Το 1939, ο αρμενικής καταγωγής Σοβιετικός εφευρέτης Semyon Davidovich Kirlian αποτύπωσε -τυχαία, όπως λέγεται- την αιθερική ακτινοβολία (άλως) που εμφανίζουν διάφορα τμήματα ζωντανών οργανισμών (άνθρωποι και φυτά), τοποθετημένα σε μια φωτογραφική πλάκα και υπό την επίδραση ηλεκτρικού ρεύματος υψηλής τάσης.
Η διαδικασία αυτή έχει όνομα (ηλεκτρική στεφανιαία εκφόρτιση) και σύμφωνα με τον ίδιο τον Kirlian, η ανακάλυψή του ανέδειξε την ύπαρξη ζωτικών δυνάμεων που αντανακλούσαν τόσο τη φυσική όσο και την ψυχική κατάσταση διάφορων έμβιων οργανισμών. Οι αναφορές στην τεχνική αυτή είναι πολλές. Δύο από τις πλέον χαρακτηριστικές έχουν διαβαστεί και ακουστεί πολύ. Η πρώτη είναι «Η μυστική ζωή των φυτών» των Peter Tompkins και Christopher Bird. Ένα βιβλίο που κυκλοφόρησε το 1973 και επιχείρησε να ανατρέψει όλα όσα γνώριζε έως τότε η ανθρωπότητα για το φυτικό βασίλειο και τις αφανείς, σε ορατό μάτι, δυνάμεις του, μέσα από την εκτενή αναφορά περί πρωτοφανών ενεργειακών πεδίων των φυτών και μια πολύ σύντομη –ωστόσο καίρια- αναφορά στο έργο του Kirlian.
Η δεύτερη έρχεται από έναν μουσικό θρύλο του 20ού αιώνα. Αν είστε θαυμαστές του θρυλικού David Bowie, ίσως σιγοψιθυρίζετε ήδη τους στίχους του τραγουδιού «Little Wonder» (1997), καθώς φέρνετε στο μυαλό το εικαστικό εξώφυλλο του σινγκλ, που απεικονίζει την αύρα του δακτυλικού αποτυπώματος του καλλιτέχνη με τη βοήθεια της εν λόγω τεχνικής. Τι ακριβώς όμως απεικονίζουν οι φωτογραφίες Kirlian και με ποιον τρόπο ενδέχεται να συνδέονται με τη σωματική υγεία μας; Πρόκειται όντως για μια εντυπωσιακή ανακάλυψη ή για άλλη μία υπερεκτιμημένη προσπάθεια προκειμένου να εξηγηθούν αναπάντητα ερωτήματα που ταλανίζουν διαχρονικά την ανθρώπινη ύπαρξη αλλά και τη συνύπαρξή μας με το φυσικό περιβάλλον; Οι γνώμες διίστανται. Και η καθεμιά από αυτές φέρει τα δικά της επιχειρήματα. Η ανακάλυψη του Kirlian συνεχίζει να διχάζει έως σήμερα ένα –καθόλου αμελητέο– τμήμα της παγκόσμιας επιστημονικής κοινότητας, η οποία παραμένει ιδιαίτερα επιφυλακτική, εκφράζοντας την πεποίθηση ότι ο ερευνητής ακροβατούσε στα όρια μεταξύ επιστημονικής και παραφυσικής εξήγησης του υπό μελέτη φαινομένου του. Στον αντίποδα αυτών των επικρίσεων, υπάρχει μια μερίδα ερευνητών διαφόρων επιστημονικών πεδίων, οι οποίοι έχουν αξιοποιήσει τα αποτελέσματα του Kirlian προκειμένου να μελετήσουν εκ νέου τα ενεργειακά πεδία των τροφίμων, λαμβάνοντας υπόψη συγκεκριμένα κριτήρια όπως:
i) Υφιστάμενη φυσική κατάσταση των τροφίμων (ωμά/ μαγειρεμένα ή επεξεργασμένα) Από τη μία πλευρά, δύσκολα μπορεί να αντισταθεί κάποιος στα ακμαία και συμμετρικά ενεργειακά πεδία –βιοφωτόνια– της ωμής τροφής, που καταγράφονται μέσω της τεχνικής Kirlian, συνεισφέροντας στην ιδέα της ζωντανής τροφής. Από την άλλη πλευρά, αποτελέσματα ερευνών στο Πανεπιστήμιο Harvard έχουν δείξει ότι ο άνθρωπος κατάφερε να διαφοροποιηθεί εξελικτικά, αναπτύσσοντας περισσότερους εγκεφαλικούς νευρώνες σε σχέση με άλλα πρωτεύοντα θηλαστικά, χάρη στη μαγειρεμένη τροφή του. Γιατί, μπορεί ο Homo sapiens να επιδιώκει να συμβαδίσει με τη ραγδαία κοινωνική εξέλιξη, ωστόσο παραμένει ο άνθρωπος των σπηλαίων σε βιολογικό επίπεδο. Από τα παραπάνω γίνεται εμφανές ότι η επίσημη επιστημονική έρευνα δεν συσχετίζει άμεσα τα εντονότερα και συμμετρικά ενεργειακά πεδία της ωμής τροφής με την ανθρώπινη υγεία. Πέραν όμως των στενών ορίων της επιστήμης, η δημοφιλής «Πυραμίδα των Υπερτροφών» τοποθετεί τις ενεργειακές συχνότητες των τροφίμων σε τρεις κατηγορίες (υψηλή, μέση, χαμηλή), τονίζοντας ότι ένα υγιές σώμα δονείται σε συχνότητες 62-70 Hz.
