Το «Ξύπνημα» είναι μια παράσταση βασισμένη στο θεατρικό έργο του Frank Wedekind, «Το ξύπνημα της άνοιξης» και ανεβαίνει από τη θεατρική ομάδα Minus+, σε συνεργασία με την εταιρεία θεάτρου ΟΜΑΖ. Θα παιχτεί τις Τρίτες και τις Τετάρτες 20-21 και 27-28 Φεβρουαρίου, στον πολυχώρο ΕΝΩ.
Το έργο
Η εφηβεία στον άνθρωπο είναι μια περίοδος βιοσωματικών αλλαγών και ραγδαίων εξελίξεων σε νοητικό και σεξουαλικό επίπεδο. Έρχεται στον άνθρωπο ως μια “δεύτερη γέννηση” και βλέπει το σώμα του να αλλάζει και να ξυπνά. Οι αλλαγές σε σχέση με το σώμα επηρεάζουν και τις αλλαγές στη συμπεριφορά με τους άλλους και στον τρόπο με τον οποίο σκέφτονται.
Στο έργο παρακολουθούμε μια παρέα εφήβων ενός γυμνασίου, να έρχεται αντιμέτωπη με την καταπίεση των μεγαλύτερων και με την ανάγκη τους για την σεξουαλική αναζήτηση. Οι συζητήσεις των νέων είναι περίπλοκες και ρέπουν σε κάτι το υπαρξιακό, δεν παύουν να είναι ειλικρινείς και να προκύπτουν μέσα από μια εσωτερική διαμάχη ανάμεσα στην απαγόρευση και την ελευθερία. Τα ερωτήματα για τη ζωή και τον έρωτα δημιουργούν βίαιες καταστάσεις και, λόγω του νεαρού της ηλικίας τους, τα παιδιά αντιδρούν και με τον δικό τους τρόπο επαναστατούν.
Η αγάπη, ο έρωτας, το σεξ, η φιλία, η βία, η αμφισβήτηση είναι έννοιες που μπλέκονται μεταξύ τους, οδηγώντας τους ήρωες της ιστορίας σε ένα αδιέξοδο.
Έξι ηθοποιοί επί σκηνής και είκοσι χαρακτήρες, προσπαθούν να δημιουργήσουν συνθήκες ερμηνεύοντας και μεταφέροντας την αίσθηση του έργου: αυτήν την αίσθηση του αυθόρμητου, της ανακάλυψης και της αφύπνισης.
Ο συγγραφέας:
Ο Φρανκ Βέντεκιντ (1864 -1918) είναι Γερμανός θεατρικός συγγραφέας, που γεννήθηκε στο Αννόβερο το 1864. Άρχισε τη θεατρική σταδιοδρομία του το 1890, με το έργο του «Το Ξύπνημα της Νιότης», όπου περιγράφει τις ερωτικές ανησυχίες της νεότητας σ’ ένα οικοτροφείο θηλέων. Το 1891 γράφει ένα από τα πιο αξιόλογα έργα του: «Το Ξύπνημα της Άνοιξης». Είναι ένας συγγραφέας που έρχεται να φέρει στην τέχνη μια αισθητική ανανέωση. Μέσα από τα έργα του βλέπουμε πως οι αυστηρές φόρμες και οι συμβατικές σχέσεις, στις οποίες η κοινωνία δομείται, κρύβουν τα ζωτικά ένστικτα του ατόμου, νεκρώνοντας τις πιο αυθεντικές εκφράσεις του, ξεκινώντας από τη σεξουαλικότητα που βρισκόταν αντιμέτωπη με την άγρια κοινωνική και θρησκευτική καταστολή. Άλλα θεατρικά έργα που εδραίωσαν τη φήμη του Βέντεκιντ είναι: «Πνεύμα της Γης» (Der Erdgeist, 1895), «Το Κουτί της Πανδώρας» (1903), όπου η Πανδώρα είναι η προσωποποίηση του έρωτα, «Ο Μαρκήσιος του Κάιτ» (1901), το αρσενικό αντίστοιχο της Λούλου, «Ο Χορός του Θανάτου» (1906), «Η Λογοκρισία» (1908), «Θάνατος και Διάβολος» (1909) κ.α.Έχει δίκαια αναγνωρισθεί ως προάγγελος του εξπρεσιονισμού και του Θεάτρου του Παράλογου. Πέθανε στο Μόναχο το 1918.
