Το θέατρο ΑΜΑΛΙΑ είναι στη Θεσσαλονίκη, όπως και άλλα 4-5 χειμερινά θέατρα σε όλη τη πόλη. Όπως υπάρχουν χειμερινά θέατρα και στην υπόλοιπη περιφέρεια,σε πόλεις της ηπειρωτικής και νησιωτικής Ελλάδας που τα μέτρα για τον κορωνοιο βρίσκονται στη τυπική τους φάση εξαιτίας του περιορισμένου αριθμού κρουσμάτων. Δεν πρέπει γι αυτά να υπάρξει μια διαφορετική προσέγγιση, αν υποθέσουμε ότι η Αττική βιώνει μια αύξηση κρουσμάτων που επέβαλε μια σειρά νέων περιοριστικών μέτρων σ αυτή τη φάση.? Αν υποθέσουμε ότι είναι έτσι! Ή τελικά δεν πρόκειται να ανοίξουν τα θέατρα και στις υπόλοιπες περιοχές της χώρας, είτε έχουν κρούσματα είτε όχι μέχρι να απαλλαγεί απ αυτά και η Αττική?Και αυτή η προσέγγιση σε τίποτα δεν έχει να κάνει με μικροπολιτικές και στενόμυαλες αντιλήψεις, μακριά από εμένα όλο αυτό! Αλλά ειλικρινά περίμενα μέρα με την ημέρα μια ανακοίνωση σχετικά με τον χρόνο έναρξης και τα πρωτόκολλα λειτουργίας αυτής και ξαφνικά όλα πάλι ανατρέπονται και ξαναμπαίνουμε στο σκοτεινό τούνελ της αναμονής και της αβεβαιότητας. Και χωρίς υποτυπώδη προγραμματισμό,όλα φαίνονται τόσο γκρίζα…………..
Με εκτίμηση,
Θανάσης Κατσίκας
Θέατρο Αμαλία