ii) Τρόπος παραγωγής των τροφίμων (συμβατικός/ βιολογικός) Τα τρόφιμα βιολογικής παραγωγής υπερισχύουν σε θρεπτικό και οργανοληπτικό επίπεδο σε σχέση με τα αντίστοιχα συμβατικά χωρίς όμως να μπορεί να επιβεβαιωθεί ότι αυτό οφείλεται στα ενεργειακά πεδία, τα οποία διαμορφώνουν. Για να κατανοήσουμε καλύτερα τη σημαντικότητα του τρόπου καλλιέργειας των τροφίμων, ας ρίξουμε μια πιο προσεκτική ματιά στη ζωτική ενέργεια του καλλιεργούμενου εδάφους. Ναι, αυτό που συνεχίζουμε να αποκαλούμε –πεισματικά– χώμα και να το συνδέουμε, πραγματικά και νοερά, με τη βρωμιά. Η υγεία του εδάφους είναι ο πλέον καθοριστικός μεν, περιορισμένος δε, φυσικός πόρος για την εξασφάλιση θρεπτικών τροφίμων, καθαρού νερού και μιας ακμαίας φυτικής βιοποικιλότητας παγκοσμίως. 
Αυτό ακριβώς είχε κατά νου, έναν αιώνα πριν, ο πολυπράγμων Rudolf Steiner, ιδρυτής του πνευματικού κινήματος Ανθρωποσοφία, όταν έθεσε τις βάσεις για μια αειφορική –κατ’ ουσίαν– προσέγγιση της γεωργίας, η οποία φέρει το όνομα Βιοδυναμική Γεωργία. Με αυστηρότερες προδιαγραφές από τις βιολογικές καλλιεργητικές πρακτικές (βάσει του προτύπου πιστοποίησης Demeter), η βιοδυναμική γεωργία αξιοποιεί ζωντανές δυνάμεις της φύσης για να παράγει τρόφιμα υψηλής θρεπτικής αξίας, που θρέφουν σώμα, ψυχή και πνεύμα. Βάσει του Βιοδυναμικού Καλλιεργητικού Ημερολογίου κάθε έτους, οι φάσεις της Σελήνης και οι πλανητικοί ρυθμοί αποτελούν σημεία-κλειδιά για τον προγραμματισμό των γεωργικών εργασιών κάθε καλλιεργητικής περιόδου. Στην Ελλάδα έχουν καταγραφεί 45 βιοδυναμικά αγροκτήματα, τα οποία παράγουν ελαιόλαδο, επιτραπέζιες ελιές, οίνο και ορισμένα κηπευτικά (στοιχεία έτους 2020). Πού καταλήγει τελικά αυτή η ιστορία; Με δύο λέξεις, λευκή ισοπαλία. Καμιά πλευρά της δημόσιας συζήτησης παγκοσμίως δεν έχει επικυρώσει επιστημονικά την επίσημη θέση της αναφορικά με τον αντίκτυπο –θετικό, αρνητικό ή ουδέτερο– που έχουν τα ενεργειακά πεδία των τροφίμων στον ανθρώπινο οργανισμό. Τουλάχιστον, όχι ακόμη. Ίσως γιατί η σοφή φύση χρειάζεται περισσότερο χρόνο πριν μάς εμπιστευτεί ολοκληρωτικά για να μάς χαρίσει απλόχερα τα πολύτιμα μυστικά της.
Γράφει η Βάσω Γιατσίδου
Γεωπόνος
*Αναδημοσίευση από το εξαμηνιαίο freepress περιοδικό του ΚΘΒΕ «ΠΡΑΞΗ» (ΧΕΙΜΩΝΑΣ 2022 – ΑΝΟΙΞΗ 2023)
