Τα παιδιά αναγνωρίζουν τα έργα του Πικάσο, συγκινούνται από τον Βαν Γκογκ και μιμούνται τον Πωλ Κλέε. Αυτοί είναι μερικοί από τους καλλιτέχνες που λατρεύονται από τα παιδιά. Είναι οι καλλιτέχνες που έχουν επίδραση στις μικρές ηλικίες και συνήθως είναι εκπρόσωποι της μοντέρνας τέχνης. Χρησιμοποιούν πολλά και έντονα χρώματα. Περιγράφουν την πραγματικότητα σχηματικά και όχι αναπαραστατικά. Μπλέκουν γεωμετρίες, υφές και αποχρώσεις σε απρόσμενους συνδυασμούς. Εξάρουν τη φαντασία τους. Τα προκαλούν στην αναζήτηση μιας δικής τους εκδοχής για τη σημασία του έργου. Μιμούνται τη γραφή τους. Τα κάνουν να νιώθουν ότι μπορούν εύκολα να κάνουν το ίδιο. Τα ωθούν να μεταφέρουν σχήματά των εμβληματικών έργων τους, στις δικές τους απλές ζωγραφιές, σκίτσα ή σχέδια.
Όλα τα παραπάνω έχουν καταγραφεί σε πλήθος άρθρων. Γνωστά μουσεία και γκαλερί έχουν αφιερώσει χώρο, χρόνο και χρήμα για εκθέσεις, διαλέξεις, σεμινάρια που εξετάζουν τη σχέση παιδιού- τέχνης. Στα εκπαιδευτικά συστήματα Σουηδίας, Δανίας, Βελγίου, Ισπανίας, δε μπορεί να εννοηθεί διδακτικό πρόγραμμα χωρίς «Ιστορία της τέχνης». Οι μαθητές επισκέπτονται συχνά μουσεία με σκοπό να παρατηρήσουν ακόμη κι ένα έργο μεγάλου ζωγράφου. Ενθαρρύνονται συζητήσεις, διευρύνονται οι ορίζοντες, καλλιεργείται η αισθητική. Χρήσιμη διαδικασία για το προσωπικό και επαγγελματικό μέλλον του ατόμου.
Η «χρυσή δεκάδα» των παιδιών
Πάμπλο Πικάσο: Οι τεχνικές του Ισπανού ζωγράφου ενθουσιάζουν τα παιδιά. Τα θέτει σε διαδικασία παρατήρησης, αμφισβήτησης αλλά και μίμησης. Πάνω στα έργα του λέγεται πως τα παιδιά μπορούν να αναγνωρίσουν έως και 1000 περισσότερες παραστάσεις από έναν ενήλικα. Η εμπορική του δύναμη αλλά και η καλλιτεχνική του αξία, το καθιστούν ως ένα ιερό τέρας. Το έργο του «Γκουέρνικα» είναι ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα έργα των παιδιών.
Λεονάρντο Ντα Βίντσι: Η «Μόνα Λίζα», είναι αδιαμφισβήτητα το πιο γνωστό έργο τέχνης για κάθε ηλικία. Τα παιδιά γνωρίζουν τη διαδρομή της από το πρώτο λεπτό της δημιουργίας της έως το τελευταίο. Οι απόπειρες να κλαπεί, να καταστραφεί, να αντιγραφεί ενισχύουν το μύθο γύρω από το διάσημο και πολύτιμο έργο του.
Βίνσεντ Βαν Γκογκ: Η ιδιαίτερη γραμμική γραφή του. Ο ιδιόμορφος και ευαίσθητος χαρακτήρας του. Η ιστορία με το «κομμένο αυτί». Η αναγνώριση μετά θάνατον. Το πρόωρο τέλος στα 37 του, διαμορφώνουν το προφίλ ενός ζωγράφου που ήρθε και ρούφηξε τα σκοτάδια της ζωής αφήνοντας ως παρακαταθήκη μια «έναστρη νύχτα».
Σαλβαντόρ Νταλί: Αιρετικός, σουρεαλιστής, μοντέρνος, ξεχωρίζει για την προσωπική του γραφή και τον ακραίο χαρακτήρα του.
Ανρί Ματίς: Τα πολύχρωμα δωμάτια του, καθηλώνουν την παιδική ματιά. Τα κολάζ που έφτιαξε καθήμενος στο αναπηρικό αμαξίδιο προσθέτουν άπειρα σχήματα στο μυαλό τους.
Πωλ Κλέε: Το όνομα του συνώνυμο της μοντέρνας τέχνης. Χρώματα και σχήματα σε άπειρους συνδυασμούς, ωθεί τα παιδιά να τον ταυτίζουν με τον όρο: ελευθερία.
Άντι Γουώρχολ: Ένα τενεκεδάκι από σάλτσα ντομάτας επαναλαμβάνεται. Το κεφάλι της Μέριλιν σε πολλές εκδοχές. Μία πολύχρωμη μπανάνα και αμέτρητες αφίσες. Έφεραν την επανάσταση στην τέχνη του 20ου αιώνα και έπεισαν τα παιδιά ότι στην τέχνη όλα είναι εφικτά.
Ζαν Μισέλ Μπασκιά: Ο μέντορας της ποπ αρτ, ο γκραφιτάς του δρόμου που εκτέθηκε στα μεγαλύτερα μουσεία, ο νέο-εξπρεσσιονιστής που επηρέασε τους συναδέλφους της γενιάς του.
Έντβαρντ Μουνκ: Με την «Κραυγή» έχει γίνει γνωστός και αγαπημένος μικρών και μεγάλων.
Γκούσταφ Κλιμτ: Μεταξύ εικονικού και αφηρημένου αναγνωρίζεται από τα παιδιά που στα μακριά πολύχρωμα φορέματά του συναντούν μια οικεία εικόνα τι κι αν αυτή εκτείνεται στα τέλη του 19ου αιώνα, στα χρόνια άνθισης της αρ νουβό.
Γράφει ο Χρήστος Κρανιώτης .
Ποιητής, συγγραφέας και υπεύθυνος του εργαστηρίου ζωγραφικής Kristiboni (www.kristiboni.gr)