Ταυτότητα της παράστασης
Σκηνοθεσία- Mουσική επιμέλεια: Πέτρος Παπαζήσης
Διασκευή: Minus+
Σκηνική- ενδυματολογική επιμέλεια: Minus+
Φωτογραφίες: Άννα Χατζηδημητρίου
Σχεδιασμός λογότυπου: Βαγγέλης Δημόπουλος
Ηθοποιοί:
Μαρία Μπακαλούδη , Νικολέτα Μπαμπάτσικου , Αχιλλεία Παπαϊωάννου, Πάνος Σιδεράς, Εύα Στρουμπή , Δημήτρης Τζιαμπάσης
Διάρκεια παράστασης: 1 ώρα και 20 λεπτά
Ημερομηνίες
Τρίτη και Τετάρτη
20-21, 27-28 Φεβρουαρίου
Στις 21:30
Στον Πολυχώρο ΕΝΩ
Ερμού 11 και Ίωνος δραγούμη
Εισιτήρια
8 ευρώ κανονικό
5 ευρώ μειωμένο , ανέργων, ατέλειες
Η ομάδα- Minus+ (MinusPlus)
Με κοινή συνιστώσα το Δ.Ι.Ε.Κ. Υποκριτικής που εδρεύει στο Δήμο Θέρμης, έξι νέοι άνθρωποι με περιέργεια και προβληματισμούς αλλά και αγάπη για αυτόν τον χώρο, αποφάσισαν να δημιουργήσουν μια θεατρική ομάδα με έδρα την Θεσσαλονίκη. Οι Minus+ ξεκίνησαν τα πρώτα τους βήματα το καλοκαίρι του 2017 .Oι επιλογές των έργων είναι συλλογικές και συνειδητές, μιας και οι θεματικές των έργων θα πρέπει να αφορούν πλήρως την ομάδα. Η φιλοσοφία των Minus+ βασίζεται στην συν-δημιουργία και στόχος της είναι βραχυπρόθεσμα αλλά και μακροπρόθεσμα, η δομή της να είναι τέτοια ώστε να ευνοεί την επί ίσοις όροις συνεργασία των μελών στα θεατρικά πλαίσια που θα επεξεργάζεται. Πρώτο της έργο είναι το “Ξύπνημα” βασισμένο στο θεατρικό έργο Το ξύπνημα της άνοιξης του Φ. Βέντεκιντ. Ευελπιστούν πως έρχονται και επόμενα.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: Τρεις ερωτήσεις για τους Minus+
1)Πες μας λίγα λόγια για εσένα.
Πάνος Σιδεράς: Ονομάζομαι Πάνος Σιδεράς, είμαι 20 χρονών και γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Θεσσαλονίκη. Απο μικρός ήθελα να ασχοληθώ με το θέατρο αλλά πάντα το άφηνα για αργότερα μέχρι που πριν 2 χρόνια, το καλοκαίρι πριν γραφτώ στο τμήμα Υποκριτικής του ΔΙΕΚ Θέρμης, μου ζήτησε ένας φίλος να τον βοηθήσω με ένα έργο που είχε γράψει ο ίδιος. Μια βδομάδα μέτα απο εκείνη την παράσταση με κάλεσαν στην ομάδα ”Εξαιρέσεις” με την οποία ανεβάσαμε την παράσταση ”Η Τρελή του Σαγιώ” τον Απρίλιο του 2017. Το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς δημιουργήσαμε την ομάδα Minus+ με τα παιδιά απο το ΔΙΕΚ Θέρμης και το φθινόπωρο ξεκινήσαμε να δουλεύουμε το πρώτο μας έργο, ενώ παράλληλα με τις ”Εξαιρέσεις” ετοιμάζαμε την παιδική παράσταση ”Ταξίδι στον Βόρειο Πόλο” το οποίο παίζεται ακόμα και σήμερα.
Αχιλλεία Παπαϊωάννου: Ονομάζομαι Αχιλλεία Παπαϊωάννου και κατάγομαι από τη Γουμένισσα/Κιλκίς. Αποφοίτησα από το ΤΕΕΠΗ του ΔΠΘ το 2015. Κάνω μεταπτυχιακό πάνω στη Θεατρική Αγωγή στο ΑΠΚΥ και φέτος τελειώνω το ΔΙΕΚ Υποκριτικής στη Θέρμη. Παράλληλα παρακολουθώ μαθήματα σωματικού θεάτρου και δραματοθεραπείας. Με το θέατρο ασχολούμαι συστηματικά από το 2014, όταν με τον Άγγελο Κουρέπη δημιουργήσαμε στον τόπο μας τον Θίασο των Ονείρων. Από τότε ανεβάζουμε παραστάσεις με ερασιτέχνες ηθοποιούς και παιδιά.
