Δεν χρειάστηκε να σπάσει τον πάγο, δεν χρειάστηκε να πει «καλησπέρα Θεσσαλονίκη» ή «γεια σου Ελλάδα». Μας είχε ήδη καλωσορίσει το φουσκωτό εναέριο αμάξι του κι όταν βγήκε στην σκηνή ήταν απλά ο εαυτός του. Όχι… ο Bryan Adams δεν είναι βγαλμένος από το παρελθόν, είναι για κάποιους από εμάς το ίδιο το παρελθόν που αντέχει στον χρόνο βρίσκοντας αγκαλιά και στο σήμερα.
Κάπως έτσι νιώσαμε χθες το βράδυ στην συναυλία του στο Paok Sports Arena, όπου ο Καναδός τραγουδιστής έγινε ένα με το κοινό της Θεσσαλονίκης από το πρώτο λεπτό. Φοβερά ενεργητικός στην σκηνή, όπως και οι μουσικοί του, χωρίς υπερβολές και φιοριτούρες… μας έβαλε σε ένα ροκ συννεφάκι και μας πήγε ένα μακρύ ταξίδι πίσω στον χρόνο χωρίς καμία λεζάντα που να λέει «ρετρό». Άλλαζε τις κιθάρες σαν τα πουκάμισα και πόσο μας άρεσε αυτό. Μοιραζόταν λέξεις δικές του, κομμάτια της ζωής του χωρίς να γίνεται φλύαρος. Με χιούμορ και συναίσθημα ακούσαμε τα αγαπημένα μας: “Everything I do… I do it for you”, “Please forgive me”, “Run to you”, “Summer of 69”, “Everybody needs somebody”, “So happy it hurts”, “Heaven” και όχι μόνο.
Ο κιθαρίστας του ο Κιθ τούμπαρε την κιθάρα του με τον χαρακτηριστικό του τρόπο κάνοντας πιο γνώριμο το έδαφος και τα ελληνικά του Bryan μας έκαναν να νιώσουμε πιο ζεστά μέσα στον χώρο. Με ροκαμπίλι διάθεση μας προσκάλεσε για χορό και ανταποκριθήκαμε. Με το τραγούδι “Shine a light” θυμηθήκαμε αγαπημένους ανθρώπους που έχουν φύγει εκεί ψηλά και δεν θα ξαναγυρίσουν. Εκείνος το πρόσταξε αναπολώντας τον μπαμπά του. Γύρω στις 23:00 τα πράγματα άλλαξαν… ζήτησε από το κοινό να του υποδείξει τραγούδια που μπορεί να ξέχασε να πει. Η Μαρία, ο Στέργιος και ο Γιώργος ήταν οι τυχεροί της βραδιάς κι εμείς μαζί τους βιώνοντας για λίγο ακόμη ρομαντισμό από εκείνον τον δικό του… τον ατόφιο, τον εκλεκτό.
Και στο encore πήρε την κιθάρα του για να παίξει για μας, κάνοντας αναφορές στην 95χρονη μητέρα του, που είδαμε πίσω στο videowall αέρινη όπως εκείνος. Ζευγάρια, κορίτσια, αγόρια… μάτια, χέρια, σώματα. Αυτό ήμασταν χθες στην συναυλία του Bryan Adams κι αυτό θα μας συντροφεύει στα χρόνια που θα έρθουν, ανάμεσα στις πιο γλυκές μας αναμνήσεις.
“Oh thinkin’ about all our younger years
There was only you and me
We were young and wild and free”
Γράφει η Ελένη Σκάρπου
