Ο κύριος Χ γεννήθηκε από τον ανδρικό μονόλογο «Γελώντας Άγρια» του Κρίστοφερ Ντουράνγκ. Με τις ψυχώσεις, τα άγχη και τα αποτυπώματα του δυτικού πολιτισμού βαθιά χαραγμένα πάνω του, όντας στο επίκεντρο της πλήρους αταξίας, συγκρούεται με όλα προσπαθώντας να βρει την ισορροπία και ελπίζοντας να λυτρωθεί.
Λίγο πριν τις δύο επικείμενες παραστάσεις το Σάββατο 17 και την Κυριακή 18 Φεβρουαρίου στην αίθουσα Μάντεως Τειρεσία, στον χώρο του Κέντρου Θεατρικής Ερευνας, ο Ηρακλής Τζαφέτας, ιθύνων νους της παράστασης, και παλιός μαθητής του ΚΘΕΘ, μας μίλησε για το έργο που έκανε απανωτά sold out στη Λάρισα, αλλά και για την επιστροφή στα παλιά του θεατρικά λημέρια.
Ποιος είναι ο κύριος Χ και τι κάνει στο Κέντρο Θεατρικής Έρευνας Θεσσαλονίκης;
O κύριος Χ είναι ένας καθημερινός άνθρωπος, ένας άνθρωπος που προσπερνάμε στον δρόμο και δεν τον προσέχουμε ποτέ, από αυτούς που δεν δίνουμε σημασία, οι «τρελοί» που λέμε. Αυτή η ταμπέλα που έχει ξεφύγει πλέον, τι ταμπού η ψυχική υγεία και τι είναι τέλος πάντων; Ο κύριος Χ θα έλεγα είναι ένας άνθρωπος που τα βάζει με όλους και με όλα ακόμα και με τον εαυτό του. Ψάχνει συνεχώς με με ποικίλους τρόπους να βρει την ισορροπία του μέσα σε έναν ανισόρροπο κόσμο και επιλέγει να έρθει στο ΚΘΕΘ να μιλήσει σε ένα άλλο κοινό λίγο πριν το απαλλάξει και αυτό από την παρουσία του, ό,τι έκανε και στη Λάρισα…
Πώς σου γεννήθηκε η ιδέα για αυτό το κείμενο; Ποια μηνύματα θέλεις να περάσεις στο κοινό σου;
Η ιδέα γεννήθηκε από ανάγκη νομίζω… Έχει να κάνει με το τι θέλω να πω την κάθε φορά. Το «Γελώντας Άγρια», του Κρίστοφερ Ντουράνγκ, είναι ένα κείμενο που παίζει εδώ και χρόνια στο μυαλό μου, και κυρίως ο ανδρικός μονόλογος ο οποίος μπορεί να συνδεθεί με πολλά ζητήματα του εδώ και τώρα. Τον Αύγουστο, λοιπόν, που βγάζαμε τον προγραμματισμό στο +ΠΛΗΝ είπα «φέτος τον Δεκέμβρη θα ανέβει ο Χ». Πάνω σε αυτόν τον μονόλογο μπήκαν και άλλα ζητήματα όπως ο πόλεμος, οι αυτοκτονίες… Το πώς συνδέθηκαν είναι ένα άλλο ζήτημα.. Το μυαλό τα συνδέει όλα…
Σε ποια κακώς κείμενα της εποχής μας βάζει Χ ο κύριος Χ; Και σε ποια ο Ηρακλής; Συναντιέστε σε αυτό;
Ο Κύριος Χ τα βάζει με όλους και με όλα σε πρώτο επίπεδο. Τα βάζει με τον καθωσπρεπισπό της κοινωνίας και την υποκρισία, με την Εκκλησία, με την ομοφοβία που επικρατεί γύρω μας, με την ψευτοκουλτούρα και την ψευτοδιανόηση, με την ψυχανάλυση που παρουσιάζεται ως σωτηρία για όλα τα προβήματα του δυτικού ανθρώπου που ο ίδιος δημιούργησε, με όλα…
