Είναι οι άντρες της διπλανής πόρτας στην πολυκατοικία, του διπλανού αυτοκίνητου στο μποτιλιάρισμα, της διπλανής θέσης στο γραφείο μας, της διπλανής θέσης στη ζωή μας. Είναι εργαζόμενοι, σύζυγοι, σύντροφοι, μπαμπάδες. Είναι οι άντρες που υπήρξαν εργένηδες και χαλαροί, ενδιαφέροντες και πνευματώδεις, πολυταξιδεμένοι, πολυγυρισμένοι, πολυ…χορτασμένοι – γενικά και σε όλα τους. Είναι οι άντρες που συχνά νιώθουμε ότι μεγαλώνουν μα δεν ωριμάζουν ή το αντίθετο, ωριμάζουν μα δεν μεγαλώνουν ποτέ – τουλάχιστον όχι όσο εμείς! Είναι εκείνοι που κάποτε ερωτευτήκαμε για την ενέργεια και την παιδικότητά τους και ύστερα τους κακιώσαμε για δαύτη. Είναι οι πατεράδες των παιδιών μας και αν τους παρατηρήσεις, θα το δεις: έγιναν από δραστήριοι πολυάσχολοι, από μελαχρινοί γκριζωποί, από ανέμελοι σοβαροί… Κι αν τους ρωτήσεις, θα το ακούσεις: “εύχονται επιτέλους να…”
Δέκα σύγχρονοι super busy – supermen λοιπόν συμπληρώνουν τη φράση φωναχτά, μας εκμυστηρεύονται την ευχή τους και όσα λένε είναι γεμάτα από συναίσθημα, χαμένη ξεγνοιασιά και ανάγκη για χρόνο και παιχνίδι…
“Εύχομαι επιτέλους να…”
Γιάννης Σ., τραπεζικός υπάλληλος, μπαμπάς του Άγγελου 6 και της Ηλέκτρας 1,5: “Εύχομαι επιτέλους να συνειδητοποιήσω τα δωρεάν μαθήματα αυθορμητισμού, ενθουσιασμού και αφοπλιστικής ειλικρίνειας, που τόσο απλόχερα μου χαρίζουν τα παιδιά μου και να ζήσω έστω και λίγο στο αιώνιο τώρα της παιδικότητάς τους, μήπως και απεμπλακώ κάπως από τον κόσμο των ενηλίκων που μου έχει επιβληθεί.”
Χρήστος X., Dj, μπαμπάς της Δανάης 9 και του Σπύρου 8: “Εύχομαι επιτέλους να… καταφέρω να περνάω παραπάνω ποιοτικό χρόνο με τα παιδιά μου!”
Βαγγέλης Μ., θεατρολόγος, μπαμπάς του Αντώνη 11 και της Κατερίνας 8: “Εύχομαι επιτέλους να… ιδρύσω ένα τσίρκο με τα παιδιά μου (χωρίς ζώα) και να γυρίσουμε τον κόσμο δίνοντας παραστάσεις. Η κόρη μου θηριοδαμάστρια, ο γιος μου ταχυδακτυλουργός και εγώ θα είμαι ο κλόουν.”
Γιάννης Χ., visual communication, μπαμπάς των διδύμων Ιάσονα και Αλίνας, 5,5 χρόνων: “Εύχομαι επιτέλους να… ζω πιο ανέμελα τις στιγμές με τα παιδιά μου, μια τόσο πολύτιμη πηγή ενέργειας και ξενοιασιάς, αν καταφέρεις να τη βιώνεις διώχνοντας από το μυαλό καθετί άλλο.”
Δημήτρης Ζ., γραφίστας, μπαμπάς της Αλεξάνδρας 7 και της Αριστέας 2: “Εύχομαι επιτέλους να… αρχίσω να ασχολούμαι σοβαρά με αυτά που πραγματικά αξίζουν και όχι με αυτά που απλά εκτοπίζουν με τη φόρα και την ταχύτητά τους τα υπόλοιπα.”
Θοδωρής Σ., μηχανολόγος, μπαμπάς της Εβελίνας 11 και της Μαργαρίτας 7: “Εύχομαι επιτέλους να… γεμίσω τα παιδιά μου με τόση αγάπη ώστε να τα θωρακίσω από το ανεξέλεγκτο μίσος των μεγάλων, για να γίνουν δυνατά και να προσφέρουν καλοσύνη.”
Δημήτρης Δ., οδοντίατρος, μπαμπάς των διδύμων Αντωνίας και Σμαράγδας 12 και του Σταύρου-Στέλιου 1: “Εύχομαι επιτέλους να… έχω ελεύθερο ένα απόγευμα την εβδομάδα να πηγαίνω βόλτες με τις κοπελάρες μου και τον 1 έτους γιο μου!”
Τασος Μ. στέλεχος επιχείρησης, μπαμπάς της Ιωάννας 4: “Εύχομαι επιτέλους να… μπορώ να βλέπω περισσότερο την κόρη μου να χαμογελά.”
Δημήτρης Α., αναισθησιολόγος, μπαμπάς του Σάββα 16, του Αντώνη 13 και του Αλέξανδρου 9: “Εύχομαι επιτέλους να… βρούμε τον χρόνο για να δημιουργήσουμε όμορφες αναμνήσεις με τα παιδιά μας!”
Σπύρος Ρ., κομμωτής, μπαμπάς της Λυδίας 10: “Εύχομαι επιτέλους να… μπορώ να αφιερώνω περισσότερο χρόνο στο παιδί μου.”
Αναζητώντας τον (χαμένο) χρόνο: Ίσως τελικά supermen και superwomen, μέσα σε όλο μας το τρέξιμο και την τρομερή μας καθημερινότητα, δεν διαφέρουμε και τόσο σε αυτά που ελπίζουμε και ευχόμαστε… Ξαναδιάβασε εδώ πώς συμπλήρωσαν την ίδια φράση και τι ευχήθηκαν σε αυτή τη στήλη 10 σούπερ γυναίκες, μαμάδες, εργαζόμενες. Εσύ τι εύχεσαι;
Γράφει η Ελένη Ομήρου
