Το φαγητό που μένει πάντα στην καρδιά μας
Ας αφήσουμε τις σάλτσες και ας περάσουμε απευθείας στο… ψητό. Αν έπρεπε στον απόηχο του πολύμηνου lockdown να πούμε τι αγαπήσαμε περισσότερο, η απάντηση θα ήταν μάλλον ομόφωνη: ΦΑ ΓΗ ΤΟ! Και πράγματι, μπορεί πάντα να ήταν στην κουλτούρα μας η καλή κουζίνα, αφού στην Ελλάδα καλοπερνάω και… καλοτρώω πάνε μαζί, αλλά ειδικά στα δύσκολα που ζήσαμε, η αγάπη μας γι’ αυτό που θα λέγαμε comfort food, ήρθε και… φούντωσε! Και πώς να γίνει διαφορετικά; Όταν η πραγματικότητα μας τάιζε πίκρα με το τσουβάλι, το φαγητό ήταν το μόνο αποκούμπι μας. Η δική μας σανίδα σωτηρίας. Και έτσι απλά, σε μια καθημερινότητα που δεν έλεγε να χορτάσει κακές ειδήσεις, αυτό βρήκε νέους τρόπους να ανοίξει εκ νέου την όρεξή μας για ζωή. Να μας κάνει λαίμαργους, δημιουργικά ανήσυχους, ανοιχτούς σε νέες γεύσεις και πειραματισμούς, υπέροχα παραδομένους σε μια ιεροτελεστία απόλαυσης που δεν τέλειωνε ποτέ. Η καραντίνα μάς δίδαξε ότι η ευτυχία μπορεί να κρύβεται σε ένα πιάτο σπιτικής μπολονέζ με έξτρα κιμά. Ή σε ένα περιποιημένο κομμάτι μουσακά. Ότι ο έρωτας φωλιάζει σε κουβάδες σπιτικού ποπ κορν που μοσχοβολούν βούτυρο και αγάπη, και άλλοτε σιροπιάζει ολόκληρα ταψιά με ρεβανί, καρυδόπιτες και μπακλαβάδες. Βουτάει σε θάλασσες κουβερτούρας και αφράτα παντεσπάνια. Βάζει η αισιοδοξία ένα χεράκι να χτυπήσει τα αυγά, να ανακατευτεί το μίγμα για κέικ βανίλια σοκολάτα! Και ο ενθουσιασμός ξεπροβάλλει πάντα ασυγκράτητος πίσω από την πόρτα όταν ακούμε τον χαρακτηριστικό ήχο του κουδουνιού! Ήρθε η παραγγελία!
Chefχάριστες στιγμές! Η σχέση μας με το φαγητό, ανέκαθεν φλογερή, πλέον αγγίζει τα όρια της… παράκρουσης! Δεν είναι μόνο ότι απολαμβάνουμε να τρώμε. Απολαμβάνουμε και να μαγειρεύουμε. Για πρώτη φορά, γυναίκες, άνδρες και παιδιά, επίδοξοι chef κάθε ηλικίας, με ή χωρίς προϋπηρεσία, μπαίνουμε στην κουζίνα τόσο δυναμικά. Σηκώνουμε μανίκια και τον πήχη ψηλά, κατεβάζουμε τα σκεύη από τα ντουλάπια, βγάζουμε τα καλύτερα υλικά από το ψυγείο, βάζουμε τα δυνατά μας. Η γαστρονομική φρενίτιδα πλαισιώνεται από ένα ολόκληρο σύμπαν που κάνει τον κόσμο μας να δονείται στους feel good ρυθμούς του. Τα κανάλια γέμισαν εκπομπές μαγειρικής, τα social media μας ταΐζουν stories… μπουκιά και συχώριο, και οι food bloggers είναι κάτι σαν σύγχρονοι γκουρού που μας ξεναγούν σε ένα πολυσυλλεκτικό, αλλά πάντα απολαυστικό σύμπαν, που τα έχει όλα: από τραγανές κουρού μέχρι κριθαρότο με γαρίδες και από χουρμαδόπιτα χωρίς γλουτένη μέχρι κάθε είδους γκουρου…νιά! Και κάπως έτσι η vegan σοκολατένια μους με αβοκάντο εναλλάσσεται με το «σπιτικός γύρος challenge» και άλλες (γ)αστρονομικές προκλήσεις, που από κοινού υπόσχονται να φωτίσουν τον δρόμο προς τα δικά μας αστέρια Michelin. Ας μην ξεχνάμε και το stress baking, που ήρθε να μας θυμίσει ότι την ευτυχία όταν δεν την βρίσκεις, τη φτιάχνεις. Για την ακρίβεια, την πλάθεις. Σύννεφα από αλεύρι και παχιά στρώματα άχνης ζάχαρης, δημιουργούν σε κάθε κουζίνα ένα σκηνικό χ—ς (χάους ή χαράς, εσείς αποφασίζετε!), απαραίτητο στάδιο σε κάθε δημιουργική διαδικασία και μας λυτρώνουν από τις έγνοιες μας, κατευνάζοντας το άγχος μας. Όλα λοιπόν δείχνουν ότι τα ζυμώματα θα συνεχίσουν να δίνουν και να παίρνουν, όχι μόνο γιατί η μυρωδιά ενός φρεσκοψημένου κέικ είναι ίσως ό,τι καλύτερο μπορεί να συμβεί στα ρουθούνια μας σε καθημερινή βάση, αλλά και γιατί πολύ απλά μας κάνουν να νιώθουμε καλά!
Τρώγοντας έξω, στο σαλόνι Μια άλλη έκφραση της αγάπης μας για το comfort food είναι και η ομαδική μας εμμονή με το delivery! Ή αλλιώς, τον πιο εύκολο τρόπο να φέρουμε το έξω… μέσα και τις γεύσεις του αγαπημένου μας εστιατορίου στο σαλόνι μας. Η ευκολία τού να παραγγέλνεις φαγητό στο σπίτι, που έγινε πιο δελεαστική από ποτέ τους μήνες του lockdown, συνεχίζει να μας καλομαθαίνει και να καλοπιάνει τον ουρανίσκο μας με χίλιους δυο τρόπους! Και πώς όχι; Αφού μπορούμε έτσι απλά, να δώσουμε στο βραδάκι μας τη γεύση που του ταιριάζει, ανάλογα με τις ορέξεις και τις διαθέσεις. Άλλοτε burger, άλλοτε ιταλικό, ενίοτε κάτι εξωτικό! Φτερουγίζει η καρδιά και πετάει, στη σκέψη εκείνου του υπέροχου thai και ο περιπετειώδης μας εαυτός ενθουσιάζεται στην ιδέα μιας βραδιάς sushi. Γιατί comfort food δεν είναι μόνο το παστίτσιο της μαμάς, αλλά -γιατί όχι- και εκείνο το sashimi βουτηγμένο σε μια λιμνούλα soy sauce με δύο δάχτυλα wasabi, εφόσον κάποιες φορές ακριβώς αυτό τραβάει η όρεξή μας. Comfort food είναι τελικά εκείνο το είδος φαγητού που τρέφει πρώτα την ψυχή μας. Που μας κάνει να νιώθουμε ζωντανοί και ξυπνά τις αισθήσεις μας με τους πιο νόστιμους τρόπους. Εκείνο που μας φέρνει κοντά με τους αγαπημένους μας, άλλοτε καθώς το μαγειρεύουμε παρέα, άλλοτε καθώς το μοιραζόμαστε από μια βαθιά γαβάθα κουλουριασμένοι ο ένας στην αγκαλιά του άλλου στον καναπέ. Ή γιατί όχι, όταν το απολαμβάνουμε μονάχοι, με αποκλειστική παρέα τον εαυτό μας και όμως νιώθουμε τόσο πλήρεις, τόσο γεμάτοι και ευγνώμονες, που είναι σαν να το μοιραζόμαστε με ολόκληρο τον κόσμο.
*Αναδημοσίευση από το εξαμηνιαίο freepress περιοδικό του ΚΘΒΕ «ΠΡΑΞΗ» (ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ-ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ 2021)
