Το γέλιο γιγαντώνεται με όσο περισσότερο κόσμο το μοιράζεσαι. Αυτή είναι η φιλοσοφία της Κατερίνας Βρανά, της βασίλισσας της κωμωδίας, η οποία, έχοντας επιβιώσει από μια θανατηφόρα ασθένεια και μια πανδημία, γιορτάζει την επιτυχημένη της δεκαετή πορεία στο stand-up comedy με την επετειακή της παράσταση «Best of: Φέτα, Sex και Αναπηρία». Πριν την απολαύσουμε το Σάββατο 2 Οκτωβρίου στο Ανοιχτό Θέατρο Συκεών «Μάνος Κατράκης», η βασίλισσα της κωμωδίας μιλά στο Praximag για το χιούμορ, την αναπηρία, την πανδημία, αλλά και για όλα εκείνα τα μικρά πράγματα που μας κάνουν να γελάμε με την καρδιά μας.
Το 2019 έκλεισες 10 χρόνια στον χώρο του stand–up comedy! Είναι η φετινή σου παράσταση ένας εορτασμός αυτής της διαδρομής;
Ναι, το 2019 ήταν η χρονιά που έκλεισα μια δεκαετία στο stand-up. Όμως, επειδή το 2017 ήμουν εκτός λόγω του ότι σχεδόν… πέθανα, και μετά το 2020 το έχασα εξαιτίας της καραντίνας, ουσιαστικά φέτος συμπληρώνω 12 χρόνια. Έτσι, είπα να το γιορτάσω πριν μας ξανακλείσουν μέσα!
Πώς έχεις βιώσει την κατάσταση της πανδημίας; Η καραντίνα και η αβεβαιότητα, ιδίως στον καλλιτεχνικό χώρο, σε έχει επηρεάσει;
Πραγματικά πέρασα όλο το φάσμα. Την πρώτη φάση τη χάρηκα πάρα πολύ, δηλαδή Μάρτιο με Μάιο πέρασα υπέροχα. Δεν είχα φυσικοθεραπείες, είχα χρόνο να αράξω στο σπίτι, τις νοσοκόμες μου τις καταπίεσα και τις έβαλα να φτιάξουμε American pancakes και αυγά Benedict, τα οποία τα έσπασα λιγάκι (γελώντας). Γενικώς πέρασα τέλεια! Έπειτα, το καλοκαίρι ήταν έτσι κι έτσι, και, με το που ξεκίνησε ο χειμώνας και ακυρώθηκαν παραστάσεις λόγω της καραντίνας, άρχισα να νιώθω τη βαρεμάρα και την κούραση. Προς το τέλος ήμουν όπως όλοι νομίζω, είχα βελάξει. Επιπλέον, η αβεβαιότητα με επηρέασε πάρα πολύ γιατί εγώ ζω από τις live παραστάσεις. Το stand-up comedy το δοκιμάσαμε και μέσω zoom και live streaming, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και παγκοσμίως, και είδαμε ότι όντως δεν είναι το ίδιο. Στο stand-up το κοινό είναι τεράστιο μέρος της παράστασης γιατί οι αντιδράσεις του δημιουργούν ατμόσφαιρα, η ενέργειά του ταΐζει τον κωμικό και διαμορφώνει το ύφος της παράστασης. Το κείμενο είναι μεν προετοιμασμένο και έτοιμο, αλλά το πώς θα σκάσει, το αν θα έχει γκελ εξαρτάται πολύ από τον κόσμο. Είναι σαν να έχεις πάει με 300 κολλητούς σου για καφέ. Με το που γελάνε, σε πιάνουν και σένα τα γέλια, και τότε τους λες «τώρα που είμαστε μόνοι μας, να σας πω και κάτι που δεν θα το έλεγα σε κανέναν;» Και αρχίζεις να λες πράγματα που ίσως οι θεατές δεν θα ήθελαν να ξέρουν, αλλά εκείνη την ώρα δεν έχει σημασία! Αν λοιπόν δεν υπάρχει το κοινό για να δημιουργηθεί αυτή η μαγική χημεία, δεν δουλεύει το πράγμα, οπότε στη δικιά μου περίπτωση το να μην μπορείς να παίξεις live είναι πάρα πολύ άσχημο. Και βέβαια υπάρχει το οικονομικό θέμα που νομίζω είναι αυτονόητο για όλους.
