Θυμάμαι τη στιγμή που πρωτοάκουσα τη μουσική του Papercut. Θυμάμαι ακριβώς την αντίδρασή μου, γιατί απλά μαγεύτηκα. Αμέσως έψαξα να βρω κι άλλα κομμάτια του και κάθισα επιτόπου να ακούσω όλα τα remix που έχει κάνει. Έγινε ο απόλυτα αγαπημένος μου μουσικός και τα κομμάτια του ταξίδια καθημερινά. Μάλιστα το είπα και στον ίδιο, στέλνοντας μήνυμα στη σελίδα του στο fb! Όχι, δεν το συνηθίζω να στέλνω “groupie” μηνύματα, αλλά στον Papercut έστειλα. Τόση ήταν η μαγεία που μου μετέδωσε με τη μουσική του.Πρόσφατα του ξαναέστειλα μήνυμα και του ζήτησα να μου δώσει μια συνέντευξη. Του έγραψα απλά, στον ενικό, σε πρώτο πρόσωπο, σα να γνωριζόμαστε χρόνια. Έτσι δεν νιώθεις άλλωστε με όσους θαυμάζεις; Ότι τους ξέρεις; Και μια νύχτα, μισή ώρα μετά τα μεσάνυχτα, ο Papercut μου απάντησε: «Ελένη, με μεγάλη μου χαρά». Έτσι απλά, στον ενικό, σε πρώτο πρόσωπο, σα να γνωριζόμαστε χρόνια.
Παρελθόν και Papercut: Είναι άνθρωπος, είναι μπάντα, είναι μουσικές; Και βασικά τι ήταν πριν τον Papercut και πώς έφτασε εδώ;
Πλέον χαμογελώ όταν αναφέρονται σε μένα ως «οι Papercut». Ακόμη και άνθρωποι που με γνωρίζουν! Και χαμογελώ γιατί κάποια στιγμή, ένας άνθρωπος που σέβομαι τη γνώμη του, μου είπε «ξέρεις γιατί κάνουν αυτό το λάθος; Γιατί ποτέ δεν παραλείπεις να αναφέρεις όλα τα ονόματα και να ευχαριστείς τους μουσικούς σου. Και όλοι νομίζουν ότι είστε γκρουπ». Και από τότε δεν με ξαναπείραξε ποτέ η παρεξήγηση αυτή.Ο Papercut ήταν ένα προσωπικό project, που ξεκίνησε κρυφά και σιωπηρά με το σκεπτικό «τώρα θα κάνω τα δικά μου». Και τελικά, είδα ότι αυτό είναι το μόνο μυστικό για να φτιάξεις κάτι καλό.
Γιατί “papercut”; Μια εύηχη, πρωτότυπη λέξη που φέρνει στο μυαλό έναν απότομο και δυνατό πόνο! Για εσένα τι σημαίνει η επιλογή αυτού του ονόματος;
Όπως πολλά πράγματα στη ζωή, προέκυψε από τύχη, η μάλλον από ατυχία! Μια μέρα κόπηκα από μια σελίδα χαρτί. Η ένταση του πόνου,από ένα τόσο μικρό πραγματάκι ήταν αυτό που με έκανε να το σκεφτώ ως όνομα. Για όλα αυτά τα «μικρά» πράγματα, που όμως, πονάνε πολύ.
Εσύ που τοποθετείς τον εαυτό σου μουσικά; Έχω την εντύπωση ότι το «ηλεκτρονική μουσική» σε περιορίζει πολύ…
Επειδή δεν είμαι καλός στο να βάζω ταμπέλες, θα συμφωνήσω μαζί σου.
Δεν νιώθω ότι κάνω ηλεκτρονική μουσική, απλά τα μέσα μου είναι ηλεκτρονικά. Αν προσθέσεις σ’ αυτό ότι διαχρονικά οι μεγάλες μου μουσικές αγάπες είναι η κινηματογραφική μουσική, η pop έτσι όπως την χαρτογράφησαν οι Beatles και η τζαζ, νομίζω κάπου εκεί θα με βρεις.
Εγώ θα χαρακτήριζα τη μουσική σου εμπνευσμένη. Κάθε κομμάτι έχει κάτι από όνειρο μέσα του… Από πού αντλείται αυτή η έμπνευση και αυτό το όνειρο που «ακούγεται» στη μουσική σου;
Σ’ ευχαριστώ καταρχήν για τα καλά λόγια. Από την άλλη πιστεύω πως “beauty is in the eye of the beholder”. Αυτό που για σένα καθρεφτίζεται ως όνειρο, σε κάποιον άλλο είναι κάτι τελείως διαφορετικό κ.ο.κ. Η έμπνευσή μου θα έλεγα προέρχεται από την ομορφιά, όπου την ανακαλύπτω γύρω μου. Είτε σε ένα τραγούδι, είτε σε μια ταινία, σε μια εικόνα, ένα βιβλίο, μια σκηνή στο δρόμο. Επίσης απ’ την μελαγχολία, που για μένα είναι λυτρωτική, και την οικογένεια μου.
Ιστορία πίσω από κάθε τραγούδι. Υπάρχει; Μοιράσου μία μαζί μας!
To “Here I am” υπήρξε η αφορμή να αλλάξει η ζωή μου. Οπότε, μερικές φορές, σκέφτομαι «εάν δεν το είχα γράψει ποτέ, πού θα βρισκόμουν τώρα; Αυτή τη στιγμή ακριβώς, πού θα βρισκόμουν; Τί θα φορούσα, πού θα καθόμουν, ποιον θα είχα απέναντί μου; Αν, απλά, δεν είχα γράψει ποτέ το τραγούδι…». Είναι λίγο τρελό αν το σκεφτείς.
