Πολλά μας έλειψαν τους μήνες που πέρασαν. Και ανάμεσά τους, τα ταξίδια. Μα τώρα που βγήκε ξανά ο ήλιος, κυριολεκτικά και μεταφορικά, και η καθημερινότητα βρίσκει εκ νέου τους χαμένους της ρυθμούς, μαζί με τις δειλές πρώτες αγκαλιές, μαζί με τα ψυχωμένα χαμόγελα –ας είναι και κάτω από τη μάσκα- μαζί με τα όνειρα για τη ζωή και το καλοκαίρι που έρχεται, ήρθε η ώρα. Είναι καιρός να ετοιμάσουμε μπαγκάζια.
Βουνό ή θάλασσα; Και βουνό και θάλασσα. Και πεδιάδες και λίμνες και ποτάμια. Και όλα μαζί και πάλι από την αρχή. Για πρώτη φορά το νιώθουμε τόσο έντονα: δεν είναι ο προορισμός που μετράει, είναι ο μη περιορισμός· το ανεμπόδιστο, ανυπότακτο ταξίδι. Θέλουμε απλά να αποδράσουμε με κάθε μέσο, για κάθε τόπο. Να αλλάξουμε παραστάσεις και τοπία. Να χαθούμε σε ένα κατάφυτο δάσος, να μετρήσουμε αστέρια σε μια παραλία μέχρι το ξημέρωμα, να αναπνεύσουμε αέρα βουνίσιο, να βουτήξουμε σε κρυστάλλινα νερά, να αντικρύσουμε μια συγκλονιστική δύση από έναν νησιωτικό βράχο. Έτσι, τα δαντελένια ακρογιάλια της Χαλκιδικής εναλλάσσονται με εικόνες από τα γραφικά Ζαχοροχώρια, η άγονη γραμμή των Κυκλάδων μάς προσκαλεί σε γόνιμες αναζητήσεις, το υπέροχο Πήλιο ανταγωνίζεται την αρχοντική Καστοριά. Στ’ αλήθεια, δεν μας νοιάζει το πού, δεν μας νοιάζει το πώς. Μόνο να βρεθούμε επιτέλους εκτός: οικίας, καθημερινότητας, μονοτονίας.
Hit the road! Όπως ο δρόμος, έτσι και το οδικό ταξίδι πάντα είχε τη δική του… ιστορία. Φέτος, ακόμη περισσότερο, αφού το να βρεθούμε επιτέλους ξανά «στον δρόμο» όλοι εμείς οι με το ζόρι σπιτόγατοι, μέσα στους μήνες του υποχρεωτικού εγκλεισμού, έλαβε διαστάσεις ομαδικής φαντασίωσης. Τώρα είναι η στιγμή. Να μπούμε στο αυτοκίνητο και να αρχίσουμε να κόβουμε αχόρταγα χιλιόμετρα. Απ’ το δεξί καθρεφτάκι μας ο κόσμος να μένει πίσω και μαζί του όλα όσα μας βαραίνουν… Να μπούμε στην εθνική οδό. Να περάσουμε με τόλμη τα σύνορα από νομό σε νομό. Να πιάσουμε Εύβοια. Ακόμη παραπέρα. Πελοπόννησο. Κρήτη. Ή γιατί όχι, να καβαλήσουμε ένα ferry boat και να αριβάρουμε στην Ιταλία. Ή να γνωρίσουμε καλύτερα τη βαλκανική χερσόνησο. Να εξερευνήσουμε το Ντουμπρόβνικ, τις εξαίσιες Δαλματικές ακτές. Το οδικό ταξίδι είναι μια ωδή στην ελευθερία. Και αυτό το καλοκαίρι το χρειαζόμαστε περισσότερο από ποτέ άλλοτε. Γέμισες ρεζερβουάρ;
Ταξιδεύοντας… solo Η πανδημία λειτούργησε αφυπνιστικά για πολλούς από εμάς. Μας έκανε πιο ανοιχτούς στην αλλαγή, μας οδήγησε σε ζωτικές συνειδητοποιήσεις, μας ανάγκασε να αναθεωρήσουμε τις απόψεις μας για την ίδια τη ζωή. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, ένα ταξίδι με μόνη συντροφιά τον εαυτό μας είναι ίσως εκείνο το παλιό χρωστούμενο που πάντα αναβάλλαμε αλλά τώρα είναι μια καλή ευκαιρία να πραγματοποιήσουμε. Πάρε βιβλία, μουσική, κλείσε ένα λιτό δωμάτιο ή στήσε ένα μικρό αντίσκηνο σε μια ήσυχη γωνιά ενός οικογενειακού κάμπινγκ. Ένα ταξίδι ενδοσκόπησης και αυτογνωσίας είναι κάποιες φορές το μόνο που χρειαζόμαστε για να μηδενίσουμε και να ξεκινήσουμε από την αρχή.
Σαφάρι… εμπειριών Σημασία δεν έχει πλέον μόνο πού πας, αλλά τι ζεις! Η σύγχρονη ταξιδιωτική κουλτούρα αγαπά τις εμπειρίες περισσότερο από τα πανάκριβα ξενοδοχεία. Αν για παράδειγμα βρεθείς στην παραλία Κέρος της Λήμνου, βάλε στο πρόγραμμα εκείνη τη δοκιμή wind surfing που πάντα ονειρευόσουν. Ακολούθησε τους Δρόμους του Κρασιού για εμπειρίες γευσιγνωσίας, κάνε ορειβασία στον Όλυμπο ή θαύμασε τα ταξιδιάρικα πουλιά στη λίμνη Κερκίνη. Το ελεύθερο κάμπινγκ έστω για ένα βράδυ είναι must. Όπως και η εμπειρία των διακοπών εν πλω ναυλώνοντας ένα ιστιοπλοϊκό στο Ιόνιο, αλλά και το καγιάκ στις πηγές του Αχέροντα. Η λίστα είναι στα αλήθεια ατέλειωτη. Τη συνέχεια θα τη γράψεις εσύ…
Digital detox Ας ξεχάσουμε τα email, τα Zoom meeting, το Instagram! Ας ξεχάσουμε γενικά το smartphone, αφήνοντάς το στην άκρη, στη βαθύτερη τσέπη της τσάντας. Γιατί πολύ απλά, κάποιες φορές η ζωή αρχίζει όταν κλείνει το wi-fi. Και σήμερα περισσότερο από ποτέ χρειαζόμαστε αυτή την ψηφιακή αποτοξίνωση. Μετά από πολλούς μήνες διαρκούς… σύνδεσης στο διαδίκτυο, το κλείσιμο της οθόνης είναι ίσως το καλύτερο δώρο που μπορούμε να κάνουμε στον εαυτό μας: χωρίς τις ψηφιακές μας εμμονές, χωρίς σύνδρομα FOMO (fear of missing out), χωρίς νευρωτικά post, σκρολαρίσματα, like και share. Το μόνο που πραγματικά χρειαζόμαστε στις φετινές μας διακοπές είναι η ολοκληρωτική και άνευ όρων φυσική μας παρουσία. Στο εδώ και το τώρα.
*Αναδημοσίευση από το εξαμηνιαίο freepress περιοδικό του ΚΘΒΕ «ΠΡΑΞΗ» (ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ-ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ 2021)
Γράφει η Μαρία Παντελίδου