Έχεις κερδίσει τον τίτλο του «πιο αστείου κοριτσιού στον πλανήτη» και έχεις ανεβάσει παραστάσεις σε σχεδόν ολόκληρο τον κόσμο. Ήξερες από νωρίς ότι το stand–up ήταν το στοιχείο σου;
Όχι, καθόλου! Αρχικά πήγαινα για ηθοποιός, έχοντας σπουδάσει θέατρο, θεατρολογία και υποκριτική σε πανεπιστήμιο της Αγγλίας. Κάποια στιγμή μία καθηγήτριά μου μού είπε ότι έχω ταλέντο στο stand-up, αλλά εγώ την αγνόησα για καμιά δεκαριά χρόνια και συνέχισα να προσπαθώ να κάνω πράγματα ως ηθοποιός. Στην Αγγλία είχα δοκιμάσει πολλά διαφορετικά είδη, μου άρεσε πολύ το ιδιαίτερο ύφος της κωμωδίας τους, και θεωρώ ότι έχουν έφεση σε αυτό γιατί είναι αρκετά φλεγματικοί και αυτοσαρκαστικοί. Αρχικά, συμμετείχα σε ένα γκρουπ κωμικού αυτοσχεδιασμού, όπου, μαζί με κάποια άλλα κορίτσια, γράφαμε και παρουσιάζαμε μικρά σκετσάκια. Εν τέλει, όμως, αποφάσισα να το δοκιμάσω μόνη μου, και μόλις ξεκίνησα να κάνω stand-up είπα στον εαυτό μου «αυτό είναι», ένιωσα ότι ήμουν εκεί που πρέπει.
Η περιπέτεια της υγείας σου πώς επηρέασε τον τρόπο που αντιμετωπίζεις τη δουλειά σου;
Δεν άλλαξε καθόλου το πόσο μου αρέσει ή το πόσο θέλω να κάνω παραστάσεις, επηρέασε όμως πάρα πολύ το πρακτικό κομμάτι της δουλειάς. Δεν μπορώ να ταξιδέψω πολύ εύκολα, δεν μπορώ να κάνω μεγάλες περιοδείες γιατί κουράζομαι γρήγορα και πρέπει να προσέχω έτσι ώστε η ομιλία μου να μένει καθαρή για τη μιάμιση ώρα της παράστασης. Έπειτα, οι μετακινήσεις είναι ένα ακόμα ζήτημα που μου βγάζει την πίστη, γιατί ας μην κρυβόμαστε, η Ελλάδα δυστυχώς δεν είναι και η πιο προσβάσιμη χώρα στον πλανήτη…
Θεωρείς ότι τα κείμενά σου έχουν σταθεί αφορμή για να μιλήσει η ελληνική κοινωνία πιο ανοιχτά για δύσκολα θέματα όπως η αναπηρία;
Δεν ξέρω, αλλά θα ήθελα να πιστεύω πάρα πολύ ότι μέσω της παράστασής μου ίσως να έχω καταφέρει λίγο να αφαιρέσω το στίγμα που φέρουν η αρρώστια και η αναπηρία. Στη διάρκεια της οικονομικής κρίσης, παρατήρησα ότι αρχίσαμε να μιλάμε στην Ελλάδα για το θέμα της κατάθλιψης. Για πρώτη φορά, άκουγα άτομα να παραδέχονται ότι αντιμετώπιζαν τέτοια ζητήματα, πάντα όμως για κάποιο συγκεκριμένο λόγο σχετικό με την κρίση. Ακόμα είμαστε πολύ μακριά από το να καταλάβουμε την κατάθλιψη που εμφανίζεται χωρίς αιτία, ωστόσο τουλάχιστον άνοιξε έστω και λίγο ο διάλογος γύρω από τα ψυχολογικά θέματα. Έπειτα, μέσα στην περίοδο της πανδημίας, ξεκινήσαμε να μιλάμε πιο άνετα για διάφορες αρρώστιες. Παρόλα αυτά, ως λαός έχουμε φοβερές φοβίες και γύρω από την αρρώστια και γύρω από την αναπηρία. Εδώ δεν λέμε τις ασθένειες με το όνομά τους γιατί φοβόμαστε ότι έτσι μπορεί να μας τύχουν και να αρρωστήσουμε! Πάντως, νομίζω ότι έχω πέσει στην κατάλληλη συγκυρία και οι παραστάσεις μου ήρθαν την πιο σωστή στιγμή.