Μαρία Μπακαλούδη: Ονομάζομαι Μαρία Μπακαλούδη. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στις Σέρρες και αργότερα ήρθα στη Θεσσαλονίκη για σπουδές. Αποφοίτησα από το τμήμα Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του ΑΠΘ όπου και ήρθα για πρώτη φορά σε επαφή με την δραματολογική ανάλυση θεατρικών κειμένων. Η επαφή με τα έργα με έκανε να θέλω να ανακαλύψω κι άλλα πράγματα για το θέατρο. Ξεκίνησα να παρακολουθώ παραστάσεις, κάτι που δυστυχώς στις Σέρρες δεν είχα την ευκαιρία να κάνω, και έτσι σιγά σιγά το θέατρο άρχισε να μου κινεί το ενδιαφέρον και να με ελκύει. Η ευκαιρία να ασχοληθώ πιο σοβαρά μου δόθηκε μέσω του ΔΙΕΚ Θέρμης όπου τα τελευταία χρόνια υπάρχει τμήμα Υποκριτικής.
Νικολέττα Μπαμπάτσικου: Το όνομα μου είναι Νικολέττα Μπαμπάτσικου γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα. Είμαι παιδαγωγός προσχολικής ηλικίας και ηθοποιός. Έχω ασχοληθεί με πολλά επαγγέλματα στη ζωή μου αλλά η τέχνη του θεάτρου και τα παιδαγωγικά κέρδισαν ξεχωριστή θέση στη καρδιά μου. Ήρθα στην Θεσσαλονίκη ως ερωτική μετανάστρια και ερωτεύτηκα την πόλη. Συντέλεσε φυσικά η αγάπη μου για το θέατρο, από μικρή που θυμάμαι τον εαυτό μου εμπλέκομαι συνεχεία σε θεατρικές ομάδες και σε δραστηριότητες που έχουν να κάνουν με τη φύση του θέατρου. Έτσι και στην Θεσσαλονίκη βρήκα συνοδοιπόρους και δημιουργήσουμε τους Minus+.
Δημήτρης Τζιαμπάσης: Ονομάζομαι Δημήτρης Τζιαμπάσης, είμαι 20 ετών και κατάγομαι από την Βέροια. Τα τελευταία δυο χρόνια σπουδάζω στη Θεσσαλονίκη και είμαι τελειόφοιτος στο ΔΙΕΚ Θέρμης στο τμήμα «Υποκριτικής τέχνης». Στη σχολή γνώρισα κάποια άτομα με την ίδια αγάπη για το θέατρο και αποφασίσαμε να δημιουργήσουμε μια ομάδα, η οποία ονομάζεται πλέον «minus plus» .Επιπλέον, συμμετέχω σε μια θεατρική φοιτητική ομάδα, η οποία με βοήθησε πάρα πολύ και με την οποία κάνουμε πολύ ενδιαφέροντα πράγματα σχετικά με το θέατρο.
Εύα Στρουμπή: Το όνομά μου είναι Εύα Στρουμπή, αν και τις περισσότερες φορές με αποκαλούν “Εύα ΔΒΣ”, λόγω της ενασχόλησής μου με την hip hop μουσική. Γέννημα θρέμμα Ευόσμου Θεσσαλονίκης. Από τα 2014 γράφω στίχους και το 2015 κυκλοφόρησε το πρώτο rap κομμάτι με τους ΔΒΣ (Δυνατά Βερς). Δεν άργησε να μπει και το μικρόβιο του θεάτρου στη ζωή μου, καθώς 2 χρόνια μετά δημιουργήσαμε την ομάδα μας Minus+.
2)Τι είναι η minus+ για εσένα.
Πάνος Σιδεράς: Η Minus+ είναι ένα τεράστιο κομμάτι της καθημερινότητας μου πλέον. Πολλές φορές κλείνουμε 10-12 ώρες μάζι, λόγω των μαθημάτων και των προβών που ακολουθούν και μπορεί να είναι κουραστικό αλλά όλοι αγαπάμε αυτό που κάνουμε, μεταξύ μας υπάρχει πολύ καλό κλίμα και είμαστε πολύ δεμένοι με αποτέλεσμα όλες αυτές οι ώρες να περνάν ευχάριστα. Σίγουρα στην πορεία μας μέχρι τώρα έχουμε μάθει πολλά πράγματα ο ένας απο τον άλλον αλλά σε αυτό έχει συμβάλει κι ο σκηνοθέτης της ομάδας μας Πέτρος Παπαζήσης.