Σε ένα δεύτερο επίπεδο, και ανάλογα την ανάγνωση που θα κάνει ο καθένας, μπορεί να τα βάζει με την εξουσία, με τον εαυτό του, με τους δαίμονές του, με τον Θεό, δεν ξέρω…
Ο Ηρακλής όντας ένας άνθρωπος που πέρασε τα φοιτητικά του χρόνια στη Θεσσαλονίκη σε μία περίοδο που άρχισε να φαίνεται η μεγάλη οικονομική κρίση που ερχόταν, με έναν Δεκέμβρη του 2008, με κινήματα ζωντανά και μαζικά και μία πόλη με έντονα πολιτικοποιημένο παλμό μάλλον δεν συναντιέται με τον Κύριο Χ στην πάλη με τους δαίμονές του και τους Θεούς του. Συναντιέται όμως σε όλα τα υπόλοιπα…
Ποια είναι η θεατρική πορεία του κυρίου Χ πριν και μετά τις παραστάσεις στη Θεσσαλονίκη;
Ο Κύριος Χ σαν πρώτη απόπειρα σύνθεσης ανέβηκε στην Κομοτηνή πριν 8 χρόνια (νομίζω), ύστερα εξελίχθηκε και ανέβηκε στη Λάρισα πριν 5 χρόνια, και φέτος στην τελική του μορφή τον Δεκέμβρη στο Κέντρο Έρευνας Θεάτρου & Χορού +ΠΛΗΝ στην Λάρισα για 12 sold out παραστάσεις. Αυτήν τη στιγμή, πριν τη Θεσσαλονίκη θα παιχτεί στο Δημοτικό Θέατρο Τυρνάβου και μετά τη Θεσσαλονίκη είμαστε σε επαφή με τις Σέρρες και την Κομοτηνή. Η αλήθεια είναι ότι, για φέτος τουλάχιστον, το πρόγραμμα είναι πολύ πιεσμένο καθώς από αρχές Φλεβάρη ξεκινάμε δοκιμές για την νέα παραγωγή του +ΠΛΗΝ οπότε είναι αρκετά δύσκολο το να φεύγουμε πολύ συχνά. Ίσως συνεχιστεί από του χρόνου πάλι. Να είμαστε καλά και βλέπουμε.
Ποια είναι η αγαπημένη σου ατάκα από το έργο και γιατί;
Θα απαντούσα κουλτουριάρικα αλλά δεν το σηκώνει το έργο αφενός και αφετέρου η ειλικρίνεια είναι το καλύτερο promo.
Η καλύτερη ατάκα είναι η στιγμή που λέει ο καψερός ότι βλέπει στον ύπνο του ότι τον κυνηγάνε τα βυζιά του Τζόνι Ντέπ, «Βλέπω στον ύπνο μου ότι με κυνηγάνε τα βυζιά του Τζόνι Ντέπ». Πραγματικά δεν υπάρχει πιο άχρηστη σκέψη από αυτήν, πώς μπορεί να είναι στην πραγματικότητα δηλαδή τα βυζιά του Τζακ Σπάροου.
Τι «άθλους» κάνει ο Ηρακλής στη ζωή του, όταν δεν είναι ο κύριος Χ;
Αυτούς που κάνουν άλλοι 8 εκατομμύρια, να ζεις σε αυτό το κράτος. Η χώρα σαν μέρος μια χαρά είναι, συνδυάζει βουνό και θάλασσα. Τα άλλα 2 εκατομμύρια νομίζω παίρνουν πολλά και κακά ναρκωτικά.
Υπήρξες μέλος του Εργαστηρίου Θεατρικής Τέχνης του Κέντρου Θεατρικής Έρευνας Θεσσαλονίκης. Πες μας λίγα λόγια για αυτή την εμπειρία σου.
