Είναι κάποιες γυναίκες που το ξυπνητήρι τους χτυπά πριν καν ξημερώσει, η ενυδατική τους κρέμα έχει ξεχαστεί δίπλα στο μισοτελειωμένο γάλα των παιδιών τους και το κραγιόν τους είναι πάντα μπλεγμένο με τις κηρομπογιές. Είναι κάποιες γυναίκες που μέχρι το δεκατιανό τους έχουν διανύσει μια ολάκερη μέρα. Έχουν ταΐσει, ντύσει, φροντίσει. Έχουν δώσει φιλιά αποχαιρετισμού και έχουν κλείσει μέσα σε σακουλάκια φαγητού όλη τους της αγάπη. Έχουν στρώσει γραβάτες, έχουν μεριμνήσει για μαθήματα, επαγγελματικά ραντεβού, γεύματα και δείπνα – ίσως μάλιστα έχουν προλάβει να ρίξουν και το πρώτο καβγαδάκι της ημέρας. Είναι κάποιες γυναίκες για τις οποίες ο χρόνος μετρά διαφορετικά, γι’ αυτό και πάντα τον αναζητούν. Χαμένος δεν είναι – το αντίθετο μάλιστα. Κάθε τους ώρα μετρά για πολλές και κάθε τους λεπτό μοιάζει ατελείωτο. Ένα ατελείωτο «κάνω» είναι. Κάνω-ξεκάνω, κάνω-ξεκάνω κι ίσως κάποιες φορές ξεκάνομαι…
Είναι κάποιες γυναίκες που η σκέψη τους βρίσκει τον δικό της χρόνο αργά αργά τη νύχτα. Τότε που όλοι και όλα γύρω τους έχουν αποκοιμηθεί. Τότε που η δουλειά σταματά, το σπίτι ησυχάζει, οι ανάγκες παύουν, έστω για λίγες ώρες. Τότε οι super αυτές γυναίκες «εύχονται επιτέλους να…».
Δέκα από αυτές τις super-εργαζόμενες-μαμαδογυναίκες συμπληρώνουν τη φράση φωναχτά, μας εκμυστηρεύονται την ευχή τους και μας κάνουν να τις νοιαστούμε λιγουλάκι παραπάνω…
«Εύχομαι επιτέλους να…»
Γιάννα Ρ., μάρκετινγκ, μαμά του Άγγελου 7 και της Ηλέκτρας 1,5: «Εύχομαι επιτέλους να ξαναβρούμε την παιδικότητά μας και την τσαχπινιά στο μάτι…γίνεται???»
Τζένη Δ., δημόσιες σχέσεις & επικοινωνία, μαμά του Αιμίλιου 7 και της Άννας 4: «Εύχομαι να… μπορέσω να ισορροπήσω ακόμη καλύτερα ανάμεσα στα επαγγελματικά και στη μητρότητα.»
Έρη Ν., χημικός μηχανικός/μηχανικός περιβάλλοντος, μαμά της Ροζέττας 9 και της Νάντιας 6,5: «Εύχομαι επιτέλους να… μπορέσω να ορίσω εκ νέου τη ζωή μου απελευθερωμένη από κοινωνικούς, οικονομικούς και λοιπούς περιορισμούς.»
Όλια Β., ιατρός, μαμά της Κλειούς 10 και του Θάνου 7: «Εύχομαι επιτέλους να.. αλλάξω μυαλά, να πείσω τον εαυτό μου ότι τα κάνω όλα με το σωστό τρόπο ή τουλάχιστον με το δικό μου μοναδικό τρόπο.»
Ντόλη Ζ., visual merchandiser & fashion stylist, μαμά των διδύμων Μαρίας και Αφροδίτης 10 ετών: «Εύχομαι επιτέλους να… εστιάσουν οι γονείς στο πως θα μεγαλώσουν ευτυχισμένα παιδιά…και λιγότερο στο πως θα μεγαλώσουν “επιτυχημένα” παιδιά.»
Χριστίνα Κ., οδοντίατρος, μαμά του Μιχαήλ 11 και του Πάνου 9 «Εύχομαι επιτέλους να… με γνωρίσω και με αγαπήσω – γιατί όλα από εκεί ξεκινάνε!»
Γλύκα Δ., ξενοδόχος, μαμά της Μάγδας 12 χρ. και των τριδύμων Λεωνίδα, Νεφέλη και Φίλιππο 8, «Εύχομαι επιτέλους να… βάλω όρια χρόνου στον εαυτό μου και να καταλάβω ότι δεν γίνεται να τα προλαβαίνω όλα!»
Χριστίνα Σ., Βιοτέχνης, μαμά της Αναστασίας 13 και της Αγάπης 10: «Εύχομαι επιτέλους να… βρω χρόνο για να απολαύσω τις στιγμές με την οικογένειά μου.»
Εύη Κ., δημοσιογράφος, μαμά της Μαρίας 20 και των διδύμων Γιώργου και Στελλίνας 17: «Εύχομαι επιτέλους να… εφαρμόσω το σχέδιο “οικονομία δυνάμεων και φροντίδα εαυτού”: αυστηρή επιλογή βιβλίων γιατί δεν μπορούμε να χάνουμε χρόνο σε χαζομάρες, τηλεοπτικές σειρές στις οποίες μπορούμε να σαβουριάσουμε και λίγο και μεγάλους περιπάτους σε τόπους που αγαπάμε. Δεν πειράζει για λίγο καιρό να βγάλουν άλλοι το φίδι από την τρύπα. Όποιος διαφωνεί απλά δεν θέλει το καλό μας.»
Έλενα Δ., εικαστικός, μαμά της Αγγελίνας 24 και της Εβίτας 21: «Εύχομαι επιτέλους να…. βρεθεί χρόνος και για μάς!»
Γράφει η Ελένη Ομήρου (και εύχεται επιτέλους να… πραγματοποιηθούν οι ευχές μας!)
