Μικροί και μεγάλοι βιβλιόφιλοι γνωρίζουν πολύ καλά τον Γιώργο Λεμπέση. Οι ιστορίες του έχουν ταξιδέψει τη φαντασία, κερδίζοντας τις καρδιές των αναγνωστών. Το νέο του βιβλίο, ο «Μονόκερως», σε εικονογράφηση Μιχάλη Κουντούρη, που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Νίκας, είναι κάτι τελείως διαφορετικό που ήδη συζητιέται πολύ. Πρόκειται για ένα φιλοσοφικό διηλικιακό παραμύθι για όσα έχουμε και δεν βλέπουμε και για τις «κορυφές» που αναζητούμε διακαώς να κατακτήσουμε.
Με αφορμή, λοιπόν, τον Μονόκερω, ο Γιώργος Λεμπέσης μιλάει στο praximag!
Πείτε μας δυο λόγια για το νέο σας βιβλίο. Όσα θα θέλατε να ξέρει ο κόσμος γι’ αυτό.
Πρόκειται για ένα φιλοσοφικό παραμύθι γραμμένο με όση αγάπη μπορούσα να μαζέψω όλα αυτά τα χρόνια. Μιλάει για τον θαυμασμό και τις παγίδες που υπάρχουν στην ανάγκη μας να μας θαυμάζουν. Μιλάει για το πώς από αυτόφωτα όντα, μεταμορφώνουμε τους εαυτούς μας σε ετερόφωτα και για το πώς μπορεί κανείς να χάσει τον εαυτό του, στην προσπάθειά του να αποκτήσει θαυμασμό και θαυμαστές.
Γιατί επιλέξατε ο ήρωάς σας να είναι ένας Μονόκερως;
Ο Μονόκερως είναι ένα μαγικό πλάσμα, φτιαγμένο από τις καλύτερες προθέσεις. Έτσι όπως είμαστε όλοι, στην αρχή τουλάχιστον. Στη συνέχεια, είτε κρατάμε τη μαγεία μας είτε τη χαραμίζουμε.
Ποια βαθύτερη ανάγκη έκφρασης σας ώθησε να γράψετε ένα διηλικιακό φιλοσοφικό παραμύθι, κάτι τελείως διαφορετικό από ό,τι σας έχουμε μέχρι τώρα συνηθίσει; Υπήρξαν δυσκολίες κατά τη συγγραφή;
Ήταν η ανάγκη μου να μιλήσω σε όσους μπορώ περισσότερο για το πόσο άδικα μπορεί κανείς να φερθεί στον εαυτό του. Η πορεία μου μέχρι τη μέση ηλικία με ώθησε να μοιραστώ μέσω μιας ιστορίας αυτές τις σκέψεις. Είναι σκέψεις που θα έλεγα πρώτα στα παιδιά μου και σε δικούς μου ανθρώπους, βλέποντας τον κίνδυνο του να χάνει κάποιος την προσωπική του ομορφιά. Κλεινόμαστε όλο και πιο πολύ μέσα σε έναν καθρέφτη, κάτι το οποίο μας κάνει απροσπέλαστους και εύθραυστους την ίδια ακριβώς στιγμή.
Ποια μαγική συνταγή χρειάζεται, άραγε, για να ωθήσουμε τα παιδιά στη φιλαναγνωσία;
Δεν πιστεύω πως υπάρχει μαγική συνταγή! Υπάρχουν παιδιά που τους αρέσει το διάβασμα και παιδιά που το βλέπουν ως αγγαρεία. Σε ένα σπίτι δυο αδέρφια μεγαλωμένα με τον ίδιο τρόπο, το ένα λατρεύει τα βιβλία το άλλο διαβάζει με το ζόρι. Είναι ξεκάθαρο πως δεν ελέγχουμε τα πάντα, ούτε διαμορφώνουμε 100% τον χαρακτήρα του παιδιού μας. Είμαστε εκεί για να δώσουμε τον καλύτερο εαυτό μας, την αγάπη μας και τη σοφότερη εκδοχή του εαυτού μας αλλά δεν νομίζω ότι έχουμε τον απόλυτο έλεγχο. Αν ρωτήσεις όλους τους γονείς, οι 8/10 θα σου έλεγαν πως θέλουν το παιδί τους να διαβάζει και όχι να βλέπει συνέχεια κινητό. Ωστόσο, μόνο 2/10 παιδιά επιλέγουν το διάβασμα από την οθόνη . Πάντως θεωρώ πως όπως σε όλα τα πράγματα, για να αγαπήσει κάποιος κάτι, πρέπει αρχικά κάποιος να του το μάθει και στη συνέχεια να το κατακτήσει ελεύθερα.
