Ο ποιητής Χαράλαμπος Γιαννακόπουλος με ένα πρωτότυπο, απολαυστικό και γεμάτο χιούμορ βιβλίο επιχειρεί μια κατάδυση στον κόσμο της φιλαναγνωσίας φέρνοντας στην επιφάνεια συνήθειες, εμμονές και πάθη, πιέζοντας διαρκώς τη γραμμή που χωρίζει τον βιβλιόφιλο από τον βιβλιομανή.
Ο Χαράλαμπος Γιαννακόπουλος έχει μια βαθιά σχέση με την ανάγνωση. Είναι ένα κομμάτι της ζωής του, το σημαντικότερο ίσως, ένας τρόπος να βλέπει τα πράγματα, μια στάση απέναντι στον κόσμο. Ως ποιητής σκύβει στα πλέον οικεία υλικά της καθημερινότητας φτιάχνοντας τις ποιητικές, χαμηλόφωνες αλλά και τόσο ξεχωριστές, συνθέσεις του πραγματικά από το τίποτα. Είναι ποιήματα που μοιάζουν να προκύπτουν αβίαστα μέσα σε μια συνηθισμένη μέρα όπου την ρουτίνα της καθημερινότητας έρχονται για να διαταράξουν ήπιες ή μεγαλύτερες ανατροπές.
Ο αναγνώστης Χαράλαμπος Γιαννακόπουλος δεν διαφέρει και πολύ από τον ποιητή στον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί. Μέσα στην τσάντα του μπορεί κανείς να βρει περισσότερα από δύο βιβλία, η ανάγνωση μέσα στην καθημερινότητά του προκύπτει αβίαστα ανάμεσα στις υποχρεώσεις της ζωής, διαβάζει και διαβάζει πολύ σε εσωτερικούς και εξωτερικούς χώρους, στο σπίτι του, σε καφέ, στο μετρό, σε πάρκα ακόμη και στον δρόμο. Καμιά συνθήκη δεν είναι ικανή ώστε να τον απομακρύνει από την ανάγνωση, ούτε χαρά, ούτε λύπη, κάποιο αιφνίδιο συναίσθημα, μια έκτακτη κατάσταση. Το βιβλίο είναι πάντα εκεί, ο γνώριμός του τρόπος για να κατανοεί τον κόσμο.
Ένα βιβλίο για το πάθος της ανάγνωσης είναι ένα δύσκολο θέμα. Γιατί γράφεται και σε ποιους απευθύνεται; Στην Ελλάδα είναι αλήθεια πως δεν έχουμε παράδοση σε μια τέτοια θεματολογία, μοιάζει παράδοξη και ιδιαίτερη, κάτι που κάνει τον δρόμο εκείνου που θα τολμήσει ακόμη πιο δύσκολο.
Κι όμως ο Χαράλαμπος Γιαννακόπουλος, σηκώνει το βάρος με προθυμία και διάθεση στοχαστική και την ίδια ώρα ανάλαφρη. Το αποτέλεσμα της δουλειάς του είναι ένα βιβλίο που τρυπώνει σε βιβλιοθήκες και τσάντες άγνωστων ανθρώπων, στις συνήθειες τους, στις μύχιες σκέψεις τους, σε κάθε τι που σχετίζεται με το πάθος της ανάγνωσης, ακόμη κι αν κάποιοι που διαβάζουν λιγότερο δεν μπορούν καν να υποψιαστούν. Ο τόνος του είναι εξομολογητικός, ενίοτε παιγνιώδης ενώ αναζητά το ιδανικό βιβλιοπωλείο και τον ιδανικό αναγνώστη, τον άγγελο της βιβλιοθήκης, διαμορφώνει λίστες με τα εκατό πιο αγαπημένα βιβλία, ψάχνει τα νήματα που συνδέουν διαφορετικά μεταξύ τους αναγνώσματα, διατυπώνει την άποψη πως μόνο οι ανόητοι δανείζουν βιβλία (το σωστό είναι να επιλέξουν να τα χαρίσουν από την αρχή) και επιχειρεί μια απάντηση στη μόνιμη ερώτηση με την οποία έρχονται κάποια στιγμή αντιμέτωποι όλοι οι βιβλιόφιλοι: μα πότε προλαβαίνουν και τα διαβάζουν όλα αυτά;
Πρωτότυπο, ερεθιστικό και εξαιρετικά καλογραμμένο το «εικοσιτετράωρο του αναγνώστη» γίνεται ο τόπος που μπορούν να συναντηθούν συγγραφείς και αναγνώστες, βιβλία και συνήθειες ώστε να ανταλλάξουν τα μυστικά τους για μια ζωή πιο απολαυστική ανάμεσα σε βιβλία που διάβασαν, βιβλία που πρόκειται να διαβάσουν και βιβλία που ξέρουν πως ποτέ δεν θα διαβάσουν ακόμη κι αν βαθιά το επιθυμούν.
Χαράλαμπος Γιαννακόπουλος
Το εικοσιτετράωρο ενός αναγνώστη
Εκδ. Πόλις.