Αχιλλεία: Οι minus+ για μένα είναι οικογένεια. Τα τελευταία δύο χρόνια συναναστρέφομαι περισσότερο με τα παιδιά παρά μ’ οποιονδήποτε άλλο. Αυτό που με ενώνει μαζί τους δεν είναι κάτι πρόσκαιρο —μια παράσταση, αλλά ιδέες, απόψεις και αντιλήψεις κοινές και με βάση αυτές θα δομήσουμε και την πορεία της ομάδας.
Μαρία Μπακαλούδη: Η minus+ είναι πλέον ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής μου. Είναι άνθρωποι με τους οποίους έχουμε κοινούς στόχους, αγάπη για το θέατρο και όρεξη για δουλειά. Όλοι μας κοπιάζουμε και δίνουμε τον καλύτερό μας εαυτό. Πιστεύω ότι η minus+ με έχει κάνει καλύτερη και μου έχει δώσει πολλά σε όλα τα επίπεδα.
Νικολέτα Μπαμπάτσικου: Οι minus+ για μένα είναι η κινητήρια δύναμη μου. Ο κοινός στόχος που έχουμε για την αγάπη και την δημιουργία, με ενεργοποιεί να εξερευνώ καινούργιους κόσμους, να ανακαλύπτω μονοπάτια, να σηκωθώ από το κρεβάτι και να κυνηγήσω τα όνειρα μου και όλα αυτά μαζί με τους minus+.
Δημήτρης Τζιαμπάσης: Για μένα η «minus plus» είναι αρχικά η καθημερινότητα μου , καθώς περνάμε πολλές ώρες μαζί λόγω των προβών και της σχολής. Είναι άτομα που μοιραζόμαστε τους ίδιους στόχους και κινούμενοι στον ίδιον άξονα , προσπαθούμε μαζί να τους πετύχουμε. Αν και είμαστε μια νεα ομάδα, πιστεύω πως θα συνεχίσουμε να συνεργαζόμαστε για αρκετό καιρό ακόμα.
Εύα Στρουμπή: Μακάρι να μπορούσα να περιγράψω με απλά λόγια τι σημαίνει η ομάδα αυτή για μένα. Ας πούμε ότι μόλις κλείσω την πόρτα του σπιτιού μου ξέρω ότι μια δεύτερη οικογένεια με περιμένει εκεί έξω.
3)Είναι το πρώτο θεατρικό που ανεβάζετε ως ομάδα. Έξι ηθοποιοί-είκοσι χαρακτήρες και ένα κουβάρι από έννοιες όπως αγάπη, έρωτας, φιλία, βία, σεξ. Μοιάζει διαχρονικό αυτό το αδιέξοδο. Μίλα μας για το έργο, για την επιλογή σας, για το θέμα και τα μηνύματά του.
Πάνος Σιδεράς: Στο έργο ”Ξύπνημα.” βλέπουμε την πορεία και τους προβληματισμούς που αντιμετωπίζουν οι περισσότεροι έφηβοι. Θέματα όπως ο έρωτας, η φιλία, το σέξ, η βία, η αγάπη αλλά και η ίδια η ζωή κι ο λόγος ύπαρξής μας, λίγο πολύ πέρασαν και περνούν απο το μυαλό κάθε έφηβου. Πιστεύω πως είναι αδύνατο να μην ταυτιστεί κάποιος βλέποντας την παράσταση με τουλάχιστον έναν απο τους χαρακτήρες για διαφορετικούς λόγους και προβληματισμούς που είχε ο καθένας. Αυτός είναι κι ο βασικότερος λόγος που επιλέξαμε το συγκεκριμένο έργο αφού είδαμε ότι μας αφορά όλους κι αυτός ήταν και ο πρώτος μας στόχος. Το έργο δεν περνάει ξεκάθαρα μηνύματα. Ένας άλλος στόχος που έχουμε είναι να κάνουμε τον θεατή να σκεφτεί. Να σκεφτεί πώς ήταν σαν έφηβος, πώς είναι πλέον σαν ενήλικας αλλά και να δεί μέσα απο την παράσταση, την πορεία του απο την εφηβεία στην ενηλικίωση.
Αχιλλεία: Το έργο είναι μαγευτικό αν δεις βαθιά μέσα του. Σε γεμίζει με κοινωνικούς προβληματισμούς που υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό. Η επιλογή του, ήταν συνειδητή μιας και θίγει ζητήματα που λίγο πολύ τα έχουμε βιώσει όλοι. Η καταπίεση, η ενδοοικογενειακή και γενικότερα η βία, το κατεστραμμένο εκπαιδευτικό σύστημα που δε δίνει πραγματικές ευκαιρίες στα παιδιά, η ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη, ο θάνατος και από την άλλη η ανάγκη για ανακάλυψη του διαφορετικού και του ίδιου μας του σώματος, ο έρωτας και η σεξουαλική ολοκλήρωση είναι όλα ανθρώπινα ζητήματα, που προέρχονται και απευθύνονται στον άνθρωπο. Είναι βέβαιο ότι η πρόσληψη του είναι διαχρονική και με την κατάλληλη προσαρμογή στα δεδομένα της κάθε εποχής —όπως επιδιώξαμε άλλωστε κι εμείς, μπορεί να προκαλέσει στον θεατή τις κατάλληλες απορίες.