Δεν ξέρω αν γίνεται με «λίγα λόγια». Αρκεί κάποιος να παρακολουθεί το ΚΘΕΘ, τις παρουσιάσεις των Κύκλων Εκπαίδευσης και ο,τιδήποτε συμβαίνει εκεί μέσα για να συνειδητοποιήσει τη δουλειά που γίνεται. Αυτό που συνειδητοποιώ εγώ μέσα από την επαγγελματική μου πορεία είναι ότι το ΚΘΕΘ δεν με έκανε αυτό που λέμε «ηθοποιό». Μου έδωσε όμως όλα τα εργαλεία ώστε να γίνω, ίσως κάποια στιγμή. Η αγγλική γλώσσα έχει πολύ καλύτερη λέξη για τη δουλειά μας, «actor» act=δρω. Η κουλτούρα της θεατρικής πράξης και η ουσία αυτής είναι ίσως το πιο δύσκολο πράγμα να μεταδώσεις και ακόμα το ψάχνουμε.
Η φαντασία, η παιδική αθωότητα, η παρόρμηση, η τεχνική συνδυάστηκαν και οργανώθηκαν από υπέροχους εκπαιδευτές και δασκάλους, το ΚΘΕΘ ήταν η καθημερινότητά μας, ο ιδρώτας και οι μυρωδιές.
Θεωρώ ότι στο ΚΘΕΘ το στοίχημα αυτό πέτυχε και το λέω γιατί ο χώρος που φτιάξαμε με τη χορογράφο και χορεύτρια Βασιλική Σουλτούκη στη Λάρισα, το Κέντρο Έρευνας Θεάτρου & Χορού +ΠΛΗΝ, το φτιάξαμε με ό,τι εφόδια πήρα από το ΚΘΕΘ. Από το πώς κουμπώνεις τους προβολείς, θυμάμαι τα μικρότερα έτη κάναμε φώτα στα μεγαλύτερα, μέχρι το πώς «τρέχεις» έναν χώρο. Ακόμα λάθη κάνουμε, προχωράμε, δοκιμάζουμε, αλλά αυτό το όραμα, να φτιάξω κάποια στιγμή το δικό μου σπίτι για να στεγάσω τα όνειρά μου, μου το μετέφερε το ΚΘΕΘ και ο Πέτρος Ζηβανός.
Και δεν είναι τυχαίο ότι 15 χρόνια μετά βλέπεις καλλιτέχνες της δικής μου γενιάς να κινούνται σε αυτό το πλαίσιο. Γυρίζουν την πλατη σε επιχειρηματίες, σε φορείς και παραγωγούς, και φτιαχνουν τις δικιές τους ομάδες, τους δικούς τους «χώρους», ανεξάρτητους, χωρίς λογοκρισίες, με όραμα και ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΕΣ.
Πώς νιώθεις που έρχεσαι ξανά στον χώρο αυτό με δική σου παράσταση;
Όπως δεν ένιωσα ούτε στο Ηρώδειο. Τιμή και συγκίνηση. Δεν είναι ο χώρος, είναι το πώς συνδέεσαι με τον χώρο και τους ανθρώπους του στο θέατρο, οι σχέσεις, η ανάγκη.
«Γιατί να επιλέξω να δω τον κύριο Χ;» Τι θα έλεγες με δυο λόγια σε κάποιον που θα σε ρωτούσε;
Με ρωτάθ γιατί δεν ΚΘΕΘ; Αν δεν ΚΘΕΘ να έρθειθ να μάθειθ.
Σάββατο 17/2 στις 21:15
Κυριακή 18/2 στις 20:00
Γεωργίου Κωνσταντινίδη 15
Αίθουσα Μάντεως Τειρεσία
Περιοχή Φάληρο
Κρατήσεις: 6980907800
Συνέντευξη στη Μαρία Παντελίδου
