Θα μπεις μέσα στον κύκλο;
Θα ξαναγεννηθείς και θα καταστραφείς, αλλά θα είναι ό,τι πιο υπέροχο σου συνέβη ποτέ…
Κύκλος μέσα στη ζωή και αντίδοτο σε όσα έμαθες να φοβάσαι. Έρωτας και αγάπη, συναίσθημα και απώλεια. Καρδιά της ενέργειας και δύναμη ικανή για το καλύτερο και το χειρότερο. Βήματα φορτισμένα, δρομολόγια από τον φόβο στην τόλμη, από τη γέννηση στον θάνατο και ξανά πίσω… Ενέργεια παντού…
Δεν ξέρω πόσες φορές μπορείς να περάσεις μέσα από τούτο τον κύκλο. Ίσως πολλές. Ίσως μόνο μία να φτάνει για πάντα. Να σε φτιάξει ή να σε διαλύσει…
Ο έρωτας
Χωρίς αλεξίπτωτο, χωρίς μυαλό, χωρίς «μη» -σκέτη ενέργεια, ξέφρενη. Όποιος και όποια δεν το έζησε έτσι, απλά δεν το έζησε. Status: μπορώ. Μπορώ να κάνω τα πάντα. Μπορώ να αλλάξω, να μεταμορφωθώ, να μετακομίσω, να φροντίσω, να υπερβώ, να χτίσω, να καταστρέψω, να πετάξω, να με πετάξω και (να σε αφήσω) να με ξαναφτιάξεις. Παγίδες παντού, red flags και τα συναφή, τα προσπερνάς όλα με μανία σχεδόν αυτοκαταστροφική. Λογική μηδέν εδώ. Κανένας έρωτας δεν επιβίωσε με πραξούλες και προσθαφαιρέσεις.
Η αγάπη
Ίσως η πιο δύσκολη πίστα… Πίσω σου η φωτιά (του έρωτα) και μπροστά όλα να αλλάζουν. Βρίσκεσαι πλέον ανάμεσα. Μετά τις στροφές και πριν το ισιάδι. Αχαρτογράφητο εντελώς το τοπίο, αλλά το βλέπεις διαρκώς να μεγαλώνει, να αυξάνεται. Ο δρόμος απλώνεται μπροστά σου και αποκτά διαφορετικά χρώματα και σχήματα, και πλέον δεν είναι μόνο δικά σου. Τα όνειρα ξεμπλέκονται και ξαναμπλέκονται, οι επιθυμίες διαρκώς μεταβάλλονται. Εδώ τα πράγματα αποκτούν αξία και διάρκεια. Τώρα πλέον σε νοιάζει και σε πονά. Έχεις πράγματα να χάσεις. Η ενέργειά σου επενδύεται στο μέλλον, στον άλλο άνθρωπο, η ευτυχία σου εξαρτάται από κάποιον άλλο. Όμως η ισχύς είναι τεράστια και σε παρασέρνει. Αρκεί να αφεθείς…
Η συνήθεια
Η στιγμή που παραδίνεσαι στην οικειότητα, ειδικά αν το αφήσεις να συμβεί δίχως ενοχές και απωθημένα, είναι μαγική. Γλυκιά αποδοχή όσων δέχτηκες, όσων απορρόφησες στη ζωή σου και επέτρεψες να γίνουν ένα με εσένα. Η συνήθεια έχει πάντα παρελθόν, πατά πάνω του γερά και γαντζώνεται με τόση μανία, που συχνά συναγωνίζεται εκείνη του έρωτα. Έχει δύναμη να σε διαλύσει αν την αφήσεις γιατί ξέρει να μεταχειρίζεται τους φόβους σου και τις αμφιβολίες. Με τη συνήθεια ξέρεις τι θα γίνει μετά. Ή μήπως όχι;
Η απουσία
Είτε το επέλεξες είτε σ’ το επέβαλαν, το κενό πλέον είναι υπαρκτό και με έναν σχεδόν σουρεαλιστικό τρόπο βιώνεις… αυτό που δεν υπάρχει. Όταν λείπει η ανάσα τα βήματα μοιραία γίνονται βαριά. Energy off. Κανείς δεν γλίτωσε από το τίποτα, που σε κάνει να εκτιμάς τα πάντα. Οι σκέψεις αδειάζουν και όλα τετραγωνίζονται. Εδώ η λογική καταλαμβάνει τον χώρο. Ασφάλεια παντού. Ξέπνοα και βαρετά όλα γύρω, η σιωπή ξέρει καλά να κάνει κάθε σου προσπάθεια να ξεφύγεις αφόρητη. Η απουσία έντασης στο συναίσθημα από εχθρός ντύνεται φίλος, σου προσφέρει ηρεμία -επιφανειακή… Πάνω ήσυχα και κάτω το τίποτα. Μόνο ένα βάρος που ξεκινάς να το νιώθεις αργά, σχεδόν αναρωτιέσαι αν ήταν πάντα εκεί. Φωλιάζεις στις γωνιές που θέλεις να κρύβεσαι όταν τίποτα δεν πρέπει να σε ταρακουνά. Αφήνεσαι στην ησυχία κι εκείνη σε χαϊδεύει και σε ξεγελά. Φιλιά αδελφικά, χάδια ανάγκης, επιστροφή στη βάση νομίζεις, μα είσαι τόσο άδειος, βαρετός.
Πόσο κρατά; Μέχρι να ξυπνήσεις, να ξαναξεκινήσεις. Μια σπίθα είναι αν το αφήσεις. Κύκλος είναι, ώρα σου είναι. Να διεκδικήσεις ξανά τη χαμένη σου ενέργεια, εκείνον τον έρωτα…
#recharge #cycle
Γράφει η Ελένη Ομήρου
*Αναδημοσίευση από το εξαμηνιαίο freepress περιοδικό του ΚΘΒΕ «ΠΡΑΞΗ» (ΧΕΙΜΩΝΑΣ 2022 – ΑΝΟΙΞΗ 2023)