Αγγλικός στίχος ή ελληνικός;
Το timing στην ερώτηση σου δεν θα μπορούσε να είναι καλύτερο.Είμαι στην διαδικασία αυτού του ψαξίματος. Γενικά ο αγγλικός στίχος είναι πιο εύκολος στο να ταιριάξει με την μουσική που κάνω, αν και πάντα σε όλες τις δουλειές που έχω κάνει υπήρχαν και τραγούδια με ελληνικό στίχο. Η αλήθεια είναι πως ο ελληνικός στίχος είναι πιο δύσκολος και πιο απαιτητικός. Απ’ την άλλη θέλω πολύ να δοκιμάσω κάτι εξ ολοκλήρου ελληνικό, γιατί θεωρώ ότι για μένα είναι «κόντρα ρόλος» και αυτό με ιντριγκάρει πολύ. Υπάρχει μια συνεργασία στα σκαριά και αν όλα πάνε καλά, σύντομα θα έχουμε νέα γι’ αυτό.
Πρωτότυπα κομμάτια ή remix; Ποιο απολαμβάνεις περισσότερο;
Θα έλεγα και τα δυο αν και είναι τελείως διαφορετικές διαδικασίες. Στη μία περίπτωση δημιουργείς κάτι από το μηδέν, στην άλλη καλείσαι να δεις ένα – συνήθως – πολύ γνωστό τραγούδι από άλλη σκοπιά. Το δεύτερο σίγουρα είναι πιο δύσκολο, μιας και οι άνθρωποι γενικά είμαστε δύσκολοι με τις αλλαγές. Δεν δεχόμαστε εύκολα κάτι που ήδη έχουμε αγαπήσει, όταν παρουσιάζεται με άλλο τρόπο. Το ρίσκο μεγαλύτερο, άρα ίσως και η απόλαυση όταν το εγχείρημα κρίνεται επιτυχημένο.
Συνεργασίες και εξωτερικό: Μουσικά σου κομμάτια έχουν συμπεριληφθεί σε πασίγνωστες συλλογές του εξωτερικού, έχεις συνεργαστεί με ξένους παραγωγούς και καλλιτέχνες και έχεις «ανοίξει» τη συναυλία των Parov Stellar. Τι σημαίνουν όλα αυτά για εσένα; Είναι αυτό η επιτυχία;
Περισσότερο αναγνώριση θα έλεγα και όχι επιτυχία. Επιτυχία για μένα είναι το ζευγάρι που με πλησίασε μετά από μια συναυλία και μου είπε ότι ένα τραγούδι μου υπήρξε η αφορμή για να γνωριστούν και εν τέλει να ερωτευτούν.
Θεσσαλονίκη: Υπάρχει ένα κοινό στην πόλη που αγαπά τη μουσική σου. Έχεις κάποιον σύνδεσμο με την πόλη αυτή; Κάποια ανάμνηση ή αίσθηση που να σε φέρνει κοντά της;
Η Θεσσαλονίκη μου έχει φερθεί πολύ καλά από το ξεκίνημα μου. Θα έλεγα μάλιστα ότι με ανακάλυψε πρώτη, πριν καν κυκλοφορήσω το πρώτο μου cd.Toliveμου στο Block 33 είναι, μαζί με αυτόπου έκανα στην Αγγλικανική Εκκλησία, η μία από τις δυο πιο όμορφες συναυλιακές μου αναμνήσεις ως Papercut. Επιπλέον είναι ο μόνιμος τόπος διαμονής δύο πολύ αγαπημένων μου συγγενικών προσώπων, οπότε it feels like home.
Μέλλον και Papercut: νέα σχέδια, νέο άλμπουμ, νέα live, νέα όνειρα; Τι επιφυλάσσει το μέλλον για τον Papercut; Για τον Βασίλη Νάκη;
Δοκιμάζω και δοκιμάζομαι αυτή τη στιγμή σε ένα νέο project με μία συνεργασία που με ενθουσιάζει και που ελπίζω να προχωρήσει όπως το έχω φανταστεί.Για το προσωπικό μου άλμπουμ, έχω υλικό αλλά όχι χρόνο. Κάποια στιγμή, θα βρω και από αυτό. Ο ίδιος λόγος είναι που, προς το παρόν, απέχω από τα live.Τα όνειρα του Papercutκαι του Βασίλη συμπίπτουν. Να έχω την πολυτέλεια να είμαι ο εαυτός μου. Να γράφω τη μουσική που θέλω, να λέω αυτά που πιστεύω, να αγαπώ και να αγαπιέμαι όπως θέλω και στο «θέλω να σου πω» να υπάρχει πάντα η απάντηση «πες μου, εδώ είμαι».
info
O Papercut – κατά κόσμον Βασίλης Νάκης – είναι παραγωγός και συνθέτης. Γράφει μουσική για θέατρο, κινηματογράφο και διαφημίσεις. Έχει κυκλοφορήσει δύο προσωπικά άλμπουμ και μετρά δεκάδες συμμετοχές με τραγούδια του σε συλλογές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, μία εκ των οποίων στο ιστορικό Budha Bar. Ένα μεγάλο κομμάτι της δουλειάς του αφορά remixes, όπως το πασίγνωστο και αγαπημένο remix στο «Αγάπη που ‘γινες δίκοπο μαχαίρι». Το τελευταίο του άλμπουμ έχει τίτλο “Pockets Of Silence” και κυκλοφόρησε από την Sound Of Everything.
Συνέντευξη στην Ελένη Ομήρου