Παράλληλα, διδάσκετε και σε εργαστήρια γραφής παραμυθιού. Πόσο σημαντικά είναι τα παραμύθια για τα παιδιά; Και να τα διαβάζουν αλλά και να τα δημιουργούν;
Ο άνθρωπος εξελίχθηκε και κατάφερε να φτάσει στην κορυφή της τροφικής αλυσίδας λόγω κάποιων χαρακτηριστικών του. Ένα από τα πιο βασικά είναι η ικανότητά του να δημιουργήσει το μη υπαρκτό και να συντονιστεί βάσει αυτού με άλλους ανθρώπους. Με απλά λόγια, η ευλογία του να διαθέτει φαντασία. Από αυτό και μόνο αντιλαμβανόμαστε πως το να διατηρήσουμε την φαντασία που απαιτείται για να φτιαχτούν τα παραμύθια, είναι ζωτικής σημασίας για την κοινωνία μας. Εκτός της μάθησης και της εκπαίδευσης μέσα από τις ιστορίες, ο άνθρωπος μέσω της φαντασίας, επιτρέπει στον εαυτό του και κατ’ επέκταση στο είδος του να πράξει εξελικτικά, να βγει από τα στεγανά και να τολμήσει το αδύνατο. Τα παραμύθια μας βοηθάνε να ομορφύνουμε.
Ο Γιώργος Δ. Λεμπέσης γεννήθηκε το 1981 στην Αθήνα. Έχει αποσπάσει Βραβείο Πρωτότυπης Ιστορίας και Βραβείο Κοινού για τα διηγήματά του «4 σελίδες» και «Πρώτη πτήση», ενώ έχει ψηφιστεί δυο φορές στις «Πένες της χρονιάς» μέσα στους δέκα καλύτερους συγγραφείς παιδικής λογοτεχνίας. Θεωρείται ένας από τους πιο αγαπημένους συγγραφείς παιδικής λογοτεχνίας, έχοντας στο ενεργητικό του 21 βιβλία, εκ των οποίων 11 best seller, καθώς και 7 θεατρικά έργα. Το δημοφιλές παραμύθι του «Ψαρόσουπα» έχει ανέβει 4 φορές σε κεντρικά θέατρα της Αθήνας, ενώ μια φορά ανέβηκε το έργο του «Βρασίδας εναντίον Μπακαλιαράκου». Επιπλέον, έχει συνυπογράψει με τον Βαγγέλη Λεμπέση, τη μουσικοθεατρική παράσταση «Όσα λέν’ οι τοίχοι», στην οποία συμμετείχαν το Τρίφωνο, η Λιάνα Κανέλλη, η Ελένη Γερασιμίδου κ.ά. (2011) και την θεατρική παράσταση «Το Κομμάτι» που ανέβηκε μια χρονιά στο Πάνθεον στην Λευκωσία, μια χρονιά στο θέατρο Χώρα στην Αθήνα. Έχει κάνει τη θεατρική διασκευή του παραμυθιού της Κατερίνας Μαρκαδάκη «Το σπάταλο τερατάκι», σε σκηνοθεσία Χρήστου Χατζηπαναγιώτη, ενώ έγραψε για λογαριασμό του Υπουργείου Παιδείας Κύπρου και των Public Cyprus το παραμύθι «Το κομμάτι» για το project «Το βιβλίο των σχολείων», όπου συμμετείχαν 1.200 μαθητές. Το 2019 ανεβαίνει στο ΠΑΛΛΑΣ το musical «Βουτιά στη Βυθούπολη» σε σκηνοθεσία Φωκά Ευαγγελινού και μουσική Γιώργου Α. Λεμπέση, σημειώνοντας τεράστια επιτυχία και «ο Ουρανένιος» στο θέατρο Ζήνα με τον Νίκο Ορφανό σε σκηνοθεσία της Βίκης Κουμούτσου. Έχει υπάρξει καλλιτεχνικός διευθυντής του πρώτου παιδικού φεστιβάλ στην Ελλάδα, Town For Kids (2008-2009), και του The Christmas Factory της Star Kid (2014), με προσέλευση που ξεπέρασε συνολικά τους 250.000 θεατές ενώ το 2015 έως το 2022 εργάστηκε ως καλλιτεχνικός διευθυντής της εταιρίας amuse. Το 2019, έπειτα από ανάθεση του Δήμου Αθηναίων, αναλαμβάνει ως καλλιτεχνικός διευθυντής, το σχεδιασμό των Παραμυθούγεννων στην Πλατεία Κλαυθμώνος και του χριστουγεννιάτικου 3D Mapping στο κτήριο της Βουλής σε σκηνοθεσία Μέμης Κούπα και παραγωγή amuse. Το συγκεκριμένο θέαμα εντυπωσίασε το κοινό και τα ΜΜΕ ενώ απέσπασε χρυσό βραβείο «Ερμής». Το 2023 ανεβαίνει η μαύρη κωμωδία «Αλλόκοτες» σε σκηνοθεσία Κατερίνας Παπασιδέρη.