Μαρία Μπακαλούδη: Το Ξύπνημα είναι ένα έργο που μιλά για το δύσκολο ταξίδι προς την ενηλικίωση. Oι έφηβοι ήρωες βιώνουν ραγδαίες αλλαγές, έχουν ερωτήματα για τη ζωή, τον έρωτα, το σεξ, το μέλλον τους και κανένας, ούτε το σχολείο ούτε η οικογένεια είναι σε θέση να τους απαντήσει έτσι μόνοι τους προσπαθούν να βρούν τις απαντήσεις. Επαναστατούν απέναντι στην καταπίεση που δέχονται και αργά ή γρήγορα έρχονται αντιμέτωποι με τις συνέπειες. Το έργο το επιλέξαμε γιατί σε πολλά σημεία στις ανησυχίες των ηρώων εντοπίσαμε σκέψεις και προβληματισμούς που είχαμε και εμείς ως έφηβοι. Για αυτό πιστεύουμε ότι είναι διαχρονικό και αγγίζει το κοινό είτε πρόκειται για έφηβους που το βιώνουν τώρα είτε για ενήλικες που έχουν περάσει από αυτό το στάδιο και μέσω της παράστασης θα ξαναέρθουν αντιμέτωποι αυτή την τόσο ιδιαίτερη περίοδο της ζωής τους.
Νικολέτα Μπαμπάτσικου: Το έργο Ξύπνημα το επιλέξαμε γιατί είναι διαχρονικό, και επειδή όλους μας έχουν απασχολήσει και θα μας απασχολήσουν τα ζητήματα που θίγει. Από τον πρώτο χρόνο της ζωής μας εκδηλώνουμε συναισθήματα. Την περίοδο της εφηβείας γίνονται εντονότερα και αρχίζει η περιέργεια για διαφορά ζήτημα για τον ερωτά, την φιλιά την θρησκεία , την πολίτικη, το σεξ . Οι έφηβοι καλούνται να ανακαλύψουν τι συμβαίνει στο σώμα τους και παράλληλα να βρουν απαντήσεις για όλες αυτές τις έννοιες που τους απασχολούν. Συνήθως ο πρώτος άνθρωπος που θα απευθυνθούν είναι οι γονείς τους γιατί νιώθουν πιο οικία, όμως ο φόβος των ενήλικων και η αμηχανία συνήθως επιφέρει αρνητικές αντιδράσεις που μπορούν να οδηγήσουν σε άσχημες καταστάσεις. Δυστυχώς ακόμα και σήμερα που υπάρχει πληθώρα πληροφοριών και ενημέρωσης κάποια θέματα είναι ταμπού. Το συγκεκριμένο έργο θα παρουσιάσει ερωτήματα που αφορούν και τις δυο πλευρές, ενήλικων και εφήβων και πως οι συγκεκριμένοι χαρακτήρες τα αντιμετωπίζουν αλλά και τι επιπτώσεις θα έχει σε αυτούς, με αποτέλεσμα ο θεατής να μπει σε σκέψεις για το διαχρονικό αυτό αδιέξοδο.
Δημήτρης Τζιαμπάσης: Όντως το έργο και οι προβληματισμοί που θέτει ειναι κάτι διαχρονικό. Διότι το έργο αφορα κυριως την εφηβεία. Σε αυτήν την ηλικια το άτομο αρχίζει και προβληματίζεται και να ανακαλύπτει το σώμα του, την σεξουαλικότητα του και διάφορα άλλα υπαρξιακά θέματα όπως η θρησκεία, ο σκοπός που έρχεται στο κόσμο και άλλα. Είναι ένα έργο που ο καθένας θα μπορούσε να ταυτιστεί και για αυτό αφορά και μας τους ίδιους σαν ομάδα.
Εύα Στρουμπή: Σίγουρα η επιλογή ενός έργου δεν είναι απλή υπόθεση. Έπειτα από συζητήσεις καταλήξαμε στο συγκεκριμένο, μιας και τα θέματα που θίγει μας έχουν απασχολήσει όλους και συνεχίζουν να μας απασχολούν μέχρι και σήμερα.