Πιστεύεις ότι έχουμε ανάγκη το χιούμορ; Είναι θεραπευτικό να γελάμε όταν τα πράγματα δυσκολεύουν;
Το πιστεύω ακράδαντα! Άσε το ένα μήλο την ημέρα και αντάλλαξέ το με ένα τρανταχτό γέλιο την ημέρα. Σκέψου πότε ήταν η τελευταία φορά που γέλασες έτσι δυνατά και θα δεις ότι είναι κάτι που δύσκολα γίνεται κάθε μέρα. Αν το κάναμε καθημερινά, πιστεύω ότι θα ήμασταν πολύ πιο υγιείς ως άνθρωποι. Αυτό προσπαθώ να το υιοθετήσω σαν στάση ζωής, αλλά δεν τα καταφέρνω πάντα… Όμως, έστω μία φορά τη μέρα, εκεί που έχεις τα νεύρα σου, προσπάθησε να δεις κάτι online που θα σε κάνει να γελάσεις ή πάρε τηλέφωνο έναν κολλητό ή μία κολλητή σου για να γελάσετε μαζί. Κάνει πολύ καλό! Από την άλλη, το να γελάς συνέχεια και για τα πάντα – όπως για παράδειγμα με τις φωτιές – σημαίνει ότι κάτι δεν πάει καλά, ότι δεν έχεις αίσθηση της πραγματικότητας ή ότι είσαι χαζοχαρούμενος.
Τι σε κάνει να γελάς σήμερα;
Η οικογένειά μου με κάνει να γελάω πάρα πολύ, και ιδίως η μητέρα μου. Από εκεί και πέρα, γελάω με μικρά, σαχλά πράγματα, όπως βιντεάκια στο YouTube με ανθρώπους που πέφτουν. Ίσως μου φαίνεται αστείο γιατί στο YouTube πάντα δείχνουν άτομα που πέφτουν και δεν χτυπάνε, επομένως γελάω πολύ. Το ίδιο ισχύει και με βίντεο στα οποία πρωταγωνιστούν σκύλοι και γάτες που κάνουν χαζά πράγματα ή παπαγαλάκια που χορεύουν μόλις ακούνε ροκ μουσική. Με κάτι τέτοια γελάω, όπως και με αρκετούς φίλους μου κωμικούς.
Το κοινό της Θεσσαλονίκης περιμένει την παράστασή σου με ανυπομονησία! Τι πιστεύεις ότι θα συμβεί σε αυτή τη μία και μοναδική σου εμφάνιση στην πόλη μας;
Έχω να σας έρθω σχεδόν δύο χρόνια, και γι’ αυτό το περιμένω πώς και πώς! Επέλεξα επίτηδες τον μεγαλύτερο χώρο στον οποίο θα μπορούσα να ανεβάσω την παράσταση, έτσι ώστε να χωρέσουν όσο το δυνατόν περισσότερα άτομα. Ιδανικά, θα ήθελα να φέρετε τις ζακετούλες σας γιατί μπορεί να έχει ψύχρα τον Οκτώβριο, να έρθετε όλοι ή έστω οι μισοί, και να γίνει χαμούλης! Γενικά η Θεσσαλονίκη έχει το καλύτερο κοινό, και αυτό δεν το λέω μόνο εγώ αλλά όλοι, ηθοποιοί, κωμικοί και τραγουδιστές. Πιστεύω ότι οι αναθυμιάσεις του Θερμαϊκού κάτι σας κάνουν και έρχεστε έτοιμοι στις παραστάσεις, πραγματικά είστε απίστευτοι!
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
Κατερίνα Βρανά- Best of: Φέτα, Sex και Αναπηρία
Πότε: Σάββατο 2 Οκτωβρίου
Πού: Ανοιχτό Θέατρο Συκεών «Μάνος Κατράκης»- Θεσσαλονίκη
Ώρα έναρξης: 21:00
Εισιτήρια: 15 € (Μόνο προπώληση)
Προπώληση: Hahcomedy.com & Viva
Συνέντευξη στη Λία Κατσανά
